27 01 21
ถ้าแยกร่างได้เหมือนนารูโตะ ฉันคงตบกบาลนังตัวดี (ตัวเอง) ที่นั่งหน้าคอม
( ฮาโร่ย - ฉันเองที่ย้อนไปมองตัวเองวันนั้น)
วันนี้ความเงียบคงอธิบายความลกได้มากที่สุด
ความเงียบที่ว่าไม่ใช่การอมพะนำที่มาจากสียงในปาก แต่มาจากเสียงในหัวมากกว่า เหมือนเสียงระฆังในหัวตีสลวนไปมาจนแยกไม่ออก อื้ออึง
อาการมือเท้าชาเย็นจากปลายเท้าลามถึงปลายผมไม่เกิดขึ้นคงเพราะครั้งนี้เป็นงานที่รวดเร็วไปหมด การโฟกัสจึงหันเหไปทางอื่นแทน ครั้งแรกก็เงี้ยจัดระเบียบร่างกายไม่ได้ตลอด
8 ช่องปริศนาทำด้วยความเร็วเพียงไม่กี่วิ เป็นวิธีที่ถ้าเอามาใช้ได้จะดีมาก แต่ก็มีช่องว่างอยู่สำหรับตัวของเธอเองคงจะเป็นเรื่องของคลังลิ้นชักที่ไม่มากพอ ลิ้นชักของเราขึ้นสนิม หรือเราไม่สนใจข้อมูลซอกหลืบที่เผลอทำหล่นไปเมื่อนานมาแล้ว แทนที่จะหยิบยืมออกมาได้ เอาใหม่ๆ
1- 3 ช่องแรก เป็นความคิดแรกที่ความน่าจะเป็นจะสูงลิ่วที่คนอื่นจะเป็นไปในทางเดียวกัน
ช่องที่ 5 เป็นช่องของความลนลาน และแถอย่างแท้จริง
ช่อง 6 - 8 คือช่องวัดใจสำหรับการคิดสดๆ
อย่างมากที่สุดก็คงเป็นการเข้าใจ ว่าความคิดมันไม่สิ้นสุดจริงๆ อย่างน้อยก็เข้าใจว่าต้องหัดอุดช่องโหวของความคิดนั้นออกมาให้ได้ ความเป็นไปได้มันเยอะ
จากฉันวันนี้ถึงฉันในพุธหน้า
- ขึ้นมาหายใจบ้างอย่าจมอยู่กับความคิดย่ำๆ หล่อนทำได้ดาหวัน ไหว้ละ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in