ผมไม่รู้ว่าจดหมายพวกนี้ถูกเก็บเอาไว้มานานแค่ไหน แต่มันคงเป็นเวลาเนิ่นนานพอที่จะให้รูปภาพและจดหมายเหล่านั้นซีดจาง คนในรูปถ่ายคงเป็น จอม และ แทน หากผมจำไม่ผิด ทั้งสองเป็นอดีตเพื่อนร่วมคณะของพวกเรา ทริปฉลองเรียนจบที่ทะเลระยองเมื่อปี 39 พวกเขาคงถ่ายภาพสองใบนี้ที่นั่นหากจะให้ผมคาดเดา
น่าเสียดายที่คนทั้งคู่ขาดการติดต่อกับผมไปเป็นเวลานานมากแล้ว ไม่อย่างนั้นผมคงมีช่องทางให้ได้ถามไถ่และส่งคืนกล่องเหล็กที่บรรจุจดหมายโต้ตอบและรูปถ่ายเอาไว้จนเต็มใบนี้ให้กับพวกเขาสักคน ไม่คนใดก็คนหนึ่ง พวกเขาคงอยากได้มันคืน ผมคิดและบอกกับตัวเองแบบนั้น
หากฤดูร้อนปีนั้นยังคงเป็นความทรงจำที่แสนสวยงามของทั้งคู่ พวกเขาคงอยากได้กล่องที่เก็บรักษาของสำคัญของพวกเขากลับคืนไป จดหมายกว่าหลายสิบฉบับนี้คงเป็นสิ่งสำคัญ กระดาษแผ่นบางเหล่านี้ล้วนแต่อัดแน่นไปด้วยถ้อยคำและเนื้อความที่ถ่ายทอดความรักความห่วงใยอย่างตรงไปตรงมา อ่อนหวานและห่วงหาเสียจนผมนึกแปลกใจเมื่อย้อนมองกลับไป ทำไมตอนนั้นไม่มีใครเอะใจในความสัมพันธ์ลึกซึ้งของคนทั้งคู่เลย
แต่ถ้าหากไม่เป็นอย่างที่ผมคิด
ถ้าหากว่าฤดูร้อนนั้นถูกชะล้างด้วยลมฝนที่เปลี่ยนผ่าน
มันคงจะดีกว่ากันมาก..
หากผมปล่อยให้เรื่องราวของพวกเขาค่อยๆเลือนหายและจางไปตามกาลเวลาอย่างที่ควรเป็น
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in