เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
Janie Is Not So Welljanieishappy
Life Without Lithium
  • เมื่อคืนไม่ได้กิน lithium 

    วันนี้ตื่นมาโคตรจะรู้สึกดีเลยค่ะ เอ๊ะ ไม่สิ มันก็ไม่ได้ดี๊ด๊า แฮปปี้ ทุ่งดอกเดซี่ สายรุ้ง และยูนิคอร์น อะไรเบอร์นั้น แต่มันแค่ไม่มีเรื่องเครียดมากระจุกอยู่ในหัวแล้ว มันมหัศจรรย์มาก แค่หยุดไปเม็ดเดียว ทำไมหัวโล่งทันที โอว อเมซซิ่ง

    จริงๆ ก็ไม่ได้อยากที่จะหยุดยาเองหรอกนะ ตั้งแต่หาหมอจิตมาเราก็มีวินัยในการกินยาตลอด หมอให้ยาอะไรมาก็กินตามที่หมอสั่ง ตั้งเวลาด้วยนะ แม้จะกินไม่ตรงเวลาที่ตั้งไว้บ้างเพราะงานรุมเร้าในวันทำงาน และเพราะตื่นสายในวันหยุด แต่ก็ถือว่าเรามีวินัยที่สุดแล้วในชีวิต เราอยากหายมากถึงมากที่สุด อยากเป็นคนปกติ อยากหายเหนื่อย อยากมองโลกในแง่ดี อยากให้หมอกควันทั้งหลายมันจางหายไป อยากตื่นมาแล้วรู้สึกสดใส พร้อมที่จะออกไปใช้ชีวิตบ้าง เลยพยายามทำทุกอย่างตามที่หมอจิตสั่ง 

    เมื่อวาน เราพยายามโทรนัดหมอจิต อยากเลื่อนมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะนัดได้ แล้วก็จะทนกินยาไปจนกว่าจะเจอหมอ แต่หมอไม่ว่างเลยค่ะ ฮอตมาก คิวทองสุด ก็เลยช่างแม่ง หยุดยาละ มันเครียดและกังวลเหลือเกินจนรู้สึกว่าแบกต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว ใจนึงก็ไม่อยากหยุดยานะ แต่มันเครียดมากอ่ะ เมื่อคืนก็เลยตัดสินใจไม่กินมัน …แต่เรายังมี escitalopram ตอนเช้าอยู่นะ ถ้าให้อยู่โดยไม่มียาเลยเราก็ไม่เอาเหมือนกัน กลัวตัวเอง

    การได้หมอจิตที่เก่งและมีเวลาให้คนไข้ มันเป็นอะไรที่ประเสริฐมากนะ ถ้าคุณมีหมอแบบนั้นแล้ว เราอยากจะบอกว่าคุณโชคดีเหลือเกิน เพราะหมอจิตของเรา แม้ว่าเค้าจะดี แต่การเลื่อนนัดหมอให้เร็วขึ้นจากนัดเดิมเป็นอะไรที่ลำบากยากเข็ญมาก หมอจะคิวแน่นตลอด คนมาหาหมอจิตเยอะมากกว่าที่เราคิด ตอนแรกก็คิดไว้ว่าคลีนิคจิตเวชมันคงเงียบๆ เหงาๆ มีคนไข้น้อยๆ พยาบาลก็คงจะอารมณ์ดีเพราะงานน้อย แต่ที่ไหนได้ คนมากมายมหาศาล แถมคนไข้ที่มาก็จะมีบางคนที่อารมณ์คุกรุ่นมา อันนี้เราก็พยายามไม่ไปนั่งใกล้ เพราะดูเหมือนเค้าพร้อมจะระเบิดได้ตลอดเวลา 

    มีลูกๆ หลานๆ พาปู่ย่าตายายมาหาหมอก็เยอะ แล้วที่แปลกคือ คนแก่ที่มาหาหมอจิตดูอารมณ์ดีทุกคน ยิ้มแย้ม น่ารัก เราจึงชอบไปหาหมอจิตวันทำงานช่วงบ่ายๆ มากที่สุด เพราะจะได้เจอคนไข้แก่ๆ น่ารักๆ แบบนี้ตลอด แต่ถ้าไปตอนเย็นวันทำงานหรือวันหยุดนะ จะได้เจอคนรุ่นๆ เดียวกับเราที่อารมณ์ฉุนเฉียวจนเรากลัว บางคนเดินออกมาจากห้องตรวจก็ร้องไห้ออกมา ซึ่งอันนี้ก็เป็นสิ่งที่เรายังไม่เคยทำ เรายังไม่เคยเปิดใจขนาดฟูมฟายใส่หมอ เพราะหมอยังทุบกำแพงเข้ามาไม่ถึง ไม่รู้ว่าหมอไม่เก่ง หรือว่ากำแพงเรามันมีหลายชั้นก็ไม่รู้ เราว่าคงเป็นอย่างหลังมากกว่า เพราะมันยังไม่เคยมีใครเข้ามาได้เลยสักคน สงสารหมอจัง หมอคงเหนื่อย
Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in