มาถึงตอนนี้ขอบันทึกเรื่องราวสักหน่อยถึงชีวิตก่อนจะสี่สิบ...เราจะบันทึกถึงชีวิตเราเป็นหลักเพราะฉะนั้นเรื่องอื่นเราจะไม่เอ่ยถึงและบางทีถ้าใครได้อ่านอาจจะสงสัยว่าในเรื่องราวนี้อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างหายไป ซึ่งนั่นคือสิ่งที่เราตั้งใจให้เป็นแบบนั้น... 

17 ปีก่อน หลังเรียนจบจากมหาวิทยาลัยจากคณะสถาปัตยกรรมสถาบันแห่งหนึ่ง แน่นอนเราตั้งใจจะเป็นสถาปนิกอย่างที่เราได้เรียนมาและก็ได้เป็นตามที่ตั้งใจ ผ่านการทำงานที่ กทม. อยู่ก็หลายปี จนได้โอกาสไปทำงานที่ภูเก็ต และก็อาศัยอยู่ที่นั่นจนผ่านไป 17ปี เรามีลูกชายหนึ่งคน อายุก็เพิ่งจะ 5 ขวบ ก็เรียนอยู่ที่ภูเก็ต จังหวัดซึ่งค่าครองชีพสูงมากๆ แต่รายได้ก็มากเช่นกันถ้าสามารถที่จะหางานได้ 

ในช่วงแรกของการมาทำงานที่ภูเก็ตก็ดีเหลือเกินเงินเดือนสูง มีเงินเก็บสามารถซื้อรถ ซื้อบ้านได้ภายในปีแรกของการทำงาน ได้ไปเที่ยวต่างประเทศเกือบทุกปี ประเทศเพื่อนบ้านนะครับ เราชอบเที่ยว เล่นดนตรี อ่านหนังสือ เงินที่หามาได้จึงหมดไปกับสิ่งเหล่านี้เป็นหลัก ไม่นับที่ต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ อยู่ที่นี้อากาศดี สบายกว่าอยู่ กทม. เราจึงตัดสินใจอยู่ยาว ไม่คิดกลับ บ้านที่นนทบุรี ซึ่งจริงๆคือบ้านของพ่อและแม่ ผ่านไป 12ปี มีลูกชาย หลายอย่างก็ต้องปรับเปลี่ยน บ้านหลังแรกขายไปแล้วมาเช่าบ้านในตัวเมืองภูเก็ต แต่ด้วยเหตุบางอย่างเลยได้ซื้อบ้านหลังที่เช่าอีกในราคาที่ไม่สูง ผ่านมาอีกสองปี ซื้อบ้านอีกหลังปล่อยเช่า มันก็มีคนเช่าดูเหมือนปกติน่าจะไปได้สวย อีกปีผ่านมา เกิดเหตุไม่คาดคิด... จุดเปลี่ยนชีวิต เราต้องทั้งทำงานวิชาชีพ และต้องไปขายเสื้อผ้าเด็กที่ตลาดนัด เราเล่นดนตรี ได้ขายรถคันแรกเพื่อใช้หนี้สิน แต่พ่อเราแกเห็นว่าจะลำบากก็เลยดาวน์รถคันใหม่ให้ผ่อนราคาไม่แพง ก็จัดการกันต่อไป อย่างน้อยก็ได้เอารับส่งลูกเรียน ได้พาเที่ยวด้วย 

ชีวิตก็ดำเนินไปอีกสองปีจนลูกเรา 5 ขวบ แต่เราหมดทั้งงาน เลิกขายของ ไม่สามารถผ่อนจ่ายบ้านสองหลัง รถที่พ่อดาวน์ให้ และหนี้สินที่ค้างต่างๆ เมื่อสิ้นปี 62 ที่ผ่านมา งานสุดท้ายที่ได้เงินคือเล่นดนตรีงานสิ้นปีที่โรงแรม ได้เงิน 8,000 บาท และเราขายอุปกรณ์ทำงาน คอมพิวเตอร์ รวมเงินก็ได้ประมาณ 17,000 บาท เงินก่อนนี้คือสุดท้ายของสิ้นปีที่เรามี ถามว่าเราเอาไปใช้หนี้มั้ยตอบเลยว่าเราไม่ทำ เราเอาเงินนี้ไปเที่ยว...เที่ยวต่างจังหวัด 1 สัปดาห์ตั้งแต่กลางเดือน มกราคม 2563 ที่จังหวัดน่าน และปลายทางก็มาหาพ่อเราที่โคราช วันที่ 19 มกราคม 2563 ด้วยเงินติดตัว 50 บาท ถามถึงลูกชายโชคดีที่พี่สาวและพี่เขยที่ไปอยู่กับเราเมื่อตอนเกิดจุดเปลี่ยนในชีวิตเมื่อสองปีก่อนเค้าได้งานประจำทำ เลยได้ฝากฝังลูกชายไว้ให้ดูแลได้ระหว่างที่เราต้องไปหาหนทางยื่นด้วยตัวเองอีกครั้งหนึ่ง หวังว่าการเริ่มต้นใหม่ครั้งนี้คงจะไม่สายเกินไป...

26.01.2563

เราชื่อบอย แต่เราไว้หนวด เลยเรียกตัวเองว่า "ไอ้หนวด" ใช้ภาษาอังกฤษว่า I-Nude