Title: กาลมรณะ
Author: จัตวาลักษณ์ (นิยายสืบสวนรางวัลชมเชย นานมีบุ๊คอวอร์ดส์ปี 2550)
ตอนที่หนังสือออกมาใหม่ ๆ ไม่ได้ซื้อ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่เริ่มซื้อหนังสือที่ได้รางวัลนี้ ตอนจัดแข่งปีที่สอง แล้วงานของคุณจัตวาลักษณ์คนเขียนได้รางวัลที่สอง ถึงเกิดอยากจะอ่านเล่มแรกขึ้นมา แปดปีผ่านไป นึกว่าจะหามาอ่านไม่ได้ ปรากฎว่าไปเจอโดยบังเอิญในดวงกมลเชียงราย (ซึ่งก็เข้าไปโดยไม่ได้ตั้งใจอีกเหมือนกัน) ก็เลยได้อ่าน
เรื่องย่อบนหลังปกดึงดูดมาก
"สมัย ตำรวจผู้สืบสวนต้องเผชิญหน้ากับคดียากที่เกิดขึ้นในเวลาใกล้เคียงกันถึงสามคดี คดีทำร้ายร่างกายช่างตัดผมในเวลาค่ำ คดีเจ้าของร้านขายเครื่องใช้จากยุโรปถูกจัดฉากว่าผูกคอตาย และคดีหญิงสาวสำนักโคมเขียวถูกพบเป็นศพในคลอง โดยหลักฐานจากทุกคดีบ่งชี้ไปที่คนๆ เดียว จักรา ลูกชายของหลวงมงคลศิลป์ไพศาลแต่จะเป็นไปได้อย่างไร เมื่อนาฬิกาชำรุดในระหว่างเกิดเหตุของสองในสามคดีชี้บอกเวลาเดียวกัน! คนๆ เดียวจะก่อคดีพร้อมกันในสองสถานที่ได้อย่างไร!"
คล้าย ๆ จะเป็น incredible crime คือ คดีที่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้ว่า คนเพียงคนเดียวจะก่อเหตุในเวลาเดียวกันได้อย่างไร แต่เอาเข้าจริง ๆ แล้ว ก็ไม่ได้ซับซ้อนขนาดนั้น ไม่ถึงกับเฉลยออกมาแล้วเกิดอาการ โอ้ อ้า ด้วยความตื่นเต้นเท่าไหร่ แต่ก็เข้าใจเหตุผลได้ แม้ว่าบางช่วงบางตอนจะอืด ๆ คำเฉลยบางอย่างไม่ค่อยชัดเจน และรวบรัดไปสักหน่อย ถึงอย่างนั้นก็จัดว่าเป็นนิยายที่อ่านเพลินเล่มหนึ่ง และค่อนข้างจะเข้าทางตัวเองพอสมควร เพราะส่วนตัวแล้ว ชอบนิยายที่ฆาตกรวางแผนอย่างธรรมดา แต่มีผู้ต้องสงสัยที่มีแรงจูงใจหลายคน และมีความเป็นไปได้ที่จะเป็นคนร้ายได้หลายคน แนว ๆ นิยายของ อกาธา คริสตี้มากกว่า ซึ่งค่อนข้างจะ old-fashioned เล็กน้อย ไม่หวือหวามากแบบนิยายสืบสวนสมัยนี้
สำหรับจังหวะการเล่าเรื่อง กาลมรณะจะออกแนวเรื่อย ๆ มาเรียง ๆ ไม่มีจังหวะบีบหัวใจมาก มีจุดพีคแบบกระตุกเบา ๆ ไม่กระชากอารมณ์ให้พุ่งปรี๊ดตอนเฉลย่ แต่ก็ถือว่า สำนวนดี การเรียบเรียงโอเคเลย
ในส่วนของตัวละคร ยอมรับว่า แอบเอาใจช่วยตัวละครในกาลมรณะอยู่ละ อ่าน ๆ ไปแล้ว ก็รู้สึกผูกพันกับคู่หูแบบ สมัย และ ลออ ในเรื่องนี้ (ใจเอียงไปทางลออเยอะเลยค่ะ ฮา) ถึงอ่านแล้วจะรู้ว่าเป็นการเล่าแบบอิงขนบนิยายสืบสวนแบบคู่หูกันทำนองเดียวกับเชอร์ล็อก โฮล์มส์กับหมอวัตสันอย่าง (น่าจะ) ตั้งใจ แต่คนเขียนสร้างตัวละครได้เป็นเอกลักษณ์และมีเสน่ห์ดี สองหนุ่มเป็นคู่หูที่มีความแตกต่างกันแต่ลงตัว และเคมีเข้ากันมาก สมัย มีหน้าตาแบบผู้ชายไทย ไว้หนวด ผิวคล้ำ เลือดร้อน มาจากครอบครัวตำรวจและทหารเก่า ส่วน ลออ ก็รูปร่างหน้าตาสมชื่อตัว คือ ผิวขาว เชื้อจีน ตัวเล็ก หน้าตาดี (สมัยบรรยายว่า งดงาม ด้วยซ้ำไป) พื้นเพมาจากครอบครัวชาวบ้านธรรมดา ๆ แต่ถีบตัวขึ้นมารับราชการได้ด้วยความสามารถตัวเอง โดยสมัยจะเล่นบท bad cop / hard boiled ส่วนลออที่ใจเย็นกว่าก็จะเล่นบท good cop / cosy ไป ชอบความรู้ทันกัน รู้ใจกัน และรู้ว่าจะเสริมอีกฝ่ายอย่างไรของคู่หูคู่นี้นะคะ มีศักยภาพที่จะไปต่อในเรื่องอื่นได้ และถ้ามีเรื่องอื่นของสองคนนี้ตามมา เราก็รออ่านละ พูดตรง ๆ อย่างนี้เลย
จุดที่ชอบอีกอย่างของเรื่องนี้ คือ บรรยากาศ ฉาก และรายละเอียดของยุคสมัยที่ใช้เป็นฉาก คือ ประมาณรัชกาลที่ 6-7 ซึ่งต้องชมว่า คนเขียนทำการบ้านดีมาก และบรรยายเรื่องพวกนี้ได้เนียนดี (ยกเว้น น้ำฝนลอยดอกมะลิ น้ำดื่มอบกลิ่นมะลิ ที่เจอบ่อย ๆ จนรู้สึกว่า จะติดใจอะไรนักหนากับมะลิเนี่ย)
โดยภาพรวมแล้ว เรื่องกาลมรณะเป็นนิยายสืบสวนฝีมือคนไทยที่อยู่ในขั้นสนุกสำหรับตัวเองเลยละค่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in