เรื่อง : มังกรเร้นฟ้า (4 เล่มจบ)
ผู้แต่ง : หวายซ่าง
สำนักพิมพ์ : เฟื่อง Fu Novels
Contain Warning : dub-con (dubious consent)
เรื่องย่อ (เล่ม 1)
แม้จะปฏิบัติธรรมใต้ร่มกาสาวพัสตร์มาสองปี หัวใจของซ่านเชาก็ไม่เคยสงบอย่างแท้จริงเลย
สองปีที่ความทรงจำขาดหาย สองปีที่ฝันร้ายคอยหลอกหลอน...
เขาฝันเห็นภาพชีวิตกลางทะเลทรายซ้ำๆ รวมถึงฉากสุดท้ายอันน่าสะพรึงกลัว คนที่เขาเรียกว่าอาจารย์กำลังเงื้อกระบี่ขึ้นแทงเขา
‘กระบี่ที่จะปลิดชีพเจ้าในวันนี้...คือหลงยวน’
ภาพสะเทือนขวัญขาดหายไปแค่นั้น เมื่อฟื้นขึ้นมาอีกที เขาก็พบว่าตัวเองระเห็จจากกลางทะเลทรายทางเหนือ มานอนสลบอยู่หน้าอารามฉือเอินในนครฉางอัน มีกระบี่หลงยวนที่อาจารย์ใช้สังหารเขาวางอยู่ข้างกาย!
ใบหน้าของอาจารย์ไม่เคยปรากฏในความฝัน ไร้เงื่อนงำโดยสิ้นเชิงว่าจะตามหาคนคนนี้อย่างไร จวบจนเขาได้พบเซี่ยอวิ๋น ผู้บัญชาการกองราชวัลลภที่อวลอายด้วยบุคลิกชั่วร้าย ความรู้สึกเคยคุ้นจึงค่อยๆ กลับมาทีละน้อย
การตามหาดอกไม้วิเศษมาต่อชีวิตรัชทายาท ปริศนาเกี่ยวกับเซี่ยอวิ๋นและพลังลึกลับในร่างเจ้าตัว...เป็นโชคชะตาจริงหรือที่นำพาพวกเขามาพบกันอีกครั้ง และผลของการพบพานในครานี้จะจบลงเช่นเดิมหรือไม่?
รีวิว (สปอย)
เรื่องนี้เป็นนิยายอิงประวัติศาสตร์ของบูเช็กเทียน ผู้ที่ถูกบันทึกไว้ว่าเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ แต่เรื่องดำเนินตามตัวละครซ่านเชา ที่ในเรื่องโปรยมาตลอดว่ามีชาติกำเนินลึกลับ โดนขายตัวเป็นทาสแต่เด็กที่โม่วเป่ยดินแดนทะลทราย โดยมีเซียวอวิ๋นมาช่วยเหลือให้การศึกษา รวมถึงสอนวิทยายุทธ์
เรื่องจะเล่าสลับไปมา ปัจจุบันกับอดีต เนื่องจากซ่านเชาโดนเข็มทองที่ทำให้จำอดีตไม่ได้ หลัก ๆ คือเกมการเมืองของราชวงศ์ถัังที่ซ่านเชาโดนดึงเข้ามาในเกมนี้ ใครดึงได้ล่ะนอกจากเซี่ยอวิ๋น 555555 คือถึงซ่านเชาจะจำไม่ได้ว่าคนนี้เป็นอาจารย์ เป็นฝันร้ายที่ตามหลอกหลอน แต่ก็ติดใจเขา อยากจะไปยุ่งกับเขาตลอด ในเรื่องคือเซี่ยอวิ๋นโตกว่านะ (ไม่มาก 6 ปีัมั้ง) หน้าตางดงามมาก ตอนเด็ก ๆ คือเหมือนเด็กสาวว่างั้นเรย แต่ก็เป็นคนที่เจ้าเล่ห์ ร้ายกาจ และอยู่ข้างพระแม่ (บูเช็กเทียน) ชัดเจน เป็นเครื่องมือสำคัญของนางในการกำจัดคนเห็นต่าง
เรื่องราวปูจากเรื่องที่ไม่การเมืองเลย จนค่อย ๆ เผยว่ามันคือหมากทุกตัวที่วางมาไว้เพื่อดึงอำนาจมาที่พระแม่ โดยมีเซี่ยอวิ๋นเป็นมือเป็นเท้า ที่มีซ่านเชาเป็นเงาตามตัวอีกที ซ่านเชาคือคลั่งรักมากกกกกกก (มากจนน่ากลัว ควรพบแพทย์) คือตอนหลังก็จำได้ละว่านี่คืออาจารย์ แต่จำเรื่องราวที่โม่วเป่ยได้ไม่หมด ไม่เข้าใจว่าทำไมอาจารย์ต้องฆ่าตัวเอง แต่ก็ตามคลั่งรักเขาตลอด อำนาจ ทรัพย์สินเงินทองใดไม่สำคัญเท่าอาจารย์ อาจารย์ชอบก็จะทำ สั่งให้ไปเป็นแม่ทัพสงครามก็ไป แม้จะต้องห่างกันถึง 8 ปีก็ตาม
ส่วนเซี่ยอวิ๋น ส่วนตัวว่าเป็นตัวละครที่น่าสนใจมาก เป็นเด็กที่พระแม่เคยช่วยชีวิตไว้ และเป็นมังกรเขียว (ทำนองว่าสัตว์เทวะอย่างนึง จะมีหน้าตางดงาม มีวรยุทธ์อะไรแบบนี้) เกือบตายมาหลายครั้ง รับรู้ว่าพระแม่ใช้ตัวเองเป็นเครื่องมือ เป็นหมากที่เขาจะเขี่ยทิ้งเมื่อไหร่ก็ได้ ซึ่งเรารอช็อตตลบหลังพระแม่มาก แต่ก็ไม่ทำ เคารพเทิดทูนสุดจิตสุดใจ ไม่แสดงความกระด้างกระเดื่อง แต่ก็รู้ว่าพระแม่คิดกับตนยังไง ออกแนวปลงตกมากกว่า ถ้าพระแม่จะฆ่าก็ยอม (แต่ซ่านเชาไม่ยอม)
ตัวละครในเรื่องที่เกลียดที่สุดคืออวี่เหวินหู่ ที่เป็นแม่ทัพใหญ่ในเรื่อง นางคือคนที่เถรตรงไม่เข้าฝั่งอำนาจไหน ทำหน้าที่ตัวเองตามคำสั่ง ซึ่งแบบคนสั่งมันจะดีจะชั่วกูไม่สน สั่งจากฮ่องเต้กูทำหมด คือไม่ได้เหวยยยย มึงหลับหูหลับตาอิกนอแร้นมากกกก แล้วจริง ๆ เหมือนจะให้เป็นพระรองเลย เหมือนชอบเซี่ยอวิ๋นแต่ก็ไม่ลงดีเทลชิงรักหักสวาทมากพอ งงๆ
ส่วนที่ชอบคือ ความหวายซ่างอะ ฉากบู๊สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ระเบิดภูเขาเผากระท่อม เล่าเรื่องเหมือนซีนหนังเลย ส่วนนี้คือชอบมาก จากการที่อ่านพันธะรักวันสิ้นโลกมาก่อน ที่เราเคยบอกว่าสำนวนเขาดูเหมาะจีนพีเรียต พอมาเรื่องนี้คือใช่มาก เหมาะมาก เหมือนเข้ามือมากกว่าจีนโมเดิร์นอะ เหมาะสมมาก ส่วนที่เหมือนกันคือนายเอกไม่มีใครอ่อนแอเลย เก่งมากทั้งคู่ พระเอกก็คลั่งรักทั้งคู่ (และกลายเป็นพวกหลงเมียกันหมด)
และชอบสำนวนแปลเฟื่องมากกกกกกก เป็นเอฟตีมาโดยตลอด บอกเลยว่าซื้อเพราะเฟื่องแปล ดีงามไพเราะมาก หลาย ๆ คำที่ไม่รู้จักแต่เพราะดี ดูละเมียดละไม อันนี้ให้เต็ม หักตรง ปาณาติปาตนิดนึง ดูไม่น่ามาใส่ในนิยายจีน อันนี้ก็ไม่รู้เหมือนกัน 5555555
ส่วนที่ไม่ชอบมีหลายจุดเลย
- เรารู้สึกว่าเขาเก็บเรื่องไม่หมด ในเรื่องมีอิ่นไค่หยาง คนที่เคยเก็บเซี่ยอวิ๋นไปเลี้ยง+พยายามฆ่า ทั้งรักทั้งชังมาตลอด เพราะว่าอิ่นไค่หยางเป็นสัตว์เทวะเต่างูดำ มีความเชื่อว่าถ้าได้รับพลังมังกรเขียวก็ยิ่งเสริมพลังว่างั้น แต่เซี่ยอวิ๋นก็ออกมาจากสำนักแล้วมาเจอกับพระแม่ในเวลาต่อมา ความเป็นมาของสำนักอิ่นไค่หยางคือสนับสนุนคนที่จะขึ้นเป็นฮ่องเต้ (ก็คือเลือกข้างและช่วยให้ได้ครองบัลลังก์ คนไหนมองว่าไม่น่ารอดก็เปลี่ยนฝั่ง) ตอนหลังนางก็แกล้งเข้ามาในยุคถังไท่จง (ฮ่องเต้ตอนต้นเรื่อง) แล้วก็มาทำท่าจะเข้ากับพระแม่ ตอนหลังก็เท ไปหาคนอื่น แต่มันมีประวัติศาสตร์ระหว่างศิษย์สำนักนี้กับเซี่ยอวิ๋นที่ฆ่ากันมาตลอดเรื่อง ก็ทิ้งไปแบบงง ๆ คือเราว่าขยี้ได้มากกว่านี้ หวายซ่างก็ทิ้งไป
- เรื่องต่อมาคือตอนหลัง ๆ เหมือนนางตัดจบ รวบ ๆ มาก ซึ่งการเมืองจริง ๆ น่าจะเข้มข้นมากเพราะว่าพระแม่ที่เป็นผู้หญิงพยายามดึงอำนาจมาที่ตัวเอง (ซึ่งนางก็บริหารบ้านเมืองเก่งด้วย) อันนี้เราว่าน่าสนใจแต่ก็ไม่ได้ใส่มามากนัก ตอนหลังคือรวบในไม่กี่สิบหน้า จบเลย
- ในเรื่องซ่านเชารักเซี่ยอวิ๋นมาก เด็กที่ไม่มีครอบครัว มีอาจารย์ที่นางรักสุดจิตสุดใจ ตอนหลังโดนอาจารย์จะฆ่า มาเจอกันใหม่ก็จะไม่ปล่อยมือแล้ว เป็นความรักที่เศร้ามาก แล้วเซี่ยอวิ๋นก็ทำตัวเบลอ ไม่เห็น ไม่รับรู้มาตลอด (ทั้งที่รู้) ซึ่งเซี่ยอวิ๋นก็ไม่ได้แสดงออกว่ารักแบบนั้น นอกจากความสงสาร (+เป็นเครื่องมือ) เราก็เลยคาดหวังการเปิดใจของเซี่ยอวิ๋นมาก...ซึ่งไม่มี ... ตอนมีความสัมพันธ์กันครั้งแรก ก็ dub-con ก็อะ รอครั้งต่อไป ตอนหลังจู่ ๆ ก็เหมือนเซี่ยอวิ๋นยอมรับรักแล้วเฉยเลย (แต่คนอ่านไม่รู้ ไม่มีสัญญาณเลย) แล้วก็มีความสัมพันธ์กันเป็นปกติ ที่บรรยายไม่ละเอียด (แต่ครั้งแรกละเอียดมาก) คือแบบ...วอท???
- หลัง ๆ ที่เริ่มรวบ ๆ เรื่องแล้ว จู่ๆ ซ่านเชาที่เป็นพระที่โดนวางคาร์แรคเตอร์ให้สุขุม นิ่งๆ มาตลอด ก็พูดจาเสียดสีตอกกลับเสนาอำมาตย์เก่ง มีความรู้ัประวัติศาสตร์ อันนี้ก็อะพอได้ เพราะในเรื่องกินเวลานาน ซ่านเชาเติบโตขึ้นเยอะ แต่ตอนหลังกว่านั้นอีก ซ่านเชาเป็นคนตลกเฉยเลย เล่นมุกติดเมีย จะกลับบ้านไปหาเมียตลอด (เหมือนอันเดดเลย) นี่ไม่ชอบอะ แกหลุดคาร์ไหม เซี่ยอวิ๋นก็กลายเป็นคนหึงหวง งง
- ในเรื่องหวายซ่างบรรยายความงามของเซี่ยอวิ๋นตลอดเวลา (ไม่ผิด) บรรยายปอยผมของนางตลอดเวลา แต่ในทางกลับกัน ซ่านเชาที่หัวโล้นเป็นพระ ออกจากการเป็นพระเข้าสู่เกมการเมือง นี่รอมากกก ว่าจะบรรยายผมซ่านเชาว่าไง เพราะรู้สึกว่าผมสั้นที่เริ่มยาวในจีนพีเรียตมันเก๋ มันเท่ (เหมือนปกเล่ม 2) ก็คือไม่เคยพูดถึงเลยค่ะ...มาพูดตอนท้ายเล่ม 4 แล้ว ซึ่งก็คือผมยาวแล้วไง คือแบบ... ไม่ชอบอะ 55555 ขัดใจ
โดยรวมค่อนข้างผิดหวังเส้นเรื่องมาก จนอ่านจบเราก็ยังไม่รู้สึกถึงความรักดูดดื่มให้สมกับที่ไปเจอกันที่ทะเลทรายเลย (ซึ่งพาร์ททะเลทรายต่าง ๆ บีบใจมาก) แต่สำนวนดี บทบู๊ดี คนแปลดี
ก่อนจะเขียนรีวิวนี้ไปเปิดประวัติบูเช็กเทียนมา ก็คือหวายซ่างนางล้อประวัติศาสตร์จริงเยอะมาก มีตัวละครในเรื่องหลายตัวที่เป็นไปตามประวัติศาสตร์ อันนี้ไม่รู้ว่าคนจีนเรียนประวัติศาสตรกันละเอียดขนาดไหน เวลาอ่านนิยายเรื่องนี้แล้วตื่นเต้นไหม ซึ่งก็อาจจะเป็นพาร๋ที่เราคนไทยเข้าไม่ถึงอะไรแบบนี้ >> ประวัติบูเช็กเทียน
อีกส่วนนึงก็คือคติเรื่องมังกรเขียว เต่างูดำ ก็เป็นคติทางจีน พอดีเพิ่งอ่านเจอจากประเด็นเรืองศาลเจ้าแม่ทับทิม คิดว่าหวายซ่างทำการบ้านมาหนัก และทำการบ้านมาดีพอสมควร จุดนี้ต้องให้คะแนน อ่านได้ที่นี่
ปล.
- ใด ๆ ก็ตาม ลองอ่านรีวิวหลาย ๆ เจ้านะคะ เรารู้สึกว่าเราไม่ถูกจริตกับหวายซ่างเท่าไหร่นักค่ะ
- จริง ๆ เล่ม 4 อ่านข้ามปีแหละ แต่หยวน ๆ ละกันนะ เราอ่านไม่ติดอีกแล้ว อ่านแล้วก็พักนานมาก เห้อ ลาก่อนหวายซ่าง
เจอกันเล่มหน้าค่ะ?
(7 ม.ค 2021)
เรื่อง : มังกรเร้นฟ้า (4 เล่มจบ)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in