เหมือนพึมพำเหมือนละเมอ เหมือนตื่นแต่กำลังฝัน เป็นฝันร้าย
ไม่มีอะไรในโลกนี้เลวร้ายไปกว่าฝันร้ายยามลืมตา
( IFPOSSIBLE จริงเสมือนจริง – สโรชา ธารา)
ความรู้สึกสำหรับวันนี้คงเป็นคำว่า “อ๊องแอ๊ว” ที่หมายถึงอาการไปไม่เป็น ฝันร้ายที่สุดในที่นี้คงเป็นการไม่กล้าพอจะพูดสิ่งที่คิดออกมาได้ทั้งหมดเหมือนกำลังอมพะนำ มันคือฝันร้ายที่ตั้งใจจะแก้ไขตลอดมา
หวังว่าในครั้งหน้าจะเคาะสนิมสวิทช์ของเสียงในหัวให้ดังกว่าครั้งแรก
อาการมือเท้าชาเย็นจากปลายเท้าลามถึงปลายผมแก้ไม่หายเวลาตื่นเต้นมากๆดีที่มีแมวมากวนประสาททำให้อาการนั้นลดลงบ้างตื้นตันกับตัวเองจนอยากกราบกับการกล้าที่จะพูดกับคนที่เพิ่งรู้จักหลังจบคลาส
หวังว่าจะรู้จักคนอื่นๆได้มากกว่านี้
DISCUSS
จากฉันวันนี้ถึงฉันในพุธหน้า
- เลิกอมพะนำแล้วพูดสะ ไหว้ละ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in