เดี๋ยวนี้เอ็นเธอร์ชอบเริ่มเอานิยายขายจิ้นมาล่อลวงกันบ่อยๆ ละ เหมาะกับเราที่เบื่อความรักเอียนๆ ขออะไรที่ไม่เน้นรักแต่พอให้มีพลังความจิ้นพอเป็นกระสัยอ่ะนะ

          สำหรับ "หลินจื่อ" (แปลตรงตัวเป๊ะคือกรงเล็บกิเลน) หรือในชื่อไทย "คู่กิเลนค้ำบัลลังก์" เป็นผลงานของนักเขียนที่หลายคนรู้จักชื่อกันดีอย่าง เมิ่งซีสือ ซึ่งคุณเมิ่งแกเขียนได้หลายแนว ทั้งแนวรักชาย-หญิง แนวรักชาย-ชาย และแนวที่ไม่เน้นเรื่องรัก แต่ผลงานที่เรารู้จักกันดีก็จะเป็นเรื่องรัชศกเฉิงฮว่าฯ กับพันสารทจ้า

          สำหรับหลินจื่อจัดอยู่ในหมวดที่ตีพิมพ์กับเอ็นเธอร์เพราะมีเนื้อหาเกี่ยวกับการชิงไหวชิงพริบในราชสำนัก พูดถึงครอบครัวสกุลเฮ่อนำโดยองค์ชายใหญ่ เฮ่อไท่ ถูกเนรเทศให้มาอยู่ในอำเภอเล็กๆ สุดแสนกันดาร เพราะโทษทัณฑ์ที่ต้องรับฐานสมรู้ร่วมคิดต่อแผนการปองร้ายรัชทายาท แต่แกก็ร้องตลอดว่าเสด็จพ่อลูกถูกใส่ร้ายยยยย

          ผ่านมาร่วมสิบเอ็ดปี จากที่เคยใช้ชีวิตกินดีอยู่ดีต้องมาเป็นองค์ชายตกยาก แต่สกุลเฮ่อก็นับว่าปรับตัวได้ดี ก่อนหน้าเฮ่อไท่มีครอบครัวสมบูรณ์พูนสุข ลูกชายหญิงมากมายใครๆ ก็อิจฉา แต่ระหว่างนั้นตกตายไปหลายคน สุดท้ายเหลือแค่บุตรชายหกคน บุตรสาวอีกหนึ่งคน และอนุหนึ่งคนเท่านั้น

          ในฐานะบิดา เฮ่อไท่ไม่สามารถนับว่าพึ่งพาได้ทั้งยังออกจะขี้ขลาดอยู่บ้าง ช่วงมาอยู่ใหม่ๆ คนที่รับหน้าที่แบกรับภาระจัดการครอบครัวจึงเป็น เฮ่อมู่ พี่ใหญ่ของบ้าน ซึ่งแม้เฮ่อไท่จะพึ่งพาไม่ค่อยได้แต่นับเป็นโชคดีของเขาที่มีลูกๆ รักใคร่กลมเกลียวกัน ไม่ใช่ไม่เอาไหนอย่างผู้เป็นบิดา

          โดยเฉพาะบุตรชายคนที่สามอย่าง เฮ่อหรง ที่ดูเจ้าความคิด สติปัญญาเฉียบแหลมเป็นหนึ่งไม่มีสอง คอยคิดการต่างๆ ให้ครอบครัวอยู่ตลอด แต่เฮ่อหรงเคยตกม้าเมื่อครั้งยังเด็กทำให้ขาไม่ดี ถ้าสังเกตุก็จะเห็นว่าขาเป๋ๆ อยู่นิดหน่อย

          สกุลเฮ่อในตอนนี้ไม่ค่อยมีคนอยากไปมาหาสู่ด้วยเพราะกลัวถูกหางเลขไปอีก แต่คุณชายพ่อค้าเกลืออย่าง หยางจวิน กลับสนิทสนมกับเฮ่อหรง เป็นสหายที่คอยวิ่งเข้าวิ่งออกบ้านสกุลเฮ่อและคอยส่งข้าวส่งน้ำให้มานาน

          ไทม์ไลน์แรกๆ ในเรื่องเป็นช่วงที่เกิดสงคราม ชาวบ้านบางส่วนหนีตายออกจากเมือง แต่สกุลเฮ่อจำต้องอยู่เพราะหากไม่ได้รับบัญชาจากฮ่องเต้ก็ไม่สามารถไปไหนได้ พี่หยางแกก็ไม่ไป ขออยู่ช่วยเฮ่อหรงจัดการอยู่ฝั่งนี้ดีกว่า (เพราะเอาเข้าจริงหยางจวินกับบ้านสกุลหยางมีเรื่องให้ไม่ค่อยลงรอยกันนักด้วยแหละ)

          ซึ่งสงครามครั้งนี้เองที่จะทำให้สกุลเฮ่อมีโอกาสได้กลับคืนสู่เมืองหลวง แม้จะยังไม่ได้คืนสู่ศักดิ์ฐานะเดิมเต็มที่แต่ก็นับว่ามีสภาพความเป็นอยู่ดีขึ้นกว่าเดิม ซึ่งเนื้อหาหลักจะเริ่มขึ้นหลังจากที่พวกเขากลับเมืองหลวง เพราะเราต้องมาดูกันว่าสุดท้ายแล้วสกุลเฮ่อจะ "ขึ้น" ไปได้สูงแค่ไหน เพราะกลับมาคราวนี้ต้องระวังตัวรอบด้านแล้วเพราะถูกจับตามอง ยิ่งไปกว่านั้นคนอย่างฮ่องเต้ก็เล่นด้วยยากเหลือเกิน พวกฮ่องเต้ในนิยายทำไมถึงได้ยากจะอ่านความคิดนักก็ได้รู้ เฮ่อไท่ก็ใช่ว่าจะฉลาด คือนางตามพ่อตัวเองไม่ทันก็ร้องไห้เสียเลย 55555

          พูดไปพูดมามันก็คือเรื่องราวของการชิงไหวชิงพริบในราชสำนัก แต่นอกจากนั้นคือมีพล็อตรองควบคู่ไปด้วยคือการพยายามลบล้างมลทินให้กับมารดาของเฮ่อหรง

          มารดาของเฮ่อหรงเป็นแค่สาวใช้คนหนึ่งที่ไม่ได้รับความโปรดปรานนัก แต่ก่อนหน้าถูกคนใส่ร้ายเป็นต้นเหตุให้พวกเฮ่อไท่ถูกสั่งเนรเทศ สิ่งนี้ติดอยู่ในใจเฮ่อหรงตลอดมา เขาจึงอยากล้างมลทินให้มารดา ที่สำคัญคือในบรรดาลูกชาย เฮ่อไท่ไม่ค่อยชอบหน้าเขาที่สุด (แต่ไม่ได้แสดงออกว่าเกลียดชังหรืออคติอะไรนะ แค่แบบบางครั้งจะหงุดหงิดใส่อะไรทำนองนี้) แต่ก็นั่นแหละ เพราะเฮ่อหรงเจ้าความคิด อีตาท่านพ่อเลยมักจะหันหน้าไปขอความคิดเห็นจากเขาโดยไม่รู้ตัวทุกครั้ง อันนี้ก็ขำดี

          และนอกจากเฮ่อหรงแล้ว ตัวละครหลักจะมีอยู่อีกตัว ไม่งั้นคนจะงงว่าทำไมชื่อเรื่องมันถึงเป็นคำว่าคู่กิเลนหว่า?

          ตอนอ่านช่วงสิบบทแรกเราก็ยังงงๆ อยู่เหมือนกันว่าทำไมชื่อเรื่องมันดูเป็นคนสองคน คำว่ากิเลนมักใช้สื่อถึงยศอ๋องอะไรทำนองนี้ เลยค่อนข้างมั่นใจว่านอกจากเฮ่อหรงแล้วน่าจะเป็นอีกหนึ่งในพี่น้องของเขานี่แหละ

          อ่านไปอ่านมาเลยเข้าใจว่า อ๋อ เป็น เฮ่อจั้น นี่เอง

          ขอปูพื้นบรรดาพี่น้องก่อน เฮ่อมู่ เป็นพี่ใหญ่ที่พึ่งพาได้ เฮ่อซิ่ว พี่รองบ้าพลังแต่ละเอียดอ่อน เฮ่อหรง คุณชายสามของบ้านและเป็นหนึ่งในตัวเอก เฮ่อสี่ คนนี้จะมีนิสัยแปลกๆ กว่าเพื่อนหน่อย แอบเอ็นดู เฮ่อจยา ลูกสาวคนเดียวของบ้าน (ไม่แน่ใจว่าระหว่างเฮ่อจยากับเฮ่อสี่ใครเกิดก่อนกัน ลืมไปละ) เฮ่อจั้น ลูกคนที่ห้า แล้วก็ เฮ่อซี ลูกชายคนสุดท้อง สุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง

          ตัวเฮ่อจั้นเป็นบุตรชายคนที่ห้าของเฮ่อไท่ ดูเงียบๆ สุภาพๆ หน้าตาซื่อๆ แต่ความจริงยัดความเจ้าเล่ห์ไว้เต็มท้อง เก่งกาจวิชายุทธ์เกินวัย ชอบวิ่งตามหลังพี่รองที่ต่อสู้เก่งไปล่าสัตว์บนเขาอยู่บ่อยๆ เมื่อเอามาคู่กับเฮ่อหรงที่ฉลาดเฉลียวแต่ปากเก่งเกินใครเลยให้อารมณ์หนึ่งบุ๋นหนึ่งบู๊ พี่น้องร่วมใจอะไรทำนองนี้

          หลายคนจะแอบคิดว่าตัวละครเยอะจำยากเหมือนพันสารทหรือเปล่า ก็คือเยอะอยู่นะ แต่มันก็ไม่ได้จำยากอะไรขนาดนั้น เพราะตัวละครแต่ละตัวมีมิติ อ่านแล้วจะรู้สึกผูกพันกับตัวละครมาก เราชอบความรักของพี่น้องก๊วนนี้สุดๆ คืออะไรก็ตามที่เกี่ยวกับในรั้วในวังนี่เรามักจะเห็นว่าพวกพี่น้องชอบหาทางตลบหลังกันเองใช่มั้ย แต่ครอบครัวนี้แม้จะเกิดจากคนละแม่กันแต่ก็รักกันดีมากๆ มีคาแร็คเตอร์ที่สุดขั้วกันไปคนละทาง

          ถามว่าวายมั้ย คือมันไม่วาย ย้ำกันตรงนี้ แม้ว่าคุณเมิ่งแกจะโด่งดังมากในบ้านเราจากผลงานเรื่องวายๆ ก็เถอะ แต่เรื่องนี้มันไม่ได้วายอะไร เป็นแนวมิตรภาพระหว่างพี่น้องกับผองเพื่อน การชิงไหวชิงพริบในราชสำนัก สงคราม การวางกลยุทธ์ การทำงานเพื่อราษฎร อะไรพวกนี้มากกว่า แต่ก็นั่นแหละ มันยังสามารถจิ้นวายได้ถ้าใครอยากจิ้น เรียกได้ว่ามีโบรแมนซ์พอกรุบกริบ 55555

          ถ้าใครเคยอ่านงานของคุณเมิ่ง ไม่ว่าจะทั้งรัชศกฯ หรือพันสารทน่าจะคุ้นกับสไตล์งานของเค้า เท่าที่เราบอกได้คือมันไม่ได้อ่านยากเท่าพันสารท มีบรรยากาศคล้ายรัชศกฯ แต่ก็ไม่ถึงขึ้นนั้น คือจะมีช่วงเครียดต้องตั้งใจอ่านอยู่บ้าง แต่ก็มีซีนให้อมยิ้มอยู่ด้วย

          หนังสือเดินเรื่องไว ตัวละครใหม่โผล่มาเรื่อยๆ แต่ยิ่งอ่านยิ่งทำให้ว้าวกับตัวละครอย่างเฮ่อหรง ถามว่าจบค้างมั้ยตอบอย่างไม่ปิดบังเลยว่าค้าง เพราะงั้นควรมีเล่มสองในมือจะดีที่สุด

          อ้อ มีรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่เราว่าน่ารักดี คือพี่ใหญ่เฮ่อมู่ผู้เลี้ยงดูเด็กๆ ในบ้าน ตอนถูกเนรเทศมายังไม่มีลูกชายคนไหนของเฮ่อไท่ได้แต่งงาน พอมาอยู่แบบนี้ยิ่งไม่มีใครอยากเข้าใกล้ น้องๆ ก็ยังเล็กอยู่ในวัยที่ต้องเรียนหนังสือ เขากับน้องรองเลยจะชอบแอบไปนั่งฟังการสอนที่สำนักศึกษาแล้ววิ่งกลับบ้านเพื่อมาสอนน้องๆ ต่อ กับวิ่งไปขอยืมหนังสือหนังหามาให้น้องๆ อ่าน ไปยืมอยู่บ้านหนึ่งแล้วคนพ่อไม่อยู่ อยู่แต่ลูกสาว ก็เลยปิ๊งปั๊งกัน ลูกสาวก็ชอบพี่ใหญ่ ไม่สนใจว่าใครจะห้าม ตัดสินใจออกเรือนมากับหนุ่มตกอับคนนี้ สุดท้ายพี่ใหญ่ก็เป็นคนเดียวในบ้านที่แต่งงานมีเมียมีลูก ก็แบบเออ รักแท้ในยามยาก 5555

          หนังสือเรื่องนี้มีด้วยกันทั้งหมดสี่เล่ม เล่มแรกออกช่วงกลางเดือนคือวันที่ 15 ที่ผ่านมา เล่มสองออกปลายเดือนช่วงงานหนังสือ (วันที่ 30 กันยา) ส่วนอีกสองเล่มท้ายเห็นว่าจะออกช่วงพฤศจิกายน ตอนแรกเราว่าจะรอเล่มสองก่อนแล้วค่อยรีวิว คิดไปคิดมาก็รีวิวเล่มแรกไปก่อนเลยดีกว่า เพราะเนื้อหามันไม่ได้ยืด ถือว่าไหลไปเร็วเลย มีอะไรต่อมิอะไรเกิดขึ้นมากมายในเล่มแรก น่าจะพอป้ายยา เอ๊ย! พอช่วยให้ตัดสินใจซื้อมาอ่านกันได้ทันช่วงงานหนังสือเนอะ