เธอ[จากเพลง...เธอ Cocktail] อยู่ไกลจนสุดสายตา ไม่อาจเห็นว่าเราใกล้กันและทุกครั้งหัวใจฉันยังคงไหวหวั่นกับความทรงจำ...... . . ในห้องสี่เหลี่ยมที่ไม่ได้กว้างขวางนัก มีของใช้ต่าง ๆ ที่มีซ้ำสองชิ้น... มันหน้าตาคล้ายกันเพียงแต่ต่างกันที่สีหรือรูปร่างบางส่วนดั่งเช่นคนสองคน...ที่คล้ายกันแต่ก็ต่างกัน... ...

ความอบอุ่น แผ่นหลังกว้างที่เคยพักพิง…สั่นเทา รอยยิ้มที่เคยสดใส…แห้งเหือด ความอบอุ่นของมือหนา…เย็น… เย็น… ราวกับคนผู้นี้ได้ขังตัวเองอยู่ในห้องสีเทาที่ปิดกั้งมิให้แสงแดดเล็ดลอดเข้าไป มิให้…เสียง…ภาพ…หรือสิ่งใดเข้าไปได้ หนาวไหม…เหงาหรือเปล่า… มันดีแล้วเหรอที่ปิดกั้นตัวเอง… ตอบมาสิ…ถ้าไม่ตอบ จะขอพังมั...