วันนี้ก็ดูจะเหมือนๆกับทุกวัน เคยมั้ยครับ "อยู่ดีๆก็อยากร้องไห้"...เพลง...สองปีมานี้เราเจอเรื่องสูญเสียมากมายจากเรื่องใหญ่ในชิวิตจนถึงเรื่องไร้สาระ บอกตัวเองว่าผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว แต่ก็ยังมีคิดถึง...เคยร้องไห้ตลอดทั้งปี เป็นช่วงเวลาที่แสนทรมานไม่ว่าอะไรๆ ก็ดูจะยากไปหมดรวมถึงเรื่องทำใจ ผ่านปีแรกมาดีขึ้น ร้องไห้น้อยลงจนมันหยุดไป...จนมาวันนี้ตอนนี้...มันก็กลับมาอีก ใครถามเราเป็นไงบ้าง แน่หล่ะเราก็ต้องตอบสบายดี จะให้ตอบอะไรได้เราเองก็ไม่อยากอ่อนแอให้ใครเห็นมากนักหรอก อยากอยู่ได้ด้วยตัวเองโดยไม่ต้องรบกวนใครๆหรอก อยากใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิม แต่ความจริงมันไม่มีอะไรเหมือนเดิม คนที่เคยอยู่ข้างก็ไปอยู่บนฟ้าแล้ว เราเองก็เปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมาก เวลาชีวิตก็เหลือน้อยลงแล้ว ลูกก็กำลังเติบโต อะไรๆดูผิดที่ผิดเวลาไปหมด...มีแต่คำบอก สู้ๆ มีแต่คำบอก แกต้องทำได้ มีแต่คำบอก อยู่กับความจริงปัจจุบัน มีแต่คำบอก ทำใจ และอีกต่างๆนาๆ ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีๆ ที่ได้รับจากคนรอบข้างมากๆ แต่ตอนนี้เรา เอาแต่ถามตัวเองบอกตัวเองในคำที่ไม่มีใครถามเรา คือ เหนื่อยมั้ยว่ะ เป็นห่วงตัวเองบ้างเว้ย รักตัวเองบ้าง ท้อมั้ยว่ะ ทำดีที่สุดยังว่ะ ดีพอสำหรับลูกสำหรับตัวเราแล้วสำหรับคนที่ฝากชีวิตน้อยๆให้เราดูแลมั้ยว่ะ เป็นห่วงตัวเองบ้างนะ และอีกมากมายที่คนอื่นอาจจะเห็นว่าเราเข้มแข็งจนลืมไปว่าเราก็คนคนนึง ที่อาจจะแย่หน่อยในเวลานี้ และก็ไม่รู้จะอีกนานมั้ยกว่าจะหลุดออกไปได้ สิ่งที่ยึดเหนี่ยวไว้ก็คงเป็นลูก เพียงเท่านี้ที่เราต้องนำพาเค้าไปสูดินแดนชีวิตของเค้าเพื่อเติบโตและดุแลตัวเองให้ได้ต่อไป และสุดท้ายก็จะมีแค่เราที่ยัง เหงาเคว้งคว้างเดียวดายแบบนี้ ไท้รู้ว่าใครเคยเป็นมั้ยถึงแม้ว่าคนรอบตัวจะมากมายแค่ไหน แต่เรากลับรู้สึกเดียวดายมากจริงๆ..."อยู่ดีๆก็อยากร้องไห้"...เพลง