ชีวิตคนเราเคยผ่านเรื่องผิดพลาดกันมาทั้งนั้น
ทั้งเรื่องเล็กและเรื่องใหญ่ที่สร้างความเสียหายและบาดแผลที่เยียวยาไม่ได้
แต่หลายครั้งเราก็ยังกลับไปทำผิดซ้ำเดิมอยู่นั่นเอง

หลายครั้งเราไม่หวนระลึกถึงคราวที่เจ็บปวด
หลายครั้งเราไม่ตระหนักถึงความผิด

เมื่อเวลาผ่านผันและรอยแผลเริ่มจางลง เรากลับลืมเลือนความเจ็บปวด ความผิดพลาดที่เราเคยทำ

เมื่อเรากลับมามีชีวิตปกติ เรามักจะลืมความเจ็บปวดที่เคยรู้สึก
เมื่อน้ำตาเราแห้งไป เรามักจะลืมว่าเราเคยร้องไห้เสียน้ำตาไปมากแค่ไหน
เมื่อทุกอย่างกลับมาดีอีกครั้ง เรามักจะลืมว่าทุกอย่างเคยเลวร้ายมากเท่าไร
และเราก็ทำผิดเรื่องเดิมๆ อยู่เรื่อยไป

แต่ครั้งหนึ่งเราได้เรียนรู้ว่าวิธีที่เราจะเลิกทำผิดซ้ำซากนั้นไม่ใช่เพราะเราเข็ดหลาบจากความเจ็บปวดของตัวเอง
แต่เป็นเพราะเราทนเห็นความเจ็บปวดของใครบางคนไม่ได้อีก
เป็นเพราะการกระทำของเราไม่ได้ส่งผลแต่เพียงแค่ตัวเราเท่านั้น
เป็นเพราะคนบางคนนั้นมีค่ามากกว่าที่เราจะทำให้เขาเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

การห้ามไม่ให้ตัวเองทำผิดเป็นเรื่องยาก
เพราะนิสัยหลายอย่างนั้นเลิกยากกว่าบุหรี่
คุณเลยต้องใช้ความพยายามมาก และสิ่งเดียวที่จะทำให้คุณพยายามมันอาจไม่ใช่เพื่อตัวคุณ
แต่เป็นเพื่อคนคนหนึ่งที่คุณไม่อยากจะให้เขาเจ็บเพราะคุณอีก