ผ่านไป 1 ปี, เกิดเหตุการณ์อะไรหลายๆอย่าง เห็นอะไรกว้างขึ้นหลายมุมมอง จนมาถึงเดือนมกราคม, เดือนที่หลายๆคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ายาวนานที่สุด รู้สึกเหมือนผ่านมานานมากแต่ยังไม่สิ้นสุดสักทีทั้งๆที่ก็มี 31 วันเหมือนเดือนที่ลงท้ายด้วยคมเดือนอื่นๆ 

             เมื่อวันเกิดกลางเดือนที่ผ่านมามีคนให้ของขวัญ ต่างจากปีก่อนๆที่จะนัดกินข้าวและใช้เวลาด้วยกัน ก็อบอุ่นไปอีกแบบ เดือนนี้มีอะไรเกิดขึ้นเยอะมาก คำถามผุดขึ้นมาไม่หยุดไม่หย่อน คำตอบเดียวที่ได้คือ "เวลา" มีอะไรหลายๆอย่างที่ยังไม่เข้าใจกับบางส่วนที่ลงตัวไปแบบงงๆ

             เป็นเมื่อก่อนคงไม่ชอบอะไรกะทันหัน เพราะมันไม่มีเวลาให้เตรียมใจ ไม่มีความแน่นอน แต่ตอนนี้ชักติดใจ มันจะช็อคและงงๆไปช่วงนึงแล้วก็กลับเข้าสู่โหมดปกติ 

"มีเวลาทำสิ่งที่ชอบเยอะขึ้นแล้ว" เป็นประโยคแรกที่แว๊บเข้ามาในหัวหลังจากที่รู้สึกเหมือนวิ่งชนกรอบไปมา จากที่ห่อเหี่ยวก็เริ่มฟื้นตัว จากที่ต้องเดินตามจังหวะก็สามารถวิ่งได้แบบเต็มกำลัง

             เงื่อนไขในชีวิตคนเราไม่เหมือนกัน ทุกอย่างต้อง "อดทน" แบบที่ใครหลายคนเขาว่ากันนั่นแหละ เราที่ยังไม่ถึงจุดนั้นก็ขอวิ่งเล่นสำรวจไปพลาง ก่อนที่ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า คำนั้นจะมาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตจริงๆ