ไม่ต้องเข้าใจฉันก็ได้ แค่ง่าย ๆ เพียงตั้งใจรับฟังฉัน ไม่ตัดสิน ไม่ตำหนิสารพัน ไม่ต้องรั้นจะพูดเรื่องของตัวเอง แค่เป็นผู้ฟังที่ดี ไม่ต้องมีคำพูดนับร้อยเข่ง ไม่ต้องอยากรู้ว่าความคิดเธอถูกเผง ไม่ต้องเก่งเรื่องชี้นำชีวิตคน ฉันก็แค่อยากระบาย ความในใจที่อัดอั้นและท่วมท้น ปล่อยความทุกข์ให้ไหลผ่านใครสัก...

ถ้าฉันไม่ลุกขึ้นมาอีก โปรดช่วยฉีกร่างฉันเป็นพันชิ้น แล้วโปรยเศษชิ้นเนื้อให้แร้งกิน ให้มันสิ้นไม่เหลือซากความปราชัย อัปยศจริงหนอชีวิต มิอาจลิขิตให้เป็นดั่งใจได้ ต้องจำทนยอมรับอยู่ร่ำไป ทำบุญมาแค่ไหนได้แค่นั้น ทำงานหาเงินได้พอเลี้ยงชีพ ต้องเร่งรีบแข่งเวลาจ้าละหวั่น เช้าแค่ไหนต้องรีบไปให้ทัน มิเช่น...

เคยใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยความเชื่อ เคยมีอยู่เหลือเฟือ, ความมุ่งมั่น เคยมีฝันให้ไล่ตามอยู่ทุกวัน แต่วันนี้ถามซ้ำ "ทำเพื่ออะไร" "ความฝันก็ปล่อยให้เป็นความฝัน" ยิ่งทุ่มเทยิ่งผิดหวัง พอได้แล้วไหม อยู่กับความจริงกับของจริงที่กินได้ ไม่ต้องไขว่คว้าเกินกำลังตน ชีวิตที่เป็นอยู่ก็ยังสู้แทบไม่ไหว เหนื่อยหน่...