วันนี้ก็ยังเชื่อเรื่อง ‘การแล้วยังไงต่ออย่างไม่สิ้นสุด’ อยู่ คงเพราะการตอนนี้เรายังติดอยู่กับการคิดตอนที่ 1 และตอนจบอย่างสวยน่ารัก คงกับจินตนาการที่ไหลไปคนละทางกับสิ่งที่ต้องคงไว้ จะอะไรก็ได้ จะยังไงก็ได้ แต่ต้องแตกย่อยความคิดให้ลึกถึงอนูมากกว่านี้ บางอย่างที่ย่อยออกมาเฉยๆอาจจะทำให้ไปต่อได้ ทั้งปัจจัยที่ควบคุมได้ และควบคุมไม่ได้ของกลุ่มเป้าหมาย เรื่องของ .... เพราะ ให้เห็นภาพชัดมากที่สุด  หล่อนจะสัพเพเหระก็ได้ แต่ต้องย้อนกลับไปถึงหมุดที่ปักไว้ด้วย

อย่างน้อยวันนี้ก็เข้าใจแล้วว่าตอนจบจะเป็นยังไงก็ได้ หรือจะแตกย่อยความคิดสัพเพเหระยังไงก็ได้ที่เป็นประโยชน์กับหัวข้อนี้ อย่างมากวันนี้ก็เข้าใจว่า USER FLOW และ HMW (how might we ?)  

ถ้าเริ่มคิดแบบนี้ได้คงโตขึ้นมากกว่านี้แน่ๆ เพราะเหมือนเราจะทิ้งความจริงจัง และความโตบางอย่างไว้ตอน 17

จากฉันวันนี้ถึงฉันในพุธหน้า

- สัพเพเหระคงได้ แต่อย่าเผลอให้ใครรู้อีกว่าอิ่มหนำเกินไป ไหว้ละ