ชลเจอเงินครั้งแรกตอนมัธยมปลาย เงินเข้ามาขอเล่นปิงปองด้วย จากที่ชลไม่เคยแพ้ใครและไม่เคยมีใครสู้เขาได้ เงินได้กลายเป็นคู่แข่งตัวจริงของเขาไปเป็นที่เรียบร้อย 

เงินเหมือนเด็กโตก่อนวัยทั้งที่อยู่ม.ปลายแต่กลับเหมือนเด็กมหาลัย ตัวสูงโดดเด่น และความหล่อที่ดิบเถื่อน เหมือนบุคคลอันตราย มีเสน่ห์ซึ่งชลชอบส่วนนี้ที่สุด

การที่มีนิสัยไม่ยอมแพ้ทำให้ทั้งคู่สนิทกันอย่างรวดเร็ว วันนึงเงินชวนชลไปที่บ้าน ชลติดกับยอมตามเงินไป  เงินไม่รังเกียจชวนชลขึ้นมาบนเตียงได้จะได้สบายกว่าอยู่บนพื้น ทั้งคู่นอนลงข้างๆ กัน แล้วเงินก็หอมแก้มชล ลุกลามไปถึงที่ปาก ชลพยายามขัดขืด แต่ด้วยแรงดึงรั้ง กระชาก รุนแรง ชลก็เริ่มอ่อนไหวไปกับเงิน...

วันรุ่งขึ้นในความอึดอัด ชลเป็นคนเอ่ยปากถึงเรื่องราวที่่เกิดขึ้นก่อน ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของเกมจากเงิน 'เป็นเพื่อนกันต่อไป แต่ทำอะไรได้มากกว่าที่เพื่อนเขาทำกัน' มีกติกาง่ายๆ 'ใครบอกรักอีกฝ่ายก่อน คนนั้นแพ้' แน่นอนว่าด้วยความอยากชนะ ชลก็ตกลง เขาคิดว่าตัวเองไม่มีวันแพ้แน่นอน

ในสายตาและข้างกายของชลมีแต่เงิน ทำให้เขาเริ่มรู้สึกถึงความรู้สึกที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นได้ เขาคิดว่าตัวเขาจะมีเงินอย่างนี้ไปเรื่อยๆ แต่เพราะเงินเลือกที่จะไปเรียนที่เชียงใหม่ กลับกลายเป็นว่าทั้งคู่ต้องแยกจากกัน เกมยังคงดำเนินต่อไป ชลรู้สึกถึงความชัดเจนของรู้สึกแต่เขายังไม่อยากแพ้... เขาเสียใจ

และแล้วชลก็เริ่มใช้ชีวิตในมหาลัย เริ่มต้นใหม่ พบเจอสิ่งใหม่ เขามีเพื่อน มีรอยยิ้มแต่ในความทรงจำยังคงมีเงินอยู่  ชลมีเพื่อนต่างคณะมาขายขนมจีบ ความพยายามที่ภูมิแสดงให้เห็น แสงสว่างที่สดใส ชลรู้สึกถึงความรักที่ไม่ต้องเหนื่อย แต่พอเงินนั้นติดต่อข้อความมาชลก็ไม่ลังเลที่จะอยู่ที่เดิม ชลคิดถึงเงินมากแต่เงินนานๆ จะตอบข้อความที พอชลถามกลับได้รับคำตอบว่าถ้าอยากให้ตอบเร็วก็โทรมา ชลคิดได้ว่าทุกอย่างคือเกม

ชลโหยหาเงินแต่เขารู้สึกไม่ไหวกับเกมๆ นี้ขึ้นไปทุกที เขาตัดสินใจที่จะไม่สนใจแล้วว่าจะแพ้หรือจะชนะ เขายอม เขาเปิดใจรับภูมิ แต่เหมือนกับว่าความคิดของชลจะมีเสียง เงินกลับมาหาเขาตัวเป็นๆ ที่ไม่ใช่ฝัน ขณะที่เขาอยู่บ้านกับภูมิ

เงินไม่พอใจจนถึงขั้นชกต่อยกับภูมิ ชลร้องไห้ เขาดับแสงสว่างของภูมิ ชลสููญเสียเพื่อน สูญเสียชีวิตในมหาลัย ไม่เหลืออะไรแล้วแม้กระทั้งเงิน เงินหายตัวไปทิ้งไว้เพียงกระดาษข้อความว่า ขอเวลา...

...นานนับปีกว่าเงินจะติดต่อมา แต่ชลเปลี่ยนไปแล้ว เขาอยากยุติเกมนี้ซักที

เป็นเรื่องสั้นที่เราไม่อยากให้จบแค่ร้อยกว่าหน้าเลยค่ะ