วันนี้นัดกองกันแปดโมง เจอกันที่รถ
แถมต้องเชคเอาท์ออกจากโรงแรมตั้งแต่เช้าเลย
เมื่อคืนนี้ก็นั่งตัดงาน
นั่งวางแผนงานวันนี้(ใหม่)จนดึกดื่น
จำไม่ได้ว่าดึกแค่ไหน (ออกกองนี้จำอะไรไม่ได้เลยจริงๆ หัวถึงหมอนก็ตายแล้ว)
แต่ที่รู้ๆคือตอนเช้าไม่ตื่น
เห้ย!!! PA ไม่ตื่นได้ไงวะ?
ได้สิ... กูเหนื่อยอ่ะ ทำไมจะไม่ได้ /ทรุด
ตอนเช้าเลยนอนๆอยู่ นาฬิกาปลุกดัง ไอเราก็กดปิด
คิดในใจว่าขออีกห้านาทีเถอะของก็เก็บหมดแล้ว สบายๆ
สักพัก โซเฟียโทรมาผ่านแอพว่า ตื่นรึยังเอ่ยย บลาๆไอเราก็แบบตื่นแล้วๆ
/คือจอห์นกับโซเฟียอ่ะ เขากำลังเก็บของกัน เขาตื่นนานล้ะไง 555
แล้วก็หลับต่ออีกนิดนึงสักพัก...
โซเฟียมาเคาะประตู
โถ ชีวิตPA วันสุดท้ายแล้วจะมาตายแบบนี้ไม่ได้ โซเฟียไม่ได้กล่าว
แล้วโซเฟียก็บอกว่า just want to make sure that you're getting ready. we're leaving soon. :)
นี่ก็แบบเอ๋อๆ okay okay
แล้วก็ไปอาบน้ำ
วันนั้นทั้งวันจนวันต่อๆมา
โดนแซวตลอดว่าทำงานดีมากเลย ทำงานดีสุดๆ
แต่วันสุดท้ายนี่ไม่ยอมตื่น
หลังจากที่เราเก็บของเสร็จ
เช็คเอาท์ออกจากโรงแรม
เราก็ก้มหน้าลงดูตารางถ่ายในวันนี้ทำให้พบว่าแท่นแท๊นนนนนนนนนนนนน
เชี่ย
สามโลเคชั่น
คือทุกโลเคชั่นที่ถ่ายมาก่อนหน้านี้วันนี้ต้องไปทุกโล
เพราะเหลือโลเคชั่นละฉากสองฉาก ซ่อมบ้างไรบ้าง
เก็บอินเสิร์ทบ้างเมื่อคืนตอนคิดอ่ะ
มันก็ดูง่ายแหละ
เอาจริงๆมันไม่ใช่ไง
มันแบบเวลาจะรัดคอตาย
เพราะวันนี้เราต้องกลับกรุงเทพด้วย
งานหนักมันไม่ได้ตกที่ใครหรอก
ตกที่PAอีกล้ะทีนี้ง่วงก็ง่วง
เหนื่อยก็เหนื่อยวันนี้ยังจะมาเจองานหนักอีก
ต้องสวมบทาทครูไหวใจร้ายทำหน้าดุทั้งวัน ตะโกนๆ
อีกห้านาที เปลี่ยนโล!!!!
ฉากนี้ให้อีกแค่เทคเดียวนะ ไม่ชอบก็ต้องเอา
เราต้องไปอีกที่ ใช้เวลาสามสิบนาทีกว่าจะไปถึง งั้นเราต้องรีบถ่ายที่นี่นะ
ไม่ได้แล้ว!! พอ!! เราต้องไปแล้ว!
เวลาจอห์นทำหน้าดุใส่เรา
ครานี้เราต้องทำหน้าดุกลับ
วันนี้จอห์นทำหน้าตาอ้อนวอนเป็นพิเศษ
แบบขออีกเทคนึงเถอะนะ มันจะได้แล้วจริงๆ
ไอเราก็ได้แต่ส่ายหัว ในใจก็คิด อย่าไปสบตา อย่าไปใจอ่อน
แล้วก็พูดออกไปไม่ได้ เวลามันไม่มีแล้ว ฉากอื่นมันจะเก็บไม่ครบ พอๆ
รู้สึกมีอำนาจมากวันนี้
อีกใจก็รู้สึกแปลกๆ แต่จะทำยังไงได้ เวลามันมีเท่านี้
เราต้องทำงานแข่งกับเวลานี่นา
สรุป
วันนี้ตอนเช้าเราไปเก็บฟุตที่ตลาดพลอยกันก่อน
เช้าจริงจัง ไม่มีคน ไม่มีรถ ถถถถถถถ
ได้ฟุตสวยๆมาเพียบบบบบบมีคุณลุง คุณป้า กำลังนั่งนับพลอย เช็คพลอย
ลองวางพลอยใส่แหวนบ้างไรบ้างอเมซิ่งมาก
ชอบ
สโลวไลฟ์มากจริงๆคนแถวนี้
แต่ก่อนเราจะถ่ายเราก็ขออนุญาติเขานะ
ว่าขอถ่ายหน่อยนะคะเพื่อนหนูมาไกล มาทำหนังโปรโมทการท่องเที่ยวให้ประเทศเราค่ะ
/ตัดภาพไปที่ฝรั่งสองคนยืนพนมมือ แล้วยิ้มกว้างๆ เทรนมาดี 555
คุณป้าคนนี้กำลังเอาพลอยเม็ดเล็กๆเรียงลงในบล็อกแหวน มีคนรอซื้ออยู่ เก๋มาก ชอบ
หลังจากเห็นสมควรว่าต้องพอใจกับการชิลล์ที่นี่ได้แล้ว
พวกเราก็ย้ายโลเคชั่นไปที่ร้านขายยา
เพื่อถ่ายฉากจบของเรื่อง แล้วก็แก้บางฉากอีกนิดหน่อย
ตอนแรกคิดว่าจะกินเวลาไม่นาน
หึ ไปถึงตอนบ่ายโมงครึ่ง
ออกจากร้านอีกทีก็บ่ายสามกว่าๆ ตายค่ะตาย
วันนี้ที่ร้านขายยา บรรยากาศไม่ตึงเครียดมาก
แต่จะเครียดก็ตรงที่โลเคชั่นต่อไปมันคือกระชังปลาไง
แล้วมันต้องขับรถไปอีกประมาณครึ่งชั่วโมง
ลงเรือไปอีกยี่สิบนาทีงี้
แสงก็จะหมด
ฉากก่อนจบก็ยังไม่ได้ถ่ายสักฉาก
น้องนักแสดงก็ชอบปลามาก ไปถึงกระชังปลาต้องอยากเล่นกับปลาแน่ๆ
ตอนนั้นคือปัญหารุมเร้าชีวิตPAอย่างเรามาก
ได้แต่มองนาฬิกาแล้วกดดันตัวเองเงียบๆคนเดียว
พอใกล้ๆจะบ่ายสามนี่ตะโกนเลย ถ่ายที่นี่ได้อีกยี่สิบนาทีนะ ต้องไปแล้ว
คนในกองพยักหน้ากันหงึกๆ
แต่เอาเข้าจริงๆก็ต่อรองกันไปเรื่อย ห้านาทีสิบนาที
พอถึงเวลาจริงๆเราก็บอกเลยว่า พอ จบ ย้ายโลเคชั่นค่ะ
ซึ่งดีใจมากที่ลูกทีมน่ารัก
ลูกทีมตั้งใจทำงานมาก
ลูกทีมเชื่อฟัง
ลูกทีมมีความโปร
เราไปถึงกระชังปลากันตอนสี่โมงกว่าๆ แสงกำลังดี
แต่กว่าจะเซ็ตฉาก กว่าจะบล็อกชอทได้
กว่าเรือหางยาวจะวนกลับไปกลับมาแต่ละที
กว่าจะได้ชอทที่ต้องการ โอ้ว กอช มันช่างยากเย็นและกินเวลาจริงๆ
เป็นการถ่ายงานที่ทรหดที่สุดแล้วอ่ะ
ถ่ายบนเรือเป็นชั่วโมงอ่ะ ยันห้าโมงกว่า
แล้วค่อยขยับไปถ่ายบนกระชังปลา (เป็นบ้านพักหลังเล็กๆ กระท่อมไรงี้)
ถ่ายจนถึงประมาณเกือบๆหกโมงแสงก็หมด ลมก็แรงกดดันมากตอนนั้น
ถ้าถ่ายฉากนี้ไม่ได้ หนังนี่ไม่ได้ส่งเลยนะ
มันคือฉากสำคัญอ่ะ
จำได้ว่าทุกคนเงียบมาก
ทุกคนเอาใจช่วยทุกคนเหนื่อย
ทุกคนกลัวฝนตก
ทุกคนกลัวถ่ายไม่ผ่าน
แต่สุดท้ายด้วยแรงกายแรงใจ
เราก็ทำสำเร็จ!!เพราะ ฝนจะตก 55555555 ยกกองค่ะ
ได้เท่าไหนเท่านั้นค่ะ
เจ้าของกระชังปลาใจดีมากๆ เป็นคนขับเรือให้ (ตั้งสองลำ)
มาดูแลพวกเราตลอด
ตอนนั่งเรือกลับเข้าฝั่งคือฝนมันไล่มาแล้วอ่ะ
ลมแรงมากๆพอขึ้นฝั่งไปปุ้ปปปป ฝนตกปั้ปปปป
ไม่ใช่ตกแบบน่ารักด้วยนะตกแบบโมโหเมีย โมโหผัวมาอ่ะ
ตกเอาเป็นเอาตาย
ของเรา อุปกรณ์เรานี่ปลิวเยอะมาก
แล้วรถตู้ก็ดันไปจอดรอที่อื่น กว่าจะมาถึงพวกเราก็เปียกกัน
หมดหนาวมากด้วย เพราะลมแรงมาก มากแบบมากจริงๆ
น้องนักแสดงของเรานี่ตัวสั่นเลย
จนรถมาเราก็รีบยกของขึ้นรถแล้วก็รีบออกจากจันทบุรี กลับกรุงเทพกัน
ก่อนออกมาก็ลาคุณป้า คุณลุงที่ช่วยดูแลเราอย่างดี
เป็นวันสุดท้ายของการถ่ายทำที่เหนื่อยมาก เหนื่อยที่สุด
แต่มีความสุขที่สุดเช่นกัน
เพราะวันพรุ่งนี้เราจะได้อยู่ห้องตัดงานเฉยๆแล้ว เย้!!
ถึงกรุงเทพกันอย่างดึก สี่ทุ่มห้าทุ่มจะบ้าตาย สลบเลยครับ
ปล. ถ้าถามว่าทำไมวันนี้รูปน้อยจัง... ให้ถามใจดูอีกทีว่าสามโลเคชั่นในวันเดียว จะเอาเวลาไหนไปถ่ายรูปฮะ ฮืออออ ช่วยด้วย ฉันเหนื่อยยย
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in