FLIGHT0279

-------- Johnyong

au :  mortal engines

ost : the way (instrument) - zack hemzey

เขาตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว..

และ ต่อให้มันไม่ใช่สิ่งที่ถูก

ในตอนนี้มันก็สายเกินกว่าที่จะลงมือแก้ไขได้ทันเวลา

เขามาไกลเกินกว่าที่จะหันหลังกลับไปเสียแล้ว…

ภายในสะพานเรือที่เคยเต็มไปด้วยผู้คน ในเวลานี้มีเขาเหลืออยู่เพียงลำพังท่ามกลางซากปรักหักพังและเปลวเพลิงลุกไหม้ที่พบเห็นได้รอบตัว

“ แบบนี้คงดีที่สุดแล้ว ” จอห์นนี่ ซอย้ำกับตัวเอง ทิ้งแผ่นหลังแกร่งแนบอิงไปกับพนักพิงด้านหลังละฝ่ามือของเขาออกจากคันบังคับรูปทรงประหลาดตรงหน้าแล้วจ้องมองไปยังภาพมหาวิหารสีขาวมุกซึ่งเป็นจุดหมายปลายทางของการเดินทางเที่ยวเดียวในครั้งนี้

‘ อุณหภูมิเครื่องยนต์อยู่ในภาวะวิกฤติ อันตรายอุณหภูมิเครื่องยนต์อยู่ในภาวะวิกฤติ ’

เสียงกรีดร้องของระบบประมวลผลอัจฉริยะของยานที่เขาโดยสารอยู่ ไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มมีท่าทีตื่นตระหนกแต่อย่างใดดวงตาคมคู่นั้นยังคงมองตรงไปข้างหน้าอย่างแน่วแน่เหมือนที่เคยเป็นอยู่เสมอ ไม่มีท่าทีจะสนใจแรงสั่นสะเทือนที่กำลังทวีความรุนแรงขึ้นแม้แต่น้อยจอห์นนี่ ซอ ยังคงนั่งนิ่งอยู่แบบนั้น และ ปล่อยให้ยานที่เขานั่งอยู่เคลื่อนตัวด้วยความเร็วเกินควบคุมต่อไปในทิศทางเดิมของมัน

คนที่รู้ตัวว่ากำลังจะตายจะรู้สึกเหมือนเขาทุกคนหรือเปล่านะ?

แม้จะรู้ดีแก่ใจว่ายานลำนี้กำลังจะพาเขาไปที่ไหน แต่จอห์นนี่ก็ไม่ได้มีความรู้สึกหวาดกลัวเขาเพียงแต่รู้สึกถึงความเงียบที่คืบคลานเข้ามาแทนที่เสียงอึกทึกรอบกายที่ค่อยๆเลือนหายไป

ความตายเงียบงันเช่นนี้เองหรือ ?

เปลือกตาของเขาช่างหนักอึ้งเสียเหลือเกิน

ทุกอย่างกำลังจะจบลงแล้ว ตัวเขาเองก็เช่นกัน..

ทว่าในห้วงนาทีแห่งความเลือนรางนั้น กลับมีบางสิ่งบางอย่างที่ชัดเจนกว่าสิ่งใด

ภาพคุ้นตาของใครบางคนปรากฏขึ้นในห้วงความคิด 

และ จอห์นนี่ ซอแย้มยิ้มกับตนเองเมื่อได้เห็นภาพนั้น

ดวงหน้าคุ้นตา ดวงตาสุกใสฉาบฉายด้วยแววตาที่สุกสกาว ใบหน้านั้นระบายไปด้วยรอยยิ้มขณะหันมองมาทางเขา

‘ ลี แทยง ’ ยืนอยู่ตรงนั้น

ใกล้ราวกับอยู่ตรงหน้า แต่ไกลเสียเกินกว่าจะไขว่คว้า

ด้วยความจริงที่ว่าชายหนุ่มเจ้าของดวงตาสุกใสคู่นั้นไม่เคยอยู่ตรงนี้ จะมีก็เพียงแต่ความคิดถึงที่ก่อตัวเป็นรูปร่างอันแสนชัดเจนเพียงเท่านั้นช่างเป็นภาพสุดท้ายที่ดีเหลือเกินสำหรับนักบินหนุ่มผู้ซึ่งกำลังจะสัมผัสกับความตายอันเป็นนิรันดรในอีกไม่ช้านี้

อยากกอดลีแทยงเหลือเกิน... เขาคิด

“ ขอโทษที่ไม่เคยรักษาสัญญาได้เลยนะแทยง ”

เพียงเสียงกระซิบสุดท้าย… ก่อนที่ทุกอย่างจะถูกกลืนหายไปภายใต้แสงสีขาวเครื่องทีจีเอ็กซ์ที่กำลังลุกไหม้ฝ่าอากาศพุ่งตรงเข้าหาใจกลางมหานครที่กำลังลุกเป็นอยู่ไฟเบื้องหน้าโดยไม่มีการชะลอความเร็วเสียงระเบิดกึกก้องพร้อมกับเปลวไฟที่พวยพุ่งการระเบิดครั้งยิ่งใหญ่ที่เป็นจุดจบของมหานครลอนดอน