* fiction
Park Woojin x Kang Daniel / Kang Daniel x Park Woojin
* Warning : เหมาะสำหรับคนที่ไม่ซีเรียสเรื่อง position
ใครยังไม่เคยอ่าน 2 ตอนก่อนหน้า หรืออ่านแล้วจำไม่ได้แล้ว ก็ไปอ่านกันก่อนนะคะ :)
(OS) Peach / Vodka / Daniel
(OS) Gravity
BGM : Timehop (English Version) - EARTH PATRAVEE *คลิกขวาที่คลิป กด loop*
ถ้าคุณรู้สึกไม่สบายใจ คุณทิ้งจดหมายนี้ไปได้เลยนะ ผมเข้าใจ
ทันทีที่เห็นลายมือ พัคอูจินก็อ่านต่อในทันที
อยากจะอ่านเนื้อความทุกอย่างให้เร็วที่สุด แต่ก็กลัวว่าจะตกหล่นแม้สักคำนึงไป
เลยทำได้แค่อ่านมันอย่างระวังที่สุด เร็วได้เท่าที่จะทำได้
ก้อนความรู้สึกตีขึ้นมาจนทำให้เขารู้สึกจุกไปหมด
และคล้ายว่าจะไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้ตั้งแต่ประโยคแรกที่ได้อ่าน
ลายมือที่คุ้นเคยพาน้ำเสียงและเขาคนนั้นกลับมายืนอยู่ตรงนี้
กลางห้องที่เราเคยใช้เวลาด้วยกัน
หลายปีก็เหมือนเพิ่งเมื่อวาน
และเขาไม่ได้มีความรู้สึกที่ใกล้เคียงกับคำว่าไม่สบายใจเลยสักนิดเดียว
คุณสบายดีนะ
หวังว่าคุณจะสบายดี มีทุกวันที่ดี เหมือนที่ผมเคยอวยพรให้คุณในครั้งสุดท้ายที่เราคุยกัน
ขอโทษครับ
ทั้งๆที่ตกลงกันว่าจะไม่ติดต่อกันแล้ว
แต่เหมือนว่าเราจะไม่ได้พูดถึงการห้ามส่งจดหมาย
ผมเลยเขียนมาหาคุณ
it's 2 a.m.
and I'm thinking of you
cause if this were yesterday, you'd be
right by my side
วอดก้ารสพีชขวดนั้นยังนอนแช่อยู่ในลึกสุดของตู้เย็น ที่เดิม
เมื่อหลายเดือนก่อนในตอนที่อูจินดื่มมันไป ปริมาณก็ดูเหมือนไม่ได้ต่างไปจากก่อนหน้านั้นนัก
ทั้งที่วันนั้นตั้งใจว่าจะทิ้ง แต่สุดท้ายเขาก็ยังวางเอาไว้ที่เดิม
เหมือนแอบหวังว่าจะมีใครสักคนมาช่วยดื่มมัน
เขายังคงทำงานหนัก อีกไม่นานคงได้โปรโมตตำแหน่งสูงขึ้น
เวลาพักผ่อนอาจจะน้อยลงไปบ้าง แต่เขาก็ไม่เคยลืมที่จะดูแลตัวเอง
มีเวลาให้กับการออกกำลังกาย พบปะเพื่อนฝูง ให้เวลาครอบครัว
ทุกอย่างในชีวิตของเขาโอเค และเขามีความสุขดี
it's 2 a.m.
one more night to get through
cause I just kissed you in my dream,
but reality collides
ผมคิดถึงคุณ
ข้อความเดิมๆถูกพิมทิ้งไว้ แล้วก็ลบทิ้งอยู่หลายครั้งตั้งแต่วันที่เลิกกัน
ในแชทที่ตกลงกันไว้ว่าจะไม่คุยกันอีก
เจ้าของผิวแทนรู้ดีในข้อตกลง ทุกประโยคที่เราคุยกันในครั้งสุดท้าย
ว่าเราจะไม่เจอกันอีก ไม่คุยกันอีก
เราจะไม่ทักไป ไม่ว่าในแชทหรือทางโทรศัพท์
เราจะหายไปจากชีวิตของกันและกัน
เราจะเป็นความทรงจำที่ดี
และที่เราจบกันวันนี้ เราจะไม่เสียใจ
ไม่เสียใจบ้าอะไร
and after all the stupid years,
I feel like nothing's really gone, never
"คุณโอเคนะ"
เพราะไม่แน่ใจ และไม่หนักแน่นพอที่จะเอ่ยถามอะไรกันไปมากกว่านี้
ผมคิดว่าคุณไม่รักผมแล้ว
รู้สึกว่าคุณไม่มีความสุขเหมือนแต่ก่อน
คิดว่ามันอาจจะดีกว่าถ้าเราเลิกกัน
เราต่างไม่คิดที่จะรั้ง หรืออ้อนวอนอะไร
เราจบกันดีเกินไป จบกันง่ายเกินไปรึเปล่า
เป็นคำถามที่เราไม่แม้แต่จะกล้าถามตัวเอง
I picture them,
those nights back on our moon
I'm one blink away from your embrace
even though you're far and wide
คุณรู้มั้ย ผมใช้เวลาเป็นปีกว่าจะกล้าเขียน และกล้าที่จะส่งมันมาให้คุณ
ผมไม่รู้ว่าจะเขียนมันว่ายังไง
แต่ผมคิดถึงคุณจริงๆ
และความรู้สึกของผมที่มีให้คุณไม่เคยเปลี่ยนไปเลย
ไม่เคยแม้แต่จะน้อยลงสักนิดเลยล่ะคุณ
ผมรู้ว่ามันงี่เง่าที่มาบอกคุณเอาตอนนี้
มันผ่านมาหลายปี แล้วผมก็รู้สึกว่าทุกอย่างในชีวิตของผมมันโอเค
ผมเลิกร้องไห้นานแล้ว
เลิกคิดถึงคุณจนนอนไม่หลับนานแล้ว
แต่ไม่รู้ทำไม ผมถึงยังคิดว่ามันจะเป็นไปได้มั้ยถ้าเราจะกลับมาคบกัน
คุณอาจจะใจดีอ่านมาจนถึงตอนนี้แล้วพบว่าคุณไม่ได้รู้สึกอะไรกับข้อความเหล่านี้แล้วก็ไม่เป็นไร
ผมขอบคุณ และดีใจที่คุณอ่านมันจบ
จะรัก และคิดถึงเสมอ
Daniel.
หรือเพราะอยากให้อีกฝ่ายมีความสุขที่สุด เลยเผลอโง่เขลากันเกินไปรึเปล่า
คิดว่าการทำเป็นลืมๆไปจะทำให้อะไรมันจางหายไปในสักวันนึง
เหมือนกับวอดก้าปิดสนิทในตู้เย็นขวดนั้นที่ไม่ยอมทิ้งไปสักที
และไม่ใช่ว่าไม่แน่ใจว่าเลิกกันไปเพราะอะไร
แต่เป็นเพราะกลัวเกินไป
นั่นแหละ ที่ทำให้เราเลิกกัน
woooooojin
แดเนียล
woooooojin
คุณอยู่ไหน
woooooojin
ผมคิดถึงคุณ
read
right back in your arms
/happy ending.
จบแล้วจ้าาา จบจริงๆแบบจริงๆแล้วค่ะ555555 OS อะไรหว่ามีตอนต่อด้วย
หลังจากนี้ก็คบกันไปจบแก่เฒ่าเลยนะคุณๆทั้งสอง
ขอบคุณทุกคนที่อ่านมากๆนะคะ เขียนไม่เก่งเลย แต่อยากเขียน ถ้าชอบก็จะดีใจมากเลยค่ะ :)
สัญญาวงใกล้จะหมดแล้ว คงจะคิดถึงทั้งคู่มากๆแน่ๆ หวังว่าจะยังซัพพอร์ตเด็กๆกันไปนานๆนะคะ
<3
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in