หลีกหนีความตายของมู่ฟางเหอ เล่ม 1-3
ผู้เขียน : PLogytic
EverY
3 เล่มจบ

*รีวิวนี้มีการเปิดเผยเนื้อหาบางส่วน*

          นิยายจีนโบราณคนไทยแต่ง สายฟีลกู้ด มีความเจ้มจ้นพอหอมปากหอมคอ จำนวนสามเล่มจบ ขนาดไม่หนาไม่บางเรียกว่าพอเหมาะมือ ที่สำคัญปกสวยม๊ากกกกก บ้านส้มนี่เค้าทำปกดอกไม้ๆ ได้สวยทุกเล่มเลยไม่ว่าจะมากกว่ารักหรือ EverY

          เรื่องนี้เราเคยอ่านสมัยลงใน RAW ค่ะ แต่ไม่ได้อ่านจนจบ ได้มาอ่านจบก็ในแบบรูปเล่มนี่แหละ เรื่องนี้บอกเลยนะว่าใครที่ชอบพระเอกสายคลั่งรักน่าจะไม่ผิดหวัง เพราะยังไม่ทันผ่านไปร้อยกว่าหน้าดีคุณพี่เค้าก็เริ่มส่งสัญญาณแล้ว

          หลีกหนีความตายของมู่ฟางเหอ เป็นเรื่องราวของ นิรัช นักศึกษาหนุ่มไทยคณะศิลปกรรมที่ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในร่างของ มู่ฟางเหอ เด็กหนุ่มผู้มีใบหน้าเหมือนกันกับเขา แต่ร่างกายกลับอ่อนแอ แถมยังเป็นตัวละครในนิยายเรื่อง ลำนำรักบุปผาขาว ที่มีบทบาทจืดจางซ้ำยังถูกลิขิตให้ไม่ตายดีอีกต่างหาก

          นิรัชจึงตั้งอกตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงหนทางการตายของตัวเองในโลกใบใหม่นี้ โดยเขาได้เจอกับหนุ่มลึกลับนาม หวงเสวียนหลิน ชายสวมหน้ากากครึ่งหน้าผู้มาพร้อมแมวดำ ขี้นก และกลิ่นเหม็นหึ่ง (แน่นอนว่ามีภูมิหลังไม่ธรรมดาด้วย โฮะๆ)

          นิรัชตงิดใจอยู่แล้วล่ะว่าตาคนนี้้ต้องไม่ธรรมดา เผลอๆ อาจเป็นตัวร้ายในนิยายเรื่องนี้ แต่เขาก็ยังไม่แน่ใจนัก ซ้ำอีกฝ่ายยังตามติดเขา มาขออาศัยอยู่บ้าน สัญญิงสัญญาว่าข้าจะช่วยเจ้าทำงานผ่าฟืนหาบน้ำแลกกับการได้ที่ซุกหัวนอนและอาหารสามมื้อ แน่นอนว่านิรัชในร่างมู่ฟางเหอไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองตกหลุมพรางไอ้หนุ่มคนนี้เข้าเสียแล้ว

          นอกจากนี้เขายังได้เจอกับตัวละครอื่นๆ ในนิยาย ทั้ง จิ้งเหมยลี่ หญิงสาวที่วิญญาณมาจากยุคปัจจุบันเหมือนกันและเป็นนางเอกของเรื่อง กับ เจินหลิ่งเผิง องค์ชายสี่แคว้นหยางผู้เป็นพระเอก ซึ่งอันที่จริงนิรัชไม่ได้นึกชอบสองคนนี้นักหรอก เขากลับชอบนิสัยของตัวร้ายอย่าง หลี่ชิงฮวา คู่หมั้นของเจินหลิ่งเผิง กับพระรองของเรื่องอย่าง เจินหลิ่งเฟย องค์ชายสามแคว้นหยางมากกว่า ซึ่งด้วยนิสัยร่าเริงของเขาก็ทำให้ได้เป็นสหายสนิทของทั้งสองคนด้วย

          หลังจากนั้นเรื่องราวจะเป็นไปในทำนองที่ว่านิรัชในร่างมู่ฟางเหอได้แน่ใจว่าแท้จริงแล้วเสวียนหลินเป็นใครกันแน่ แถมเขายังได้เดินทางตามกลับไปยังแคว้นของพระเอก ความสัมพันธ์ของทั้งสองก็เป็นไปในทางดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ปัญหาก็มีเข้ามาไม่หยุดหย่อน แถมนิรัชยังมักจะมองเห็นนิมิตร้ายที่ยากคาดเดา และเขาก็ได้สื่อสารกับมู่ฟางเหอคนเก่าที่มักปรากฏขึ้นในฝันของเขาอีกต่างหาก

          อันที่จริงเล่มหนึ่งเราว่าไม่มีอะไรมาก ที่มากคืออาหารหมาที่แจกจ่ายได้ไม่หยุดหย่อน อ่านแล้วก็แบบเฮ้อออนี่แค่เล่มแรกนะแก 5555 และในภาพรวมมันเป็นนิยายฟีลกู้ดที่ไม่ได้มีเรื่องดราม่าอะไรเข้ามาเท่าไหร่ (ไม่นับพวกปมตัวละคร) ความสัมพันธ์ของตัวเอกกับครอบครัวฝ่ายตรงข้ามต่างเข้ากันได้ดี ไม่มีเรื่องการรังเกียจฐานะ กีดกั้นทางชนชั้นใดๆ พ่อแม่พระเอกเอ็นดูนายเอก พี่ชายพระเอกอย่าง ฝูจิ้นเค่อ นี่ก็ขี้ยั่วโมโหมาก ปากแจ๋วเว่อร์แต่รักนางนะเพราะนางแอบตลกเงียบ 5555

          แต่ความดีงามที่สุดของเรื่องนี้คือ...แมว

          เจ้าแมวดำ เสี่ยวมี่ หรือ มี่ถง คือซูเปอร์แมว เจ้าแมวขโมยซีน น้องน่ารักมาก มีบทเยอะมากเช่นกัน ที่มาที่ไปก็ไม่ธรรมดาอีกนั่นแหละ สายแมวเป็นน้วยเลย นอกจากน่ารักแล้วยังฉลาดอีกต่างหาก เป็นหนึ่งในสีสันของเรื่อง

          ตัวละครอีกตัวที่เราชอบคือนางร้ายหลี่ชิงฮวา แบบไทป์พี่สาวสุดเท่เว่อร์ๆ ดีใจที่มีตัวละครหญิงแบบนี้โผล่มาในเรื่องนะ เพราะปกตินิยายวายเวลาเขียนตัวละครผู้หญิงส่วนใหญ่ (not all) มักชอบเขียนให้มีอะไรหลายๆ อย่างด้อยกว่าผู้ชายบ้างล่ะ ทำตัวน่ารำคาญบ้างล่ะ แต่หลี่ชิงฮวานี่คือข้อยกเว้นเลย คิดว่าหลายๆ คนน่าจะกรี๊ดคุณพี่สาวคนนี้เหมือนเราแน่นอน

          อีกเรื่องที่น่าสนใจคือนิยายเรื่องนี้มีจุดพีคเยอะมาก ยิ่งในช่วงสองเล่มหลังยิ่งมีเข้ามาบ่อย เราค่อนข้างชอบการผูกปมแต่ละอย่างมากเลยทีเดียว คิดว่าจุดนี้ทำได้ดี

          ติงนิดนึงคือเซ็ตติ้งอาจดูยำๆ ไปหน่อย แบบในภาพรวมมันเหมือนพีเรียดจีนทั่วไป แต่อ่านไปเล็กน้อย อ้าว มีพลังปราณเหรอ แต่พลังปราณที่ว่าในความคิดเรามันกลับไม่ได้ดูมีความสำคัญมากขนาดนั้น จะดูเน้นๆ หน่อยก็ช่วงครึ่งหลังของเรื่อง มันไม่ได้มีอะไรตู้มต้ามอย่างที่ควรจะเป็นเท่าไหร่ บางครั้งเราก็ยังลืมไปเลยว่าตัวละครมีพลังปราณ

          แล้วก็มีจุดหนึ่งที่ไม่แน่ใจว่านักเขียนตั้งใจหรือแค่หลุดพรู๊ฟมา ส่วนตัวคิดว่าน่าจะหลุดนะ คือในเล่มสามช่วงตอนพิเศษจำไม่ได้แล้วว่าหน้าไหน มันมีประโยคที่เขียนว่า '...นิรัชก็หอบสังหารมานอนบนเตียง...' อ่านตอนแรกตกใจแล้วก็ขยี้ตา คือมันเป็นหอบสังหารจริงๆ อันนี้น่าจะเป็นหอบสังขารหรือเปล่านะ? ไม่น่าจะหอบสังหารไปนอนบนเตียง หรือเล่นมุก? ไม่รู้ แงงงง

จำไม่ได้แล้วว่าหน้าไหน ไม่ได้ถ่ายเลขหน้าติดมา ㅠㅠ