ด้วยความที่อากาศหนาวและปวดขา การขึ้นบันไดหลายร้อยขั้น(พี่ในทริปบอกว่า 297+88 ขั้น จำไม่ได้ว่าบวกอะไรตรงไหน)จึงเป็นเรื่องหนักหนาทีเดียว #ชาวไทยสนับสนุนให้สร้างกระเช้าขึ้นเจดีย์ กลางทางมีจุดพัก มีของกินขาย(เช่นดังโหงะกับซอฟต์ครีม) มีที่นั่งพักที่มองเห็นฟูจิ แต่เมฆไม่เป็นใจเท่าไหร่ มองไม่เห็นเลย

กว่าจะไปถึงเจดีย์ก็หอบแฮ่ก ด้านหลังขึ้นไปอีกนิดมีจุดให้ชมวิวอีกที่ ถ้าฟ้าเป็นใจตรงนี้จะสวยมาก แต่ก็นั่นแหละ โชคไม่เข้าข้างเรา นั่งรออยู่พักใหญ่เมฆก็ยังเล่นตัว เลยตัดสินใจย้ายทำเลไปยังคาวากุจิโกะกัน

พอถึงสถานี เราต้องนั่งรถบัสต่อไปหาจุดชมวิวที่ทะเลสาบคาวากุจิโกะ ซึ่งมาจอดที่ 富士山の見えるカフェ (คาเฟ่ชมวิวฟูจิซัง ตั้งชื่อได้ขอไปทีมากๆ -__-) เราก็ลงไปจับจองโต๊ะที่ลานด้านนอก สั่งของร้อนๆ มาดื่ม รอเวลาอากาศเป็นใจ

ระหว่างรอก็เห็นลุงคนนึงพาหมาตัวนึงมานั่งให้นักท่องเที่ยวถ่ายรูปและลูบหัวโดยไม่คิดเงิน หมาน่ารักมาก น่าจะพันธุ์ชิบะ เชื่องมากด้วย ทำตามที่ลุงเจ้าของสั่งทุกอย่าง แต่ดูหน้าตามันเบื่อๆพิกล 555

รอแล้วรอเล่าอยู่หลายชั่วโมง กลางอากาศหนาวเหน็บจนต้องหยิบหมวกไหมพรม ถุงมือและผ้าพันคอมาใช้(เป็นครั้งเดียวที่แต่งเต็มยศแบบนี้) จนแล้วจนรอดดีที่สุดก็ได้เห็นแค่เกือบครึ่งลูก โอเค จำไว้เลย คราวหน้าต้องมาแก้ตัวใหม่ให้ได้ เราต้องกลับก่อนที่จะถึงอาซากุสะดึกเกินไป โดยขากลับต้องแวะซื้อ tokyo wide pass แบบ 72 ชั่วโมงที่ชินจูกุด้วย เพราะทีแรกคาดการณ์ผิดไปหน่อย ซื้อแค่แบบ 48 ชั่วโมงมาใช้ และโปรแกรมเที่ยวก็ต้องปรับเปลี่ยนไปตามสถานการณ์และอากาศ

-เป็นอันจบวันที่ 3-