คุณว่าคุณกรี๊ดลภัส
แต่ยังไงแล้วคุณก็เป็นลภัสของเราเสมอ
-- เจของคุณคนเดียว
ผมก็ชอบทะเลอยู่หรอกแต่เดินเล่นริมหาด นั่งยองๆ มองคลื่นเซาะฝั่งตามความคิดไป ก็หมดเวลาแล้วสิบยี่สิบนาทีที่ผ่านไปคนเดียว ปลีกตัวจากกลุ่มเพื่อนมา(บางครั้ง บางที แล้วแต่อารมณ์) ทะเลก็เหมือนคลิปวิดีโอที่ฉายซ้ำไปมาเริ่มจะคิดถึงเสียงงอแงของริว เวลามันโดนที่เหลือในกลุ่มแกล้ง เสียงปรามแบบประชดๆของกัป และเสียงเดาะลิ้นแสร้งไร้เยื่อใยของไอซ์ผมก็พอจะชอบทะเลแต่ทะเลที่มีวิวพี่เจเลอร์เป็นฉากหน้า ย่อมนับเป็นทะเลที่ดีกว่าทะเลไหนๆว่างพอดี
ผมกด ส่ง อย่างไม่ลังเล เมื่อไลน์พี่เจเด้งขึ้นมาชวนไปทริป
ไปสิครับ
จะเอาอะไรมาแลกพี่เจในเสื้อฮาวายแหวกอก กับกางเกงชายหาดขาสั้นก็ไม่ยอม
(เธอเห็นไหล่ขาวนั่นไหม
น่างับ น่ากัดเสียให้ตาย...)
The Holiday น่ะผมเคยดูแล้ว หลายรอบพอที่จะไม่ใส่ใจเนื้อหาหลักมาก แต่เหมาะที่จะชวนพี่เจดูส่งท้ายปี
สองคน
ในห้องเขา
...หนังโรแมนติกคอเมดี้ประจำเทศกาลนี่นา
(กวาดเศษหัวใจจาก Love Actually ไปกองไว้มุมห้องก่อน ผมขอ)
เลยกระโดดขึ้นเตียง (ฟังดูรีบๆยังไงก็ไม่รู้
แต่ผมแค่จะดูหนังนะ--
แต่ผมแค่จะดูหนังกับพี่เจไง)
ยึดรีโมตทีวีโรงแรมแล้วล๊อกอินเข้า netflix ของตัวเอง
กดหนังที่เลือกไว้อย่างไม่ลังเล
“มันดีหรอ” พี่เจเอ่ยถาม ปิดประตูแล้วเดินมาริมเตียง
แววเอ็นดู (ว่าผมคิดไปเองก็ได้) แวบขึ้นในตาตี่ๆคู่นั้น
“เคยดูแต่ Love Actually”
“ดี” ผมยืนนอนยัน แขนรั้งตัวคนร่างสูงลงมาข้างๆบนเตียง
ซึ่งพี่ชายคนนี้ก็โน้มตัวลงมาตามแรงดึงอย่างไม่ขัดขืน
“เติร์ดชอบนะ”
ปีใหม่ เริ่มต้นใหม่กับคนใหม่
บอกเขาว่าเราชอบไป
ย้อนมองหัวใจอีกทีว่ารู้สึกเพราะอะไร
ที่เขาว่าเริ่มรู้สึกง่ายมันก็ถูก
แต่ความซับซ้อนมักเป็นพื้นฐานของความสัมพันธ์ที่ตามมา
อยากให้มันง่ายแค่ไหน
ชีวิตก็ชักใยให้เราหัวปั่นอยู่ดี
รู้สึกตัวอีกทีก็กอดพี่เจไว้กับตัวแน่น
รู้สึกสายตานั้นมองลงมาที่ผม
ที่ปากผม
คิดแล้วก็สบตา
เงยหน้าขึ้นไปจูบเขา
เคมีบางอย่างก็ต้องการการทดลอง
ให้ผมสงสัย คิดไปไกล ถกเถียงกับตัวเองก็คงไร้จุดจบ
ถูกแล้ว
(อยากให้รางวัลตัวเองจริงๆ)
อะไรจะเท่าสายตาที่มองลงมาเมื่อเราถอนปากออกจากกัน
อะไรจะเท่าน้ำเสียงของเขาที่กลบเสียงอื่นไปเสียหมด
“เติร์ด”
ผมกระพริบตา มองเขาตาแป๋วแทนคำตอบ
“หนังไม่ดู--“
ฝ่ามืออุ่นเกลี่ยแก้มผมอย่างอ่อนโยน
มืออีกข้างลูบผมช้าๆ
“—แล้วจะดูพี่จบเรื่องไหม"
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in