จุมพิตสีขาว (Le Baiser au lépreux)
ผู้เขียน : ฟร็องซัวส์ โมริยัค (François Mauriac)
ผู้แปล : วัลยา วิวัฒน์ศร
อ่าน๑๐๑
เล่มเดียวจบ


          จุมพิตสีขาว เป็นหนังสืออีกเล่มที่ปกสวยยยมากกกก และหลังจากที่ได้อ่านจบแล้วกลับมาดูหน้าปกอีกทีเราจะเห็นดีเทลต่างๆ แทรกไว้อย่างน่าสนใจทีเดียว

          สำหรับ จุมพิตสีขาว เป็นหนังสือที่พล็อตเบสิกมาก ชายหนุ่มผู้ร่ำรวยแต่มีหน้าตาไม่ชวนมอง มีภรรยาสาวที่นึกรังเกียจรูปลักษณ์ของเขา และการแต่งงานของทั้งสองก็เหมือนกับการแต่งงานที่บิดเบี้ยวไม่สมบูรณ์เพราะคนสองคนต่างมีกำแพงกั้นความสัมพันธ์ขวางอยู่ตรงกลาง

          แต่เพราะมันเบสิก คำถามคือทำยังไงถึงจะทำให้การเล่าเรื่องมีเสน่ห์น่าสนใจ แตกต่างจากหนังสือพล็อตทำนองนี้อีกหลายเล่ม?

          จุมพิตสีขาวเป็นนวนิยายที่ทำให้โมริยัคก้าวขึ้นมาเป็นนักประพันธ์คนสำคัญของศตวรรษที่ 20 เมื่อมองจากพล็อตดาษดื่นแบบนี้เราจะเกิดความคิดว่าใช่แน่เหรอ? แต่ถ้าหากได้ลองอ่านเราจะค้นพบคำตอบของมันว่าเพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น?

          คีย์หลักของเรื่องน่าจะเป็นในส่วนของการเลือกใช้ภาษาและจิตวิทยาตัวละคร เหมือนเวลาเราดูหนังที่เล่นผ่านการแสดงอารมณ์ของตัวละครในเรื่อง เราจะค่อยๆ รู้สึกประสาทไปกับความคิดของตัวละครที่ค่อยๆ ชักจูงให้เรามีอารมณ์ความรู้สึกร่วมไปทีละนิดๆ จนกระทั่งถึงจุดพีคของเรื่อง แล้วก็ทิ้งดิ่งลงมาวูบเดียวในช่วงสุดท้าย

          การถ่ายทอดความรู้สึกของตัวละครคือกลไกสำคัญในการเล่าเรื่องของนวนิยายเล่มนี้ ฌ็อง เปลูแอร์ บุตรชายเศรษฐีผู้มีรูปร่างหน้าตาอัปลักษณ์ชวนสะอิดสะเอียนมักจะถ่ายทอดความคิดในด้านลบออกมาให้เราได้เห็น อย่าง "โอ้...คนพวกนั้นคงกำลังกระซิบกระซาบนินทาฉันอยู่สินะ ถ้าเป็นเจ้ารูปหล่อคนนั้นมองพวกเธอไม่ใช่ฉันพวกเธอก็คงจะไม่ทำแบบนี้หรอก" หรือ "อ้า...ไม่อยากเห็นแม้แต่เงาตัวเองเลย ฉันนี่มันน่าเกลียดอะไรขนาดนี้" ประมาณนั้น

          ฌ็อง เปลูแอร์ คือตัวแทนของคนที่ไม่ได้มีหน้าตาตรงตาม beauty standard อย่างแท้จริง และน่าเสียดายที่เขาไม่ได้เกิดในศตวรรษที่ 21 ที่เริ่มมีการรณรงค์ให้รักตัวเองอย่างในยุคนี้ ดังนั้นเปลูแอร์จึงต้องกล้ำกลืนฝืนทนกับความอัปลักษณ์ของตัวเองอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่ว่าเขาก็ยังเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่เมื่อเจอหญิงสาวหน้าตาดีหุ่นห้างอวบอัดแล้วจะเกิดความคิดไม่ดีงามขึ้นภายในใจ

          ตอนที่รู้ตัวว่าตนจะได้แต่งงานกับ โนเอมี ดาเตียลห์ สาวงามที่ตัวเองเคยแอบจ้องมอง หัวใจเขาก็ฟูฟ่องไปชั่วขณะ แต่หลังจากนั้นก็ต้องเหี่ยวฟีบลงมาเมื่อรู้สึกได้ว่าสาวเจ้ารังเกียจความอัปลักษณ์ของตนแค่ไหน

          โนเอมี ดาเตียลห์ถูกจับให้แต่งงานกับฌ็อง เปลูแอร์เพียงเพราะพ่อแม่ของเธอเห็นว่าเขาเป็นคนรวย แต่งให้คนรวยดีที่สุดแม้ว่าอีกฝ่ายจะไม่หล่อเหลาก็เถอะ แต่โนเอมีก็ไม่ได้แสดงออกจริงๆ จังๆ อย่างไร้มารยาทว่าเธอไม่พอใจรูปลักษณ์ของสามี เธอพยายามจะเป็นภรรยาที่ดี ทว่าถึงอย่างนั้นฟิสิกส์ทางร่างกายก็ไม่สามารถหลอกกันได้ เธอยังคงต้องเผชิญหน้ากับความรังเกียจในใจอยู่ดี

          และเปลูแอร์ผู้มีความคิดแง่ลบกับตัวเองอยู่แล้วจึงยิ่งเข้าใจไปว่าภรรยาสุดจะรังเกียจเลยสินะ ความอัปลักษณ์นี้คงกำลังทำร้ายเธอเป็นอย่างมาก การแต่งงานครั้งนี้จึงล่มไม่เป็นท่าตั้งแต่เพิ่งจะเริ่ม