22 กรกฎาคม 2561

01:16 น. หลังจากถ่ายเสร็จรู้สึกโล่งขึ้นมาจริงๆ พยาบาลเข้ามาให้ยาฆ่าเชื้อกระปุกที่ 9

03:00 น. ยังไม่จบมันมาอีกก๊อกแล้ว คิดว่าน่าจะทยอยมาอีกเรื่อยๆมั้ง

08:00 น. เช็ดตัวตามปกติ กินข้าวเช้ากินยา

09:00 น. รอว่าคุณหมอทิพชาติจะเข้ามากี่โมง อยากรู้ผลการรักษาไวๆ

(**ภาพนี้คือตอนนอนแยกขาเอาไว้ โดยมีหมอนสามเหลี่ยมมาขั้นกลางเพื่อไม่ให้ขามันหุบเข้าหากัน ป้องกันเบ้าตรงข้อสธโพกเทียมมันเคลื่อนที่ ก็เนี่ยแหละนอนแหกขาแบบนี้มาอาทิตย์กว่าๆ ขยับไปไหนมาไหนไม่ได้)

10:20 น. หมออรุณศรีเข้ามาดูอาการทั่วไปเรื่องไข้ เรื่องเลือด กับเรื่องขับถ่าย มาตรวจแผล แผลด้านผ่ามีอาการร้อนๆ

(คิดว่ามาจากการเรานั่งถ่ายบนเตียงรึเปล่านะแล้วมันต้องเบ่งเลยไปกระทบกับแผล มั้งนะ)

11:30 น. พยาบาลเข้ามาเปลี่ยนสายยาฆ่าเชื้อมาข้อมือขวา มีอาการซึมของยาฆ่าเชื้อออกมาจากสายนิดหน่อย (แขนสองข้างตอนนี้ทั้งข้อมือ ข้อพับมีแต่รอยเข็ม) เปลี่ยนสายยาฆ่าเชื้อ และให้ยาฆ่าเชื้อกระปุกที่ 10 คิดว่ายังคงต้องให้อีกเรื่อยๆ

12:00 น. มะมี๊กับพี่จิมมา ก็กินข้าวเที่ยงตามปกติ แต่มีของบำรุงมาเยอะมาก

12:37 น. นั่งดู 4 ต่อ 4 family game (ช่อง TV ในโรงพยาบาลมันมีน้อยมาก)

12:50 น. คุณหมอนาวีเข้ามาดูอาการ (เป็นคุณหมอที่เข้ามาหาบ่อยสุด)

13:40 น. พี่แปลกมาเยี่ยมแบบเซอร์ไพร์ ผาผัวมาอวดอีก (หมั่นไส้!!! #มองบน)

16:00 น. หมอทิพชาติมาแล้ว มาตรวจแล้ว (ในที่สุดก็มา) บอกว่าคงต้องให้นอนต่ออีกสัก 2 อาทิตย์ (เพราะผ่าตัดครั้งนี้เป็นแบบไม่ได้ใส่ซีเมนต์เสริม) 

ให้กินอาหารกากใยเยอะๆจะได้ถ่ายง่ายๆ นอนท่างขา 15 องศา ให้ปลายขาหักซ้ายเข้าหมอนสามเหลี่ยม ใช้บาร์โหนได้ สะดวกตอนวางโถตอนจะถ่ายหนัก

แล้วก็จะให้นักกายภาพมาช่วยนั่งพรุ่งนี้ (จะได้ลุกจากเตียงแล้วหลังจากนอนติดเตียงมานานเกือบอาทิตย์) 

(โอเค ได้ความรู้มากขึ้นว่าต้องทำตัวยังไง รู้สึกดีขึ้น)

17:20 น. ช่างเทคนิคของโรงพยาบาลมาคิดตั้งบาร์โหนให้

(บาร์โหนนี้ใช้สำหรับยกตัวขึ้นจากเตียงเวลาจะเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือเช็ดตัว เปลี่ยนผ้าปูที่นอน แล้วก็เป็นการออกกำลังแขนไปในตัวด้วย แล้วก็จะได้ให้พวกพี่ผู้ช่วยไม่ต้องออกแรงมากเวลาจับเราพลิกตัวตอนเช็ดตัว มีของเล่นเพิ่มแล้ว คราวนี้เวลาขี้จะได้ไม่ลำบากแล้ว)

17:50 น. กินข้าวเย็น ให้ยาฆ่าเชื้อกระปุกที่ 11 ละ

18:20 น. มะมี๊กับพี่ชายกลับบ้านล่ะ เช็ดตัวเสร็จ

19:15 น. ยาฆ่าเชื้อหมดเรียบร้อย

19:30 น. ได้เจลเย็นมาประคบแผล

19:36 น. ตอนนี้โดนมัดแน่นมาก (ดิ้นมากไปหน่อยเลยต้องจบมัดให้แน่นกว่าเดิม)

22:56 น. โดนมัดขาแน่นมาก ต้องอดทนให้ได้อีก 2 อาทิตย์ (จะได้หายๆท่องไว้ในใจ)

23:00 น. ว่าจะเม้าท์อยู่นะ คือตึกที่นอนอยู่ชั้น 18 เป็นชั้นเด็กทารก ที่มาที่ชั้นนี้เพราะต้องการให้เป็นโซนปลอดเชื้อ เนื่องจากที่ผ่าตัดเนี่ยเป็นการผ่าตัดใหญ่

23:14 น. ให้ยาฆ่าเชื้อกระปุกที่ 12

**มีเรื่องจะเล่าเมื่อวันก่อน ฝันว่ามีเด็กชวนไปเล่นเพราะอาจจะกินยาไปด้วยมั้ง (ยานอนหลับ) แต่เราก็บอกว่าไม่ไปๆยังเจ็บขาเดินไม่ได้แต่พอรู้สึกตัวอีกทีตื่นขึ้นมาผ้าห่มนี่กระจายไปหมดเลย 

(คงคิดไปเองแหละมั้ง เราอาจจะละเมอก็ได้ แต่ว่า...โดนมัดแน่นซะขนาดนั้นทำไมผ้าห่มมันไม่น่าจะเลื่อนไปจากตัวได้นะ)