ตอนแรกออกมายังลังเลอยู่ว่าจะซื้อหนังสือพร้อมบ็อกซ์ดีหรือไม่ แต่สรุปแล้วก็อย่างที่เห็น จัดมาเรียบร้อย

          เดือนนี้สำนักพิมพ์ไม่ได้ออกนวลหยกงามมาทีเดียวสองเล่มเหมือนเดือนก่อนๆ แต่ออกมาเล่มเดียว ซึ่งก็พอเข้าใจได้ เพราะจะขายบ็อกซ์ไปด้วย หนังสือชุดนี้มี 15 เล่มจบ คิดว่าคงมีบ็อกซ์ทุกๆ 5 เล่ม บ็อกซ์แรกเป็นอี๋อวี้ตอนยังเด็ก คิดว่าอีกสองบ็อกซ์ที่เหลือคงเป็นตอนวัยโตเป็นสาว แล้วก็ตอนที่แต่งงานเป็นสาวเต็มตัว แล้วเดือนนี้ออกเล่มที่ 5 พอดีบ็อกซ์ก็เลยเก็บเล่ม 6 ไปออกเดือนหน้าแทน

          มาพูดถึงเนื้อหาคร่าวๆ ในเล่มกันดีกว่า

          เล่มนี้เนื้อหาของเรื่องไม่ได้ไปไกลมากนัก แต่ยังวนเวียนอยู่กับการประชันต่อจากเล่มก่อนแล้วก็มีความคืบหน้าของเด็กๆ บ้านหลูโผล่มาเป็นระยะ

          พูดถึงการประชันก่อน ตอนแรกคิดว่าไฮไลท์จะเป็นการแข่งขันยิงธนู แต่ที่ไหนได้ดันเป็นการแข่งจารีตที่เป็นศาสตร์แขนงสุดท้ายของการประชันต่างหาก เป็นการประชันที่เจ้มจ้นนมข้นหวานเหมือนตอนที่ อี๋อวี้ ประชันอักษรเลย

          ความสัมพันธ์ของอี๋อวี้กับ หลี่ไท่ เองก็ลุ่มๆ ดอนๆ เพราะก็อย่างว่า...พระเอกของเราดันเป็นพวกกลัวพิกุลจะร่วงจากปาก นางเอกก็ไม่ใช่คนที่จะเดาใจได้เก่ง เลยกลายเป็นคนนี้พูดไปทาง อีกคนเข้าใจไปทาง ไหนจะรวมถึงวันเวลาที่กำลังจะหมดไปกับการอยู่ด้วยกัน สุดท้ายเลยหักห้ามใจ...ไม่ยอมถลำลึกไปมากกว่านี้

          จะว่าไงดีล่ะ คนเขียนยังไม่ได้เฉลยถึงเบื้องลึกเบื้องหลังทั้งหลาย แต่ก็พอจะแย้มๆ ให้เรานึกสงสัยกันว่าหลี่ไท่อาจมีความจำเป็นบางอย่างที่ต้องหักห้ามใจ ตามประสาชายหนุ่มที่ต้องการอำนาจหนุนหลังมากกว่าความรักนั่นแหละ

          ถามว่าคิดมั้ยแน่นอนว่าคิด แถมเล่มนี้แม้ไม่มีฉากหวาน (มีแต่บทสนทนาชวนให้หน่วงๆ) แต่หลี่ไท่แกเองก็เผลอหลุดกิริยาไปแล้ว "เจ้าเต็มใจจะ..." แล้วก็เดดแอร์ แล้วก็ปล่อยไป แล้วก็หักห้ามใจตัวเอง กระซิกๆ

          แต่เดี๋ยวก็กลับมาตายรัง เชื่อเหอะ

          ไม่พูดถึงความรักชวนปวดหัวของคู่นี้แล้ว มาพูดถึงไฮไลท์หลักอีกอย่างของเรื่องดีกว่านั่นคือครอบครัวสกุลหลูที่เปิดศึก เผชิญหน้ากันกับ ฮูหยินผู้เฒ่าสกุลฝาง หรือก็คือแม่ของ ฝางเฉียว พูดมาถึงตรงนี้ก็ออกจะแปลกใจว่าแม่ยายในนิยายทำไมน้อทำไมถึงนิสัยไม่น่าคบแบบนี้เสียเป็นส่วนใหญ่

          แต่ว่ากันตามตรงก็นับว่ามวยถูกคู่ เพราะจัดให้ฮูหยินผู้เฒ่าสกุลฝาง มาเจอกับ หลูจงจื๋อ ท่านตาของอี๋อวี้ เปิดศึกชิงหลานกลางศาลบรรพบุรุษที่สุดแสนจะฮือฮาและถูกพูดถึงในเวลาต่อมาเป็นคุ้งเป็นแคว ซีนนี้นับเป็นซีนที่อ่านแล้วลุ้นตามมากๆ ว่าจะจบลงยังไง เรียกได้ว่าแอบจิกหมอนเลย

          แต่ถามว่าเล่มนี้ใครเด่นสุดก็ต้องเป็น หลูจื้อ เด่นแบบรักเลย ดูเป็นพี่ชายมากแผนการที่ต้องการแก้แค้นแทนมารดาและน้องๆ ใครได้อ่านเล่มนี้อาจมองว่าหลูจื้อแข็งกระด้างเกินไป เจ้าเล่ห์เกินไป หรือโหดร้ายไม่เห็นหัวใครยังไงก็ตาม แต่เราว่าน่าสงสารมากนะ เด็กผู้ชายวัยรู้ความคนหนึ่งต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่มองดูน้องชายวิ่งเล่นไปมา น้องสาวก็ปัญญาอ่อน แม่ก็ต้องทำงานหนัก แม่ไปตลาดซื้อของเล่นมาให้น้องๆ แต่ตัวเองได้แค่กระดาษกับพู่กันก็พอใจ มาเรียนโดนบุลลี่แค่ไหนก็กัดฟันสู้เสมอ เหตุผลเดียวคือต้องการที่จะผงาดขึ้นมาเพื่อปกป้องมารดาและน้องๆ เนี่ย...มันแบบโอ๊ยยย พี่ชายยยยย

          ส่วน หลูจวิ้น เล่มนี้น้องออกมาแล้วแกกกก ตายๆๆ จุดธูปจุดเทียนขอบคุณสวรรค์แป๊บ หายไปตั้งนานในที่สุดก็ได้บทเสียที แม้จะออกมาไม่มากแต่ก็พอให้หายคิดถึง เจ้าเด็กยักษ์คนนี้แน่นอนว่ายังสดใสเหมือนเดิม น่าอิจฉาจริงๆ

          แต่เล่มนี้สงสารอี๋อวี้ไม่น้อย เรื่องผู้ชายก็เรื่องหนึ่ง เรื่องศัตรูหัวใจก็เรื่องหนึ่ง แต่ยัยแมลงสาบฆ่าไม่ตายอย่าง เกาหยาง นี่ชวนให้ปวดเฮดมาก ใช่จ้ะ เล่มนี้นางก็วางแผนเล่นงานอี๋อวี้อีกแล้ว แถมอี๋อวี้ยังดันไปล่วงรู้ความลับสุดฉาวโฉ่ขององค์หญิงคนนี้อีก

          อี๋อวี้โดนคนรังแก แต่ก็ใช่ว่าจะยอมเป็นฝ่ายโดยรังแกฝ่ายเดียว เพราะนอกจากเกาหยาง ศัตรูอีกหนึ่งคนอย่าง จ่างซุนเสียน ก็โดนอี๋อวี้เล่นยับจนไม่กล้ามาเรียนเสียหลายวัน แถมน้องสาวสุดแสนจะแอ๊บแบ๊วอย่าง จ่างซุนซี ก็โดนอี๋อวี้เล่นไปด้วยข้อหาแอบหึง

          พูดถึงจ่างซุนซีคือชั้นได้กลิ่นแปลกๆ ชั้นรู้สึกได้ด้วยการอ่านนิยายอันมากมายของชั้นว่ายัยคนนี้ไม่ปกติ หล่อนไม่ได้แบ๊วอย่างที่แสดงออก ชั้นสัมผัสได้ว่าหล่อนแอบร้าย เล่มนี้หมั่นไส้นางมาก พาลให้หมั่นไส้เลยไปถึงหลี่ไท่ด้วย จุดหนึ่งที่สงสารอี๋อวี้ก็คือชายหญิงคู่นี้แหละ ฮึ!

          แต่ว่าไม่ต้องกังวล เพราะได้ฤกษ์เปิดตัวพระรองอย่างเป็นทางการแล้ว 5555 อันที่จริงตัวละครนี้ก็มีกลิ่นพระรองโชยออกมาตั้งแต่เปิดตัวแล้วล่ะ แต่ต่อมาหายไปเลยไม่แน่ใจนัก จนมาเล่มนี้ก็อ๋ออออ ดีดนิ้วดังเป๊าะ นี่ล่ะพระรองของเรา

          คนที่ว่านั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่คือคุณชายตู้ ตู้รั่วจิ่น ผู้เจ็บออดๆ แอดๆ คนนี้แหละ มีซีนให้ใกล้ให้ชิดจนหลี่ไท่แอบหึงอยู่พอควรเลย (หมายถึงหึงอี๋อวี้นะ 5555) ที่สำคัญคนนี้จื้อเกอไฟเขียวเสียด้วย แม้อาจารย์ตู้แกอาจจะไม่ได้มองอี๋อวี้แบบนั้นก็เหอะ แต่แหม ได้กลิ่นอ่ะ ได้กลิ่นพระรอง 5555

          เอาเป็นว่าเนื้อหายังอีกยาวไกล สรุปสั้นๆ ว่าเล่มนี้เกิดความเปลี่ยนแปลงของบ้านหลู จื้อเกอได้รับรางวัลตัวละครยอดเยี่ยมของเล่ม จวิ้นเกอโผล่แล้ว เกาหยางโป๊ะแตก จ่างซุนเสียนหน้าแหก จ่างซุนซีนางร้ายอันดับหนึ่ง หลี่ไท่ไปไกลๆ ก่อน อี๋อวี้ผู้ที่แม่ๆ อยากกอดปลอบใจ และคุณชายตู้ผู้มีกลิ่นพระรองโชยมา

          Note: รอเล่ม 6-7 ต่อไป คิดว่าน่าจะสนุก อ่านเล่มนี้จบมันแอบหน่วงๆ เพราะสัมพันธ์พระนางเล็กน้อยเลยต้องไปหาดูปกไต้หวันปลอบใจ เห็นปกเล่มต่อไปดูหวานเจี๊ยบเลย เอาเป็นว่าพี่คาดหวังนะคะ