เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
วันพุธ ฉันขอรับบทนางต้องกล้าแว่นฝ้า
8 ช่องกับลิ้นชักเกาะสนิม
  • 27                                                                          01                                                                         21



    ถ้าแยกร่างได้เหมือนนารูโตะ ฉันคงตบกบาลนังตัวดี (ตัวเอง) ที่นั่งหน้าคอม

    ( ฮาโร่ย - ฉันเองที่ย้อนไปมองตัวเองวันนั้น)


    วันนี้ความเงียบคงอธิบายความลกได้มากที่สุด
    ความเงียบที่ว่าไม่ใช่การอมพะนำที่มาจากสียงในปาก แต่มาจากเสียงในหัวมากกว่า เหมือนเสียงระฆังในหัวตีสลวนไปมาจนแยกไม่ออก อื้ออึง

    อาการมือเท้าชาเย็นจากปลายเท้าลามถึงปลายผมไม่เกิดขึ้นคงเพราะครั้งนี้เป็นงานที่รวดเร็วไปหมด การโฟกัสจึงหันเหไปทางอื่นแทน ครั้งแรกก็เงี้ยจัดระเบียบร่างกายไม่ได้ตลอด

    8 ช่องปริศนาทำด้วยความเร็วเพียงไม่กี่วิ เป็นวิธีที่ถ้าเอามาใช้ได้จะดีมาก แต่ก็มีช่องว่างอยู่สำหรับตัวของเธอเองคงจะเป็นเรื่องของคลังลิ้นชักที่ไม่มากพอ ลิ้นชักของเราขึ้นสนิม หรือเราไม่สนใจข้อมูลซอกหลืบที่เผลอทำหล่นไปเมื่อนานมาแล้ว แทนที่จะหยิบยืมออกมาได้ เอาใหม่ๆ

    1- 3 ช่องแรก เป็นความคิดแรกที่ความน่าจะเป็นจะสูงลิ่วที่คนอื่นจะเป็นไปในทางเดียวกัน 
    ช่องที่ 5  เป็นช่องของความลนลาน และแถอย่างแท้จริง
    ช่อง 6 - 8 คือช่องวัดใจสำหรับการคิดสดๆ 

    อย่างมากที่สุดก็คงเป็นการเข้าใจ ว่าความคิดมันไม่สิ้นสุดจริงๆ อย่างน้อยก็เข้าใจว่าต้องหัดอุดช่องโหวของความคิดนั้นออกมาให้ได้ ความเป็นไปได้มันเยอะ



    จากฉันวันนี้ถึงฉันในพุธหน้า

    - ขึ้นมาหายใจบ้างอย่าจมอยู่กับความคิดย่ำๆ หล่อนทำได้ดาหวัน ไหว้ละ


เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in