เปิดตัววัยรุ่นเขียวได้เป้วมาก อ่านจบเล่มหนึ่งรู้สึกอิ่มเอมเพราะมันดือสมการรอคอย *ปาดนั้มตา*

          เรื่องมันเกิดขึ้นหลังจากที่ ชูซังอู ขึ้นพรีเซนต์งานในคลาสสองหน่วยกิต พร้อมด้วยหน้าตาพรีเซนเทชั่นที่เล่นเอาคนตื่นตะลึง จากนั้นก็มาตะลึงยกสองเมื่อรายงานจบแล้วไอ้หนุ่มซังอูมันขึ้นรายชื่อว่ารายงานนี้มีมันทำคนเดียวครับพี่น้อง สมาชิกคนอื่นๆ ไม่มีใครทำด้วย คนนั้นป้าตาย คนนี้หายต๋อม ไอ้วัยรุ่นเขียวมันเป้วอยู่แล้ว ถ้าให้ผมทำคนเดียวผมทำเสร็จตั้งแต่วันแรกแล้วแหม คิดได้งี้มันเลยเอาชื่อสมาชิกกลุ่มออกหมดยกแผง

          และเพราะเหตุนั้นทำให้รุ่นพี่หนุ่มวิศวะคอมฯ อย่าง จางแจยอง ดาวเด่นเอกวิชวลดีไซน์ต้องเรียนไม่จบ ทั้งที่แพลนไว้แล้วว่าจะบินไปเรียนต่อต่างประเทศ แต่ตัวเองต้องติดแหง็กอยู่ในมหาลัยต่อไปเพราะทางมหาลัยไม่อนุมัติจบให้ เหตุเพราะตกในวิชาสองหน่วยกิตนี่แหละ!

          แน่นอนว่าอีพี่ไม่ยอม พยายามติดต่อไอ้รุ่นน้องตัวดีทั้งขู่ทั้งปลอบว่ามาเจอกันหน่อยไอ้น้องทำงี้ได้ไงชั้นเรียนไม่จบนะโว้ย แต่ซังอูมันเป้ว มันรีบบล็อกเบอร์ตัวกินแรงนัมเบอร์ทรีคนนี้ทันควัน เกรดก็ออกไปแล้ว ผมไม่ผิดซะหน่อย เดี๋ยวแจ้งตำรวจซะเลยนี่

          แต่แล้วโลกก็เหวี่ยงให้ทั้งคู่ต้องมาทำเกมมือถือด้วยกัน เพราะซังอูตั้งใจจะทำเกมและกำลังมองหานักออกแบบที่จะมาร่วมงานด้วย ทีนี้ก็โป๊ะแตก ยิ่งแจยองพยายามจะคุยด้วยก็ยิ่งพบว่าไอ้เด็กนี่มันหน้ามึนกว่าที่คิด หลังจากโมโหจนเหนื่อยก็มานึกได้ว่าวิธีที่ดีที่สุดในการป่วนชีวิตไอ้มนุษย์โรบอทเลขฐานสองคนนี้ก็คือ...!!

          ไปอ่านเองในเล่ม 55555

          เรื่องนี้สนุกมากกก เราตามมันฮวาอยู่ ลายเส้นดี แล้วคือกลั้นใจไม่อ่านนิยายเวอร์ชั่นอิ้งเพราะเห็นว่ามีสำนักพิมพ์แอลซีไปแล้ว แต่ว่ากำหนดออกหนังสือก็เลื่อนบ่อย ถึงอย่างนั้นวันนี้ก็ได้อ่านแล้วในที่สุด สมการรอคอย วัยรุ่นแดงวัยรุ่นเขียวมันเป็นกร๊าวใจจจจ


          นิยายเรื่องนี้ถูกนำไปทำเป็นซีรีส์ด้วย คิดว่าหลายคนน่าจะพอรู้เรื่องคร่าวๆ แล้วล่ะ แต่ว่าในซีรีส์มันมีปรับบทไปค่อนข้างมาก ส่วนมันฮวาก็อาจจะใส่รายละเอียดความคิดของตัวละครไปไม่หมด เพราะฉะนั้นเราเลยคิดว่าอ่านแบบนิยายด้วยจะยิ่งเพิ่มอรรถรสได้มากกว่า


          เพราะพอเราได้อ่านเราก็ได้ทำความเข้าใจเกี่ยวกับตัวตนของตัวละครตัวนั้นๆ เพิ่มมากขึ้น เพราะนิยายเขียนทั้งพาร์ทของซังอูและแจยอง เราจะเข้าใจวิธีการคิดของผู้ชายที่ใช้ชีวิตตามแผนเป๊ะๆ เหมือนหุ่นยนต์ แต่ก็ใจเต้นตึกตักและมีความรู้สึกทางเพศให้กับผู้ชายอีกคน ซึ่งตัวซังอูมองว่ามันแปลกและค่อนข้างกลัวมากทีเดียวเพราะเขาคิดว่าผู้ชายก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิงสิ! แต่ถึงอย่างนั้นพอไม่ได้เจอหน้าไอ้รุ่นพี่บีนนี่แดงคนนี้เขาก็รู้สึกเหมือนอะไรบางอย่างหายไปจากชีวิต

          ส่วนแจยองคือไบโพลาร์มาก แป๊บๆ ก็อยากจะเตะซังอู แป๊บๆ ก็แบบโอ๊ยไอ้เด็กคนนี้มันทำไมน่ารักจังโว้ยยย ดังเช่นประโยคด้านล่างนี้:


          และเอาจริงยิ่งอ่านจะยิ่งคิดว่าไอ้รุ่นพี่คนนี้มันอาการหนักมาก มันชอบไอ้น้องแต่มันฟอร์มจัด ส่วนไอ้น้องก็กระบวนการคิดตรงเผงเป็นไม้บรรทัด พูดอะไรมาทีเล่นเอาคนจุกกันไปข้าง

          สำนวนการแปลสนุกอยู่นะ ต้นฉบับเขียนคำหยาบเยอะค่ะ อารมณ์แบบผู้ชายคุยกับผู้ชายนั่นแหละ แต่ฉบับเล่มแปลก็พยายามคงอัตลักษณ์ทางภาษาเอาไว้มากอยู่ ถ้าเทียบกับฉบับออนไลน์ที่ลงใน fictionlog จะหยาบน้อยกว่า ซึ่งส่วนตัวเราชอบแบบเล่มมากกว่านะ เราอ่านเวอร์ชั่นแปลออนไลน์แล้วไม่รอด แปลออกมาเหมือนนิยายไทยไปเลย แหะๆ อันนี้แล้วแต่คนชอบเนอะ

          จบได้แบบว่าอื้มมมม ถ้าเทียบกับมันฮวาก็คือช่วงซีซั่นสองค่ะ กระซิบว่าเป็นฉากดื่มเหล้าในร้านอาหารกันสองคน อุอิ คืออยากอ่านต่อแล้วววว ไม่รู้ว่าเล่มสองจะมาเมื่อไหร่ ใครอยากอ่านก็สามารถสั่งอินบ็อกเพจ เจมิไน ได้เลยครับผม!

twitter : @malavitabb