หลังจากที่เราเดินทางกลับมายังประเทศกรุงเทพได้อย่างปลอดภัย
ซึ่งตอนนั้นก็ปาเข้าไปเกือบจะเที่ยงคืน
ส่งนักแสดง ส่งผู้เข้าแข่งขันที่โรงแรมแถวๆบ้าน
เราเข้าบ้าน
แล้วพี่พจน์คนขับรถของเราก็กลับบ้านไป
เจอกันวันสุดท้ายก็วันนั้นนั่นแหละ
หลังจากกลับมาถึงบ้านก็เอาสัมภาระไปจัดการ
โยนผ้าลงถัง อาบน้ำ สระผม
เช็คกับจอห์นและโซเฟียว่าโรงแรมโอเคดีไหม
แล้วก็ สลบ
ส ล บ เลย
ตื่นเข้ามาก็ชิวๆ
แม่ไปส่งที่โรงแรม(แถวๆบ้านนั่นแหละ พักใกล้ๆกัน 555)เพื่อให้เราไปคุมตัดต่อ
เพราะเรามี DEADLINE ส่งงานนี้คือ2วันหลังจากกลับมากรุงเทพ
รอช้าอยู่ใย
รีบวิ่งไปเคาะประตูห้องลูกทีม
ประตูเปิดออกมา..
โอโห นัดฉันแปดโมง อิจอห์นนางยังนอนอยู่เลย
/แม่นี่ตะลึงสุดๆ (จอห์นไม่ใส่เสื้ออ่ะ)
เราก็เข้าไปถึงก็กระโดดๆบนเตียง ปลุกจอห์น
แล้วก็ออกไปหาของกินกัน
ชิวมาก อากาศกำลังสบายเลยเพราะฝนเพิ่งตก
หูยยยยยยยยย ทุกคนมีความสุข
วันนี้ไม่ต้องออกกอง
วันนี้ไม่ต้องเหนื่อยแล้ว
เรารอดตายกันแล้ว!!
หารู้ไม่
หลังจากอาหารมื้อนั้น เราก็ไม่ได้นอนกันอีกเลย..
/เชี่ย/
กลับมาจากอาหารเช้า
เรา(เอาจริงๆก็จอห์นกับโซเฟีย) ก็นั่งตัดงานกันอย่างขมักขเม้น
เอาจริงเอาจังกันมาก
ส่วนเฟิร์นก็ไม่ต้องทำอะไรมาก
นั่งกินเลย์ ดูยูทูป
ช่วยเลือกฟุตเทจบ้าง (เพราะเราต้องช่วยดูอารมณ์ของนักแสดง)
นอกนั้นก็นั่งๆนอนๆ
จนเย็น แม่ก็ตามล้ะว่าอยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับบ้าน
ไอเราก็บอกว่า ขออีกหน่อยน่า กำลังสนุก
สนุกมากมั้งวันนั้น
จุดจบของความสนุกคือแม่ต้องเอาเสื้อผ้า แปรงสีฟันมาให้ที่โรงแรม
คือต้องค้างที่โรงแรมเลย
ไอตอนกลางวันน่ะ ว่าง
เพราะยังไม่ถึงคิวงานเราไง
พอตัดไปได้สักพัก
หน้าที่เราก็มาล้ะ
แปลซับงี้ คือฟังบทแล้วแปลเป็นภาษาอังกฤษเพื่อใส่ซับ
หน้าที่นี้ตอนแรกเป็นของโซเฟียก่อน เพราะจอห์นขอลาตายแอบงีบไปแปปนึง
พอหมดหน้าที่โซเฟีย จอห์นก็เข้ามาตัดงานต่อจากเดิมแล้วก็ใส่ซับ
แต่อิคนแปลอ่ะ มีคนเดียวไง
แล้วตอนกลางวันกูดีดมาก นอนไม่นอน เล่นนู่นนี่นั่นไปเรื่อย
พอดึกๆแล้วยังต้องมานั่งใช้สมองแปลงานแบบไม่ได้หยุดอีกนี่
สมองถึงกับอ๊องเป็นระยะๆ
ไดนามิกตอนนั้นคือแบบ
โซเฟียใช้แมค ตัดงาน ลงซับ
ส่วนจอห์นทำพวกเสียง ในเอเซอร์ แล้วนางค่อยเอามารวมกัน
จอห์นคือให้เพื่อนช่วยแต่งดนตรีที่จะเอามาใช้ในหนังด้วย
ก็งานใหญ่กันไป
น้องขายโซเฟียก็ช่วยแต่งดนตรีที่ใช้ในฉากจบด้วย
บางทีจอห์นก็งีบบ้าง
บางทีโซเฟียก็งีบบ้าง
บางที เฟิร์นก็หลับเลย 555555555555555555
มีช่วงนึง ดึกๆแล้ว น่าจะหลังเที่ยงคืนได้
คือเราต้องทำพรีเซนท์กลุ่ม เพื่อชิงรางวัลSocial medias award
พอเราทำเสร็จก็เลยนอนเล่น
สรุปคือหลับ หลับเป็นตายเลย
โซเฟียก็งีบอยู่ข้างๆ
คือจอห์นนั่งทำงานคนเดียว ไม่ได้หลับไม่ได้นอน
จนถึงตอนไหนไม่รู้ที่นางสลับกัน เราก็เลยตื่นขึ้นมาช่วยโซเฟียลงซับต่อ
จอห์นไปนอน
ตอนนั้นฮามาก จอห์นแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น
แล้วก็ละเมอเป็นภาษาเยอรมัน
ตอนแรกก็นึกว่าจอห์นคุยกับเรา
พอโซเฟียถาม จอห์นก็ตอบนะ แต่ตอบเป็นภาษาเยอรมัน
สองคนนี่นั่งขำกันจนห้องแทบตก
ตื่นเช้ามาก็ยังแซวจอห์นอยู่ว่าคงเหนื่อยมากสินะ ถึงกับไม่สลับภาษาเลย
สุดท้าย
ทีมเราก็ไม่ได้นอนหรอก ผลัดกันงีบ
มีเอ็มร้อยคอยช่วยชีวิต
สายๆมาก็รีบออกจากโรงแรมเพื่อเอางานไปส่งแถวๆอนุสาวรีย์ชัย
นั่งรถไฟฟ้าไป ตัดงานไป โคตรเมพ 555555555
เรนเดอร์เสร็จก็เอาใส่แฟลชไดร์ฟ
เดินเข้าที่ส่งงานแบบเก๋ๆ
ส่วนจอห์นก็ตามนิสัยนาง หล่อ กวนตีน
เดินผ่านกลุ่มอื่นที่เขากำลังrendeงานอยู่ ก็พูดเสียงดังใส่เขาว่าแบบ
'หูยยยย ยังrenderกันอยู่เลยหรออออ กลุ่มเราเสร็จแล้วแหละ เสียใจด้วยน้าา'
ซึ่งDeadline มันคือ 12.00นาฬิกาไง เที่ยงตรง
ตอนนั้นคือมันกำลังจะเที่ยงแล้ว
แต่ยังไม่มีกลุ่มไหนส่งเลย
คือ
เราส่งเป็นกลุ่มแรกนั่นแหละ
ตอนส่งนี่จำได้เลยว่าพี่ๆสตาฟเค้าแบบ ปรบมือกันดังลั่น
แล้วก็บอกว่า 'มีคนส่งงานแล้วโว้ยยยยย'
ภาพตอนนั้นคือซอมบี้สามตัวที่ไม่ค่อยได้นอน
ยืนกอดกันหน้าโต๊ะส่งงานด้วยความปิติยินดี
เราปิดจ๊อบแล้วโว้ยยย!!!
(ทีนี้กูจะได้เงินค่าจ้างแล้วโว้ยยยย!!)
มีความสุขใจกันไป
พอส่งงานเสร็จ สิ่งที่เราทำคือ ตรงดิ่งกลับโรงแรม กลับบ้าน
แล้วนัดกันว่าตอนค่ำเจอกัน ต้องฉลองซะหน่อย
จำอะไรไม่ได้เลย รู้แค่ว่าภาพตัด
รู้ตัวอีกทีคือตื่นมาตอนหกโมงเย็นแล้ว
อาเมน
คืนนั้นเราไปเที่ยวข้าวสารกันชิวๆนั่งดื่มกันเบาๆแก้วสองแก้ว
เดินเล่นนิดหน่อยก็กลับ
แล้วหลังจากวันนั้นต่อมาอีกสองสามวันก็ปาร์ตี้รัวๆ
ข้าวสารบ้าง RCAบ้าง ทองหล่อบ้าง(โดนไปเย้ออออ 555)
ไปสยามนิรมิตรด้วยนะ แพลตทินัมก็ไป เก็บครบ!
จะว่าไปงานนี้มันทำให้เรารู้นะ ว่าเราเก่งในเรื่องของการจัดการ จัดเวลา
ทำให้เรารู้ว่าเราทำงานแบบนี้ได้ในเวลาที่จำกัด
ภายใต้ความกดดันต่างๆนาๆ
และสามารถทำมันออกมาได้ดีด้วย
พิสูจน์ได้ก็จากการถ่ายซ่อมสามฉากในวันเดียว 5555555555555
DEADLINE ก้คือ DEADLINE
บอกให้ส่งได้ไม่เกินเที่ยง
เราก็ส่งเที่ยงตรง /สะบัดผม
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in