ตามมาอีกตอน ในตอนนี้ในหัวมันจะวนๆมีแต่ความรู้สึกที่อยากจะขี้มากๆ (ขออภัยที่ใช้คำไม่สุภาพ) เพราะตั้งแต่ Admit เข้ามานอนโรงพยาบาล ตั้งแต่วันที่ 16 ก็ไม่ได้ถ่ายหนักเลย ฉี่อย่างเดียวเท่านั้น

21 กรกฎาคม 2561

เวลา 5:30 น. พยาบาลขอนำเลือดไปตรวจ (เจาะแขนอีกแล้ว) พร้อมทั้งให้ยาฆ่าเชื้อเป็นกระปุกที่ 7 วัดไข้ วัดความดัน (กำลังนอนเพลินๆเลยนะ)

เวลา 7:43 น. เผลอหลับไปแล้วตื่นขึ้นมาปวดแขนจัง จากรอยที่ให้ยาฆ่าเชื้อ

เวลา 8:35 น. คุณหมออรุณศรี มาตรวจอาการบอกอาจจะให้เลือดเพิ่ม หรือไม่ก็ให้กินธาตุเหล็กเพิ่มเพราะเลือดยังจางอยู่

9:40 น. คุณหมอนาวีเข้ามาตรวจอาการ แผลแห้งดีไม่มีซึม แต่คงต้องให้นอนต่ออีกสักพัก ยังใช้บาร์โหนไม่ได้ ขอบคุณหมอนาวีที่เข้ามาหาเกือบทุกวัน

12:40 น. ที่บ้านเอาของมาให้กินเต็มไปหมด เยอะมากจนแน่นไปหมด น้าโสก็มาเยี่ยม (อีกแล้วรู้สึกอยากขี้จังเพราะเอาแต่กินๆอย่างเดียว) คุณหมอทิพชาติเจ้าของไข้ก็ยังไม่มาหาสักที (ติดเลคเชอร์) มีแต่หมอผู้ช่วยมาแทน (คุณหมอสารเดช)

15:30 น. ผู้ช่วยพยาบาลเข้ามาเช็ดตัว รู้สึกเสียวแผลมากตอนต้องพลิกตัว กลัวเบ้าจะหลุด (เพราะครั้งแรกที่เคยผ่าตัดไปเมื่อ 10 ปีก่อน มันมีการเลื่อนของเบ้าข้อสะโพกเทียมเลยต้องผ่าตัดซ้ำ สรุปคือครั้งแรกที่ผ่าตัดคือต้องผ่า 2 รอบ)

17:20 น. ยาฆ่าเชื้อกระปุกที่ 8 ผู้ช่วยพยาบาลมาวัดความดัน วัดไข้ มีไข้นิดหน่อย
(แต่อยากขี้มาก แต่ขี้ไม่ออกสักที)

18:00 น. กินข้าว กินยา รู้สึกปวดขาหนีบแต่ไม่ปวดตรงแผลผ่า

18:30 น. มะมี๊กับน้าโส กลับบ้านแล้ว ให้พยาบาลเวรดึกดูแลต่อ

19:00 น. มีเลือดซึมจากสายน้ำเกลือ พยาบาลเช็ดทำความสะอาดเรียบร้อย
คุณหมอทิพชาติเจ้าของไข้จะเข้ามาพรุ่งนี้ จะได้ดูผลจริงๆสักที

เพราะตั้งแต่ที่ผ่าตัดมามีแต่ผู้ช่วยหมอผ่าตัด (คุณหมอสารเดช) กับคุณหมออร่ามหมอ (วิสัญญีแพทย์) คุณหมอบรรเจิด คุณหมออรุณศรีหมออายุรเวชมาดู (มาแทนคุณหมอบรรเจิดบางครั้ง)

นี่ผ่านมาหลายวันแล้ว ยังขี้ไม่ออกเลยอยากขี้มากแต่ลำบากมากเวลานั่งกระโถน กลัวว่าเบ้าจะหลุด อยากรู้ผลไวๆจากคุณหมอทิพชาติ อยากเห็นภาพ x-ray 

วันแรกกับผลล่าสุดว่ามันเข้าที่ดีไหม ข้อสะโพกมันยึดติดดีไหม ลุกขึ้นนั่งข้างเตียงได้หรือยัง นั่งส้วมได้ไหม อยากกลับบ้านมาก อยู่ รพ. เหงา กลัว นอนไม่หลับ ไม่อยากผ่าตัดอีกแล้วทรมานมาก กลัวมะมี๊กับปะป๊าเขาเป็นห่วงพี่ชายด้วย

เรารู้สึกได้ว่าถึงพวกเขาจะยิ้มแต่เขาก็คงกลัวแทนเราอยู่

20:05 น. ขอยากับพยาบาลว่าอยากถ่ายหนัก

20:30 น. ได้ยาระบายแบบบน้ำมา รสออกหวานๆหน่อยก็กินไป

22:00 น. ยังปกติดียาระบายที่กินไปรู้สึกว่าจะไม่มีผลอะไรเลย เลยเปลี่ยนเป็นยาสวนแทน

*จะมาเล่าความรู้สึกตอนโดนสวนให้ฟัง ผู้ช่วยพยาบาล (พี่อิ๋ว) นอนอยู่นานจนสนิทกับพวกพยาบาล ผู้ช่วยพยาบาลทั้ง Ward ละ (ฮา) 

เขาจะเอาเจลอุ่นๆมาทาตรงก้น จากนั้นจะเอาท่อมาสอดเข้าไปรู้สึกแปลกๆแบบบอกไม่ถูก แล้วก็จะบีบน้ำเข้าไปมันจะเสียวๆหน่อย (รู้สึกเกร็งแบบบอกไม่ถูก)

เท่านั้นแหละ พี่อิ๋วผู้ช่วยพยาบาลบอกให้กลั้นไว้สัก 30 นาทีแล้วก็ออกไปให้เราอยู่ตามลำพังแต่ไม่ทันละไม่ถึง 5 นาที พรวดออกมาหมด

หลังจากไม่ได้ถ่ายมา 6 วัน เป็นการขี้บนเตียงที่ทรมานมาก (เข้าใจคนป่วยติดเตียงเลยว่ามันทรมานขนาดไหนเวลาจะถ่ายหนักถ่ายเบา จริงๆก็เคยแหละเมื่อ 10 ปีก่อน แต่ครั้งนี้มันต่างกัน) 

เพราะมันตึงแผลที่ผ่า (ไม่รู้จะเป็นอะไรรึเปล่า) 

หลังจากถ่ายหนักรอบแรกออกมาทั้งหมด เกือบ 3 กิโลฯ เห็นว่าต้องเอาไปชั่งน้ำหนักดูด้วยทั้งอุจาระ ปัสสาวะ (แม่เจ้าอะไรมันอยู่ในท้องฉันเนี่ยตั้ง 3 กิโลฯ)

23:00 น. ถ่ายรอบสองออกมาเหลวมาก

01:00 น. ถ่ายรอบที่สาม น่าจะเป็นก๊อกสุดท้าย (พอแล้วเพลีย) แล้วก็นอนหลับ

แล้วก็จบไปอีกหนึ่งวันที่ยาวนานและสนุกสนานกับการถ่าย (ได้ขี้แล้วโว้ยย)