เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
วันพุธ ฉันขอรับบทนางต้องกล้าแว่นฝ้า
ความฟุ้งเฟ้อจากการโตขึ้น
  • 03                                                                         02                                                                          21







    ไม่มีอะไรจะเขียน ให้ครูได้อ่านพรุ่งนี้ 
    บนหน้ากระดาษก็เลอะน้ำตา

    (เรียงความเรื่องแม่ - RS)




    ไม่มีอะไรจะเขียนจริงๆในครั้งนี้ มันฟุ้งเฟ้อในหัวนัวไปมา แต่ก็ทำให้เข้าใจและเติบโตมากขึ้น เข้าใจนะเข้าใจมากขึ้น

    ครั้งมีไม่มีอาการมือเท้าชาเกิดขึ้นแล้ว เก่งมาก

    การแล้วยังไงต่ออย่างไม่สิ้นสุด’ 'ไปได้อีกปะวะ' ก็ยังดูเป็นคำที่ดีเสมอสำหรับการคิดอย่างมากที่สุดสำหรับทุกวันของการทำงานในทุกๆวันสินะ




    จากฉันวันนี้ถึงฉันในพุธหน้า

    - หล่อนต้องตั้งสติ ไหว้ละ

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in