เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Juveniliaผู้เฝ้ามอง
Merry Christmas, Mr.Jones #เดอิจิ



  • ถึงคุณ

    ผมเขียนจดหมายนี้ขึ้นมาในวันคริสต์มาส แต่เดาว่ากว่าที่โปสการ์ดใบนี้จะข้ามน้ำข้ามทะเลส่งไปถึงมือคุณ มันก็คงจะเป็นวันปีใหม่แล้ว ฉะนั้นผมจึงขอบอกสุขสันต์วันคริสต์มาสและวันปีใหม่ไปพร้อม ๆ กันเลยทีเดียว

    ที่โตเกียวหิมะตกแล้ว อากาศก็เย็นจัดจนมือและเท้าชาไปหมด ผมคิดว่าที่อเมริกาก็คงไม่ต่างกันนัก ผมมองออกไปนอกหน้าต่างหลายครั้ง มองดูหิมะที่กำลังร่วงหล่นจากฟากฟ้ายามค่ำคืนนี้ และหวังว่าคุณเองก็คงจะเห็นความสวยงามของมันเหมือนกับที่ผมได้เห็นอยู่ในตอนนี้

    คุณอาจจะนึกแปลกใจที่ได้รับโปสการ์ดใบนี้จากผม ทั้งที่เราเองก็ไม่ได้ติดต่อกันเลยนับตั้งแต่...น่าจะปี 1983 ได้แล้วล่ะมั้ง? ถ้าผมจำไม่ผิดนะ ขออภัยที่ผมความจำไม่ดีนักหรอกเรื่องวันเดือนปี แต่ผมจำเหตุการณ์ทุกเหตุการณ์ได้อย่างดีเลยเชียวแหละ

    เราได้ใช้ระยะเวลาสั้น ๆ อยู่ด้วยกัน คงจะสักหกเดือนได้ ที่ชวาอากาศร้อนอบอ้าวตลอด แม้แต่ในวันคริสต์มาสก็ตาม ไม่มีทางเสียหรอกที่จะได้เห็นหิมะขาวละมุนและเย็นเฉียบเหมือนตอนนี้ คุณเบื่อหน่ายกับสภาพอากาศและความกันดารของมัน ผมเองก็เช่นกัน ไม่มีอะไรน่าเจริญหูเจริญตา และวันคริสต์มาสที่นั่นก็ห่วยแตกสิ้นดี เพราะไม่มีไก่งวง ขนมปังขิง หรือแม้แต่ต้นสนสักต้น มีเพียงร้านอาหารท้องถิ่นเล็ก ๆ เก่า ๆ ที่เราพอจะแวะเข้าไปรับประทานอาหารและเครื่องดื่มมึนเมาฉลองวันหยุดแสนพิเศษนี้ได้

    ผมประหลาดใจเหลือเกินที่จู่ ๆ คุณก็ลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารเพื่อขึ้นไปร้องเพลงบนเวทีเล็ก ๆ ในร้าน และลากเอาผมไปเป็นมือกลองจำเป็นด้วย สารภาพว่าผมไม่เคยตีกลองมาก่อนเลยในชีวิต แต่ใครจะกล้าปฏิเสธคำขอของคุณได้ล่ะ? ผมคิดว่าผมเป็นริงโก้ สตาร์ที่ห่วยแตกที่สุด แต่คุณเป็นจอห์น เลนนอนที่ยอดเยี่ยม เพลง Imagine ที่คุณขับร้องไพเราะกินใจอย่างยิ่ง ผมไม่อาจละสายตาจากแผ่นหลังกว้างของคุณได้เลยตลอดเวลาที่ตีกลองไปตามจังหวะเพลง เพราะคุณในเวลานั้นช่างดูสง่าและงดงามเหลือเกิน

    เราดื่มเหล้ากันไปมากและทำอะไรเพี้ยน ๆ ที่ไม่สมควรจะทำไปในวันนั้น แต่เพราะเราอยู่ในดินแดนที่ไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นใคร และไม่มีใครที่จะมาคอยตัดสินการกระทำของเราทั้งสอง ฉะนั้นผมจึงไม่มีความรู้สึกผิดหรืออับอายเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ผมใจกล้าบ้าบิ่นขึ้นมาด้วยซ้ำ คุณยื่นมือมาขอผมเต้นรำ  ผมหัวเราะก่อนคว้ามือคุณโดยไม่มีลังเลสักเสี้ยวเดียว

    เราเต้นรำกันในร้านที่มีเพียงเราสองคน ถ้าหากว่าไม่นับพนักงานเสิร์ฟอีกสองคนผู้ไม่เข้าใจภาษาอังกฤษเลยสักนิด เราปล่อยตัวและปล่อยใจไปกับเสียงเพลง Have yourself a merry little Christmas ของแฟรงก์ ซินาตรา น่าตลกที่ก่อนหน้านี้ผมเคยคิดว่าวันคริสต์มาสที่นี่ห่วยแตกเหลือเกิน แต่พอได้เต้นรำกับคุณ ผมกลับรู้สึกว่ามันช่างเป็นวันคริสต์มาสที่ยอดเยี่ยมยิ่งกว่าปีไหน ๆ ที่เคยมีมา แม้จะไม่มีต้นสน ไก่งวง ขนมปังขิง หรือมิสเซิลโทให้เราได้จุมพิตกันก็ตามที

    ทุกปีที่วันคริสต์มาสหวนมาเยือน ผมจะนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในค่ำคืนนั้นเสมอ และแน่นอนว่าผมนึกถึงคุณ...ทุก ๆ อย่างที่เป็นคุณ นึกถึงดวงตาสองสีของคุณที่จ้องมองผม นึกถึงผิวกรำแดดของคุณ นึกถึงผมสีบลอนด์สว่าง รอยยิ้มกับเสียงหัวเราะอันเป็นเอกลักษณ์ของคุณ และนึกถึงจูบของคุณ

    คุณคงสงสัยว่าทำไมผมถึงพึ่งเขียนจดหมายนี้ให้คุณ ทั้งที่เรื่องราวเหล่านั้นมันก็ผ่านมาได้หลายปีแล้ว มันเป็นเพราะความขี้ขลาดของผมเองที่ทำให้ผมไม่กล้าที่จะติดต่อกับคุณสักที ผมใช้ความกล้าเท่าที่มีทั้งหมดไปกับการเขียนจดหมายฉบับนี้ด้วยความรู้สึกอันแรงกล้าที่เอาชนะความกลัวได้ในที่สุด และผมไม่มีอะไรจะบอกแก่คุณนอกจากบอกว่าผมคิดถึงคุณเหลือเกิน และผมก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะให้อภัยชายผู้ขี้ขลาดคนนี้และเขียนจดหมายตอบกลับมา ผมสารภาพอย่างหน้าไม่อายว่าผมใคร่อยากรู้ความเป็นไปของชีวิตคุณ อยากรับรู้ว่าคุณสบายดีอยู่หรือเปล่า หรือมีเรื่องทุกข์ร้อนใจอันใด แต่ถ้าหากคุณไม่อยากติดต่อกับผม ผมก็เข้าใจเป็นอย่างดี เพราะเพียงแค่คุณได้อ่านจดหมายจากโปสการ์ดฉบับนี้ของผมจนจบ ผมก็ดีใจมากแล้ว

    สำหรับพรในวันคริสต์มาส ถ้าหากว่าคุณพ่อคริสต์มาสหรือพระเจ้ามีอยู่จริง ผมก็จะขอพรให้คุณมีความสุขในเทศกาลวันหยุดนี้และตลอดไปในทุก ๆ ปีเสมอ

    Merry Christmas, Mr.Jones

    From Tokyo with Love

    R.S.




Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in