( ถ้าใครอยากอ่านที่เด็กดี : ♡ )
อูจินจำช่วงมอต้นที่เขาไปเยี่ยมญาติที่อเมริกาแล้วเขาถูกหลอกให้กินซอสพริกเพราะคิดว่ามันคือซอสมะเขือเทศได้ดี
ทันทีที่รสชาติของมันแตะลิ้นบอกเลยว่าทั้งเผ็ดร้อนและแสบมากจนเขากลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยูj เพราะโดยปกติเขาไม่ใช่คนที่ชอบกินเผ็ดอยู่แล้ว
ตอนนั้นเขาทั้งโกรธและโมโหที่โดนแกล้งไปแบบนั้นและก็ยิ่งโกรธเข้าไปอีกเมื่อรู้ว่ามันคือ Texas Pete ซอสพริกที่เผ็ดเป็นอันดับ 9 ของอเมริกา
ตอนนั้นเขาวิ่งถือขวดซอสไล่ตามญาติของเขาที่หัวเราะสนุกสนานอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อแก้แค้นและสุดท้ายก็สำเร็จ เขารู้สึกเป็นผู้ชนะ
ส่วนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้ดูคล้ายกันเพียงแต่คนแกล้งคนละคนและซอสพริกเป็นซอสพริกธรรมดาแต่ถ้ามันมีปริมาณเยอะขนาดนี้ก็ทำให้อูจินน้ำหูน้ำตาไหลได้เหมือนกัน
“ฮะๆๆ หน้ามึงโครตแดงอ่ะอูจิน”
“ละดูดิร้องไห้ได้โครตน่าเกลียดอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
คนทำยื่นมือถือที่หน้าจอเป็นรูปแอบถ่ายตอนเขากำลังนั่งแลบลิ้นน้ำหูน้ำตาไหล
สภาพโครตเหี้ยเลย
“แล้วใครเป็นคนทำล่ะวะ”
“เอามือถือมึงมานี่เลยซอบ กูจะลบรูปนั้นทิ้ง!!”
“ให้ก็โง่แล้ว”
“แบร่!”
ฮยองซอบแลบลิ้นใส่อูจินที่ยังคงหน้าแดงอยู่ ก่อนจะวิ่งหนีอีกคนที่ลุกขึ้นวิ่งไล่ตามเขาไปรอบๆโรงอาหารของคณะโดยไม่สนสายตาของใครทั้งสิ้น
“หยุดวิ่งแล้วเอามือถือมึงมาเดี๋ยวนี้เหี้ยซอบ!!!”
“กู ไม่ หยุด!!”
ส่วนทางฟากคนที่อยู่เฝ้าโต๊ะ
“เมื่อไหร่พวกมันจะเลิกทะเลาะกันวะ”
“กูเบื่อชิบหาย”
ซามูเอลบ่นออกมาก่อนจะจิ้มไก่ชิ้นสุดท้ายในจานเข้าปากไป จีฮุนซึ่งนั่งอยู่ข้างๆกันก็ได้แต่ขำออกมาแล้วเอ่ยประโยคที่เขารู้สึกเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง เห็นด้วยจนอยากจะจับสองคนนั้นมานั่งจับเข่าคุยกันให้รู้เรื่องมันเสียเดี๋ยวนี้
“ก็จนกว่าพวกมันคนใดคนหนึ่งจะพูดความรู้สึกของตัวเองให้อีกฝ่ายฟังนั่นแหละ”
“ชัดเจนขนาดนี้มองจากดาวเสาร์ยังรู้เลย”
“เออแม่ง”
“แล้วก็มาทำแกล้งกันไปมา”
“น่ารำคาญ”
ทั้งคู่กลอกตามองบนอย่างเอือมระอาก่อนจะลุกออกจากโรงอาหารตามอูจินและฮยองซอบที่มองเห็นแว๊บๆว่าขึ้นไปบนตึกเรียนแล้ว
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in