สามสิบเป็นวัยที่ประดักประเดิด ยิ่งเป็นสามสิบในยุคสมัยนี้ยิ่งประดักประเดิดนัก ช่วงนี้ได้มีโอกาสคุยกับรุ่นพี่นักเขียนหลายๆ คน ต่างอยู่ในอาการตะลึงงัน ไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหน บางคนเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงแต่มันก็ไกลลิบเหลือเกินจนท้อ บางคนตบบ่าแล้วบอกว่าต้องฝากความหวังไว้กับคนรุ่นผม (ไม่ได้หมายถึงฝากควา...