คุณเคยตกหลุมรักใครอย่างง่ายดายหรือเปล่า?

ผมเคยนะ

กิจวัตรประจำวันที่ไม่ค่อยหวือหวาเหมือนผู้ชายคนอื่นๆ ของผมได้เริ่มต้นไปด้วยดี ผมมักจะตื่นแต่เช้าเพื่อได้มาเจอต้นว่านหางจระเข้และแคคตัสที่น่ารักของผม(บางทีผมก็ไม่ได้นอนเลย เพราะกำลังประสบปัญหานอนไม่หลับ) ผมรดน้ำให้พวกมันทุกวันเป็นเวลา ร้องเพลงให้ฟังบ้างในวันที่ผมว่าง พวกมันจะได้มีความสุขกับการเจริญเติบโต

วันหนึ่งผมกับพบว่าตัวเองไม่สามารถที่จะจ่ายเงินค่าเช่าอพาร์ตเมนท์ห้องนี้ได้ไหวแบบเมื่อก่อนแล้ว ผมเริ่มประกาศหาผู้ที่จะสามารถอยู่ร่วมกับผมได้

และก็มีแล้ว!!!!!!!

เขาชื่อภพธร หรือชื่อเล่นคือ ตู่ 

อายุ 36 ปี

พี่ตู่เป็น..เอ่อ...เอาง่ายๆ ว่า เขารับแปลเอกสารก็แล้วกัน

เขาออกจะชอบดุ ตำหนิติเตียน ตั้งแต่เรื่องขี้ปะติ๋วยันเรื่องใหญ่โตมโหฬาร (ซึ่งเป็นเรื่องเล็กสำหรับคนอย่างว่านมาก) แต่เขาก็มีมุมน่ารักเหมือนกัน เช่น วันไหนที่ผมกลับมาไม่ทันรดน้ำเด็กๆ พี่ตู่มักจะรดน้ำให้ก่อนเสมอ และ เขามักจะแอบฟังผมร้องเพลงให้เด็กๆ ฟัง เขาเริ่มซึมซับกิจวัตรประจำวันของผมไป วันไหนดวงดีหน่อยก็จะเห็นพี่ตู่ร้องเพลงให้พวกเด็กๆ ของผมฟัง

หัวใจผมพุ่งไปหาเขาแล้ว

มันวิ่งไปมาเหมือนร้อนรน ผมรักเขาจัง แต่ผมไม่กล้าบอกเขาอ่ะ

หัวใจผมทำงานแล้ว!

"พี่ตู่" ผมทักไปอย่างเคอะเขิน เป็นครั้งแรกที่ผมทักเขาระหว่างที่เขากำลังทำกิจวัตรประจำวัน ปกติผมไม่เคยที่จะเขินขนาดนี้มาก่อนนี่นา 

"มีอะไรเหรอว่าน?" พี่ตู่หันมามองผมแล้ว! ตั้งสตินะว่าน ตั้งสติไว้...

ผมยื่นสับปะรดให้ ทั้งลูก คนบ้าอะไรให้สับปะรดทั้งลูกเป็นของขวัญวะว่าน!

"เป็นของขวัญ..ที่..ที่..ที่เราได้มาอยู่ห้องเดียวกัน ปะ-เป็นรูมเมท"

พี่ตู่หลุดหัวเราะออกมา เขารับมาและยิ้มให้ผม

"พูดไม่รู้เรื่องแล้วนะคุณ ขอบคุณนะ"

"ผม จุ๊บ ได้มั้ย?"

"จุ๊บเหรอ? ก็ได้นะ"

ผมจุ๊บไปที่แก้มของเขาอย่างอายนิดๆ ทำขนาดนี้ก็ไม่น่ามียางอายเหลือแล้วล่ะ ว่านเอ๊ย...

"ผมทำอาหารให้ทานนะ"

"ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมทำเอง"

"ไม่เอาไข่เจียวรสตูดไก่นั่นนะ"

"ยังไม่ลืมอีกเหรอเนี่ยว่าน?"

พี่ตู่หลุดขำออกมา ผมรักรอยยิ้มเขาจัง.. :)

(end.)