ฉันกลายเป็นคนโศกเศร้า
เมื่อทำความสัมพันธ์หล่นหาย
มันร่วงกราวลงมา เหมือนทรายในขวดโหล
เกินกว่าจะควบคุม
เกินกว่าจะประกอบร่างขึ้นใหม่
เป็นแบบนั้นมาเนิ่นนาน
จนเศษทรายปลิดปลิว
ไร้ทิศทาง
แต่ความไร้ทิศทางนั้นทำให้ฉันพบว่า
สิ่งเดียวที่จะกอดเกี่ยวเอาไว้คือ
อิสระภาพแห่งโลกที่ไม่มีพันธะใดใด
ฉันโดดเดี่ยว อ้ า ง ว้ า ง อยู่ท่ามกลางอากาศ
ฉันเหมือนกับอากาศ แต่ทว่าไม่ใช่
อิสระที่ฉันได้ครอบครอง มันทำงานไปพร้อมๆกับความอ้างว้าง
อ้างว้างเพียงรอการ ส ล า ย แ ล้ ว ห า ย ไ ป . . .
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in