สายของวันถัดมา ผมลุกจากเตียงไปทำข้าวให้ลูกกิน แล้วก็งวงเงียอยู่หลายชั่วโมง พอถึงช่วงบ่ายเราก็ลุกขึ้นไปถอดสร้อยคอ กำไลหิน และเอาของในกระเป๋าตังออก หากล่องเหล็กที่เคยเก็บไว้เอาทุกอย่างใส่ลงไปรวมถึงรูปภาพถ่ายจากตู้ถ่ายรูปที่ห้าง ปิดฝาแล้ววางและคิดได้ว่ามันจะไปอยู่ที่ไหนจึงรีบโทรหาเพื่อนนัดแนะวันเวลาที่จะนำมันไปเก็บไว้ยังที่ที่ทุกอย่างเริ่มต้น และผมก็รู้สึกมีความสุขขึ้นมาทันที แปลกนะครับ ไอ้คำที่เค้าเรียกว่า วาง ปล่อย หรือ ปล่อย วาง มันจะทำให้รู้สึกได้ขนาดนี้ หลังจากนั้นผมก็จัดบ้านเก็บของต่างๆ จัดห้องนั่งเล่น ได้พื้นที่ใหม่ในพื้นที่เดิม มีมุมนั่งเล่นกีต้าร์ มีมุมตั้งขาวางกระดานวาดรูป และได้ที่นั่งดูทีวีกลับคืนมา ไม่มีอะไรเหมือนเดิมอีกต่อไป และคืนนั้นที่ผ่านมาผมหลับสบายเลย ตื่นเช้าอีกวันมาทำข้าวให้ลูกแต่ก็นอนต่อเพราะนอนดึกมาหลายวันด้วยความที่ยังไม่ชินกับการนอนเร็ว...

แปลกดีครับ ความทุกข์...ความสุข บทจะมามันก็มา บทจะไปมันก็ไป และคงไม่มีอะไรอยู่ได้นานนี่คือสิ่งที่ได้เรียนรู้ ผมเชื่อว่าไม่มีใครสามารถทำให้เราคิดได้ปุบปับ มันอยู่ที่เราต้องคิดได้เองและทำมันจริงๆ ด้วยใจจริง มันจะรู้สึกขึ้นได้เองด้วยตัวเราเอง...ที่อยากบอกก็คือ วันที่ผมมีความสุข มันมีอะไรดีๆ เกิดขึ้นในวันนั้นหลายสิ่งอย่างเลย...มันทำให้ยิ่งได้รู้ว่า บางที่เราเอาความทุกข์มาบดบัง เรื่องดีๆที่จะเข้ามาในชีวิตเรา พอเราเปิดทางเพียงเล็กน้อย สิ่งดีๆที่พร้อมจะเข้ามาหาเรา มันสามารถเข้ามาหาเราได้ง่ายเลยโดยที่เราไม่ได้ร้องขอหรือพยายามอะไรเลย...และคำคำนึงมันก็เกิดขึ้นว่า วันนี้ที่รู้สึกดีขึ้นแล้ว แต่ก็อย่าได้ประมาท...เพราะ ความสุข...ความทุกข์ บทจะมามันก็มา บทจะไปมันก็ไป...

14.05.63

เราชื่อบอย แต่เราไว้หนวด เลยเรียกตัวเองว่า "ไอ้หนวด" ใช้ภาษาอังกฤษว่า I-Nude