( ถ้าใครอยากอ่านที่เด็กดี : ♡ )

          หิวอ่ะ

          ตอนนี้เป็นเวลาตีสองแล้วแต่ฮยองซอบรู้สึกหิวมาก เขาเอาแต่นอนดิ้นกระสับกระส่ายจนกลัวว่าคนที่นอนอยู่ข้างๆจะตื่น

          เพราะช่วงนี้รู้สึกว่าน้ำหนักขึ้นฮยองซอบเลยตั้งใจจะลดปริมาณการกินลง เมื่อเย็นจึงทานไปเพียงสลัดกับน้ำผลไม้อีกหนึ่งแก้ว

          ตอนนั้นมันก็อิ่มนะแต่ทำไมต้องมาหิวขนาดนี้ตอนตีสองด้วยเนี่ยแง ;___;

          ถ้าจะให้ฮยองซอบนอนหิวต่อไปจนเช้าคงไม่ได้เพราะมันยังอีกตั้งหลายชั่วโมง

          คิดได้เช่นนั้นเขาจึงค่อยๆก้าวขาลงจากเตียงให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนคนที่กำลังนอนหลับสบายอยู่ และก็ไม่ลืมที่จะหยิบตุ๊กตาหมีตัวโปรดที่มักนอนกอดทุกคืนติดมือมาเป็นเพื่อนด้วย

          ฮยองซอบเดินย่องมาจนถึงส่วนของห้องครัวโดยไม่ได้เปิดไฟตรงทางเดิน เขาตรงไปเปิดประตูตู้เย็นออกเพื่อสำรวจสิ่งที่เหลืออยู่ภายในที่พอจะรองท้องได้

          ‘ดูตรงช่องล่างสุด’

          เขาพบโพสอิทสีเหลืองที่เขียนด้วยลายมือหวัดๆของผู้อาศัยอีกคนติดไว้ตรงชั้นวางน้ำของประตูตู้เย็นแล้วก้มลงมองตามอย่างว่าง่าย

          ก่อนจะพบกับโพสอิสสีเหลืองอีกใบติดไว้ที่กล่องพลาสติกใสซึ่งภายในบรรจุแซนด์วิชแบบง่ายๆเอาไว้ประมาณ 3-4 ชิ้น

          ‘รู้แล้วว่าต้องหิวอีกเลยทำไว้ให้’

          ‘ไอ่กระต่ายอ้วนเอ๊ย :-P’

          และข้อความบนโพสอิทก็เรียกรอยยิ้มกว้างจากฮยองซอบได้เป็นอย่างดี

          เอาไว้ตอนเช้าเขาจะตื่นมาทำอาหารให้ทานเป็นการขอบคุณก็แล้วกันนะอูจิน :-)
 

          .

          .

          .

          .

          อูจินตื่นขึ้นมาเพราะกลิ่นหอมของอาหารซึ่งชวนให้ท้องร้องกันตั้งแต่เช้า เขาเดินตามกลิ่นมาเรื่อยๆจนพบกับฮยองซอบที่กำลังวุ่นกับการทำอาหารอยู่หน้าเตา และมันก็เป็นภาพที่น่ารักจนอูจินเก็บรอยยิ้มเอาไว้ไม่อยู่

          “อรุณสวัสด์ฮยองซอบ”

          “อรุณสวัสดิ์นะอูจิน”

          เขาอาศัยจังหวะที่อีกคนหันกลับมาวางอาหารเสิร์ฟบนโต๊ะกินข้าวเอ่ยทักทายแล้วส่งยิ้มบางๆไปให้ ซึ่งเขาก็ได้รับการปฏิบัติแบบเดียวกันคืนมาจากฮยองซอบ

          “อูจินไปอาบน้ำก่อนก็ได้นะ”

          “เรายังทำไม่เสร็จดีเลยอ่ะ”

          “อืม”

          “งั้นเราไปอาบน้ำรอนะ”

          “เดี๋ยวอูจิน...”

          ขายาวที่กำลังจะก้าวพ้นบริเวณห้องครัวจำต้องหยุดชะงักเมื่อโดนเสียงของคนรักเอ่ยเรียกไว้เสียก่อน

          “หือ”

          “ว่าไง?”

          “ขอบคุณสำหรับแซนด์วิชนะ”

          “เจ้าเขี้ยว”

          “ด้วยความยินดีครับกระต่ายอ้วน”


                                             — — — — — — — — —
          

          ก่อนจะแต่งตอนนี้ก็เอาแต่คิดว่า ถ้าเขาสองคนย้ายมาอยู่ด้วยกันจะเป็นยังไงนะ แล้วก็บู้มออกมาเป็นตอนนี้ 555555555 แต่งไปก็จะเขินๆไปเองด้วยเออ ทำไมต้องแต่งให้ฮยองซอบน่ารักนุ่มนิ่มทุกทีเลยก็ไม่รู้ ; 3 ;

          ยังไงก็เอ็นจอยรีดดิ้งกันเหมือนเดิมนะคะ ♡ และถ้าไม่รบกวนจนเกินไปฝากเม้นต์ติชมให้ทีนะคะ เราอยากอ่านความเห็นของแต่ละคนมากๆเลยค่ะ จะได้เอาไปปรับปรุงตัวเองด้วย .___.