วันที่ 4 ที่พิพิธภัณฑ์ Fujiko F. Fujio + นิทรรศการ Urasawa Naoki + One Piece Tokyo Tower - ไทย-ญี่ปุ่น-ดินแดงทริป

เป้าหมายวันนี้เรียกได้ว่าคือแลนด์มาร์กของชาวโอตาคุก็ว่าได้ อันที่จริงแผนเดิมใส่พิพิธภัณฑ์จิบลิไว้ด้วยแต่ตั๋วเต็มซะก่อน

Fujiko F. Fujio อยู่ที่เมืองคาวาซากิ เดินทางไม่ยาก ถึงสถานี Noborito ก็จะเจอรถรับส่งลายโดราเอมอน นั่งชมเมืองแป๊บๆ ก็ถึงแล้ว (ตัวเมืองก็ได้บรรยากาศคล้ายที่เห็นจากมังงะโดราเอมอนเลย) รอบแรก 10.00 น. เรา 3 คนมาถึงเกือบ 10.30 น. แต่ก็ยังได้เข้านะ

โซนแรกห้ามถ่ายรูป เป็นการจัดแสดงผลงานต้นฉบับแท้ๆ ของอ.ฮิโรชิที่มีอยู่เกือบทั้งหมด ไม่ใช่แค่เรื่องโดราเอมอน มีจัดแสดงโต๊ะเขียนการ์ตูนที่ใช้ทำงาน(น่าจะเป็นตัวจำลองนะ) อุปกรณ์เครื่องเขียนต่างๆ ของสะสม บรรดาหนังสืออ้างอิง ชนิดเห็นแล้วอ้าปากค้างด้วยความทึ่ง มีประวัติผลงาน รวมถึงรูปถ่ายกิจกรรมวันว่างหรือไปเก็บข้อมูลด้วย

พอพ้นตรงนี้ก็เป็นโซนต่างๆ ให้สนุกและถ่ายรูปกัน เช่นบ่อน้ำไจแอนท์หล่อ ตู้กาชาปอง มีโรงหนังสั้นพิเศษ ขึ้นดาดฟ้าไปก็มีจุดให้ถ่ายรูปอีก คงเห็นกันตามรีวิวของคนอื่นแล้ว พวกพีสุเกะ ประตูไปไหนก็ได้ และท่อในลานว่าง ถ้าหิวก็มีคาเฟ่ที่คิวยาวมาก เป็นร้อยคิวเลย เห็นแล้วยอมแพ้ หรือจะกินขนมแพ็คเกจน่ารักๆ ก็ได้ แต่ราคาไม่น่ารักเท่าไหร่ ตรงทางออกมีร้านของที่ระลึกไว้คอยดูดทรัพย์ ต้องพยายามอย่างมากที่จะไม่ควักเงินออกมา

เสร็จจากโดราเอมอนเราก็แยกตัวไปคนเดียว (โบกับแนนไปสมทบกับอีกกลุ่มที่ Harajuku) ไปแบบไม่มีไวไฟใช้ด้วยเพราะเช่ามาเครื่องเดียว ก็ต้องยกให้ 2 คนนั้นไป
ที่อยากไป Setagaya Art Museum เพราะว่ามันมีนิทรรศการผลงานของ Urasawa Naoki ผู้เขียน Monster และ 20th Century Boys พอดี โดยงานวันสุดท้ายคือวันที่ 31 มีนาคม และไปแบบไม่รู้ด้วยว่าจะได้เข้ามั้ย เพราะจากเว็บทางการระบุว่าซื้อตั๋วออนไลน์ได้ แต่คนที่เราฝากซื้อบอกว่าไม่พบในระบบ เอาล่ะสิ สุดท้ายก็ลองไปเสี่ยงเอาหน้างาน ได้ก็ดี ไม่ได้ก็ซวยไป

การเดินทางคนเดียวในต่างประเทศก็ใจเต้นตุ๊มต่อมเหมือนกัน มันไม่เหมือนการเที่ยวในประเทศคนเดียวเพราะอย่างน้อยเรายังถามทางหรือคุยกับชาวบ้านได้รู้เรื่องกว่า แต่เอาเป็นว่าในที่สุดเราก็ถึงที่หมาย ณ สถานี Roka-koen อย่างปลอดภัยออกจากสถานีแล้วเดินมาประมาณ 5 นาทีก็ถึงพิพิธภัณฑ์ ด้านหน้ามีสติ๊กเกอร์(ใช่มั้ย?)เคนจิกับเพื่อนๆ กวักมือชักชวน พอเข้าไปจนท.ก็ผายมือให้ไปซื้อตั๋วที่เคาน์เตอร์ และพบว่าเป็นงานที่เปิดให้เข้าดูได้ไม่จำกัดคน แค่ซื้อตั๋วก็พอ โอย ทำเอาเครียดมาตั้งนานแน่ะ -*-

ตัวงานอยู่ชั้น 2 ส่วนชั้น 1 เป็นจุดขายของ มีผลงานทุกเรื่องให้ซื้อและของที่ระลึกนิดหน่อย(Billy Bat ถึง 12 แล้ว เมื่อไหร่จะได้อ่านแบบแปลไทยเนี่ย และมี 20th Century Boys แบบ big book ออกมาแล้ว 3 เล่ม) มีสแตนดี้ตัวการ์ตูนดังๆ ให้ถ่ายรูป (เช่นเคนจิผู้ใหญ่ กับหลายตัวที่ไม่รู้้จัก) ในงานห้ามถ่ายรูปอีกเช่นเคย ถ่ายได้แค่ 2 จุดคือตรงทางเข้ากับหุ่นของ “เพื่อน” ด้านใน

สรุปคร่าวๆ คือนำผลงานของอ.นาโอกิมาให้ชมกัน จะได้เห็นพัฒนาการจากลายเส้นแรกๆ ที่คล้ายเท็ตซึกะ โอซามุผสมอิชิโนโมริ โชทาโร่จนมาเป็นแบบที่เห็นในปัจจุบัน มีการเอางานวาดเล่นลงสมุดสมัยก่อนมารวมเล่มให้อ่านกันด้วย มีโต๊ะโคทัตสึจำลองที่แกเคยนั่งวาดตอนเด็กๆ (เข้าใจว่างั้นนะ) มีการเอาต้นฉบับมังงะของแท้มาแปะเรียงให้ชม(ภาพร่าง ภาพก่อน-หลังลงสี อะไรประมาณนี้) มีที่ไปวาดหรือออกแบบปกซีดีให้คนนั้นคนนี้หรืองานต่างๆบ้าง และเผื่อใครไม่รู้ อ.นาโอกิเคยออกอัลบั้มเพลงด้วย(ชุดที่ 2 ออกปีที่แล้ว) โดยมีให้ลองฟังกันทั้งอัลบั้มเลย เราฟังแล้วพบว่าเป็นแนวร็อคแอนด์โรลแบบที่แกชอบ ชุดแรกค่อนข้างเฉยๆ แต่ชุด 2 ใช้ได้เลย

จากการสังเกตผู้มาที่ชมงาน พบว่ามีทั้งวัยรุ่น-ผู้ใหญ่-ผู้สุงอายุ มีแม่อุ้มลูกเล็กๆมาดูด้วย(ซึ่งก็ร้องไห้งอแงบ้าง) มีชาวต่างชาติมาเยอะเหมือนกัน ไม่รู้มีคนไทยมาดูมั่งมั้ย
ชมจนพอใจแล้วข้าพเจ้าก็ไปชินจูกุ ได้ยินเพื่อนบอกว่าจะไปที่นั่นเลยจะไปรอและหาไวไฟฟรีเพื่อติดต่อกัน แต่เดินหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอที่ใช้งานได้จนเริ่มท้อ สุดท้ายจึงออกหาร้านอาหารหรือร้านอะไรก็ได้ที่มีไวไฟให้ใช้ ด้วยความหิวเลยเลือกโคโค่อิจิบังยะ สั่งข้าวแล้วขอใช้ไวไฟ พนง.หยิบกระดาษมาแผ่นนึงให้เราทำตามนั้น พออ่านดูพบว่าเราต้องเปิดโรมมิ่งก่อนเพื่อติดต่อเบอร์พิเศษเพื่อเอารหัสไวไฟของ softbank ยุ่งยากมากไม่เอาก็ได้วะ

เซ็งที่ติดต่อเพื่อนไม่ได้ กินข้าวเสร็จก็ตัดสินใจแวะไปรปปงหงิที่อยู่ไม่ไกล ไปถ่ายรูปแมงมุมยักษ์แล้วเดินทางไปหอคอยโตเกียว เพราะเรา 3 คนซื้อตั๋วรอบทุ่มนึงไว้ ยังไงก็ต้องเจอแน่นอน

อีวันพีซที่หอโตเกียวนี่ชาวบ้านพูดถึงไปเยอะแล้วเลยขอข้ามละกัน เอาเป็นว่าแฟนวันพีซไม่ควรพลาด มีโอกาสก็ขอให้มาเยี่ยมชม โดยเฉพาะ one piece theatre ที่คุณโรบินกับคุณนามิโฮกมาก
เสร็จจากวันพีซ(ที่โบโดนดูดทรัพย์ไปหนักหนาเอาเรื่อง) ก็พากันขึ้นไปชมวิวบนหอคอย แต่ไม่ได้ไปชั้นบนนะ อยู่แค่ชั้นกลาง วิวของแสงไฟจากตึกและรถราในโตเกียวยามค่ำคืนนี่สวยจริงๆ หลังอิ่มเอมกับวิว ก็พากันลากร่างกายอันร้าวรานกลับห้อง ซื้อข้าวกลับไปกิน น้ำเนิ้มไม่อาบแล้ว ล้างหน้าแปรงฟันนอนเลย

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น