ผู้เขียน: Ernest Hemingway

ผู้แปล: ณัฐชยา หิรัญญสมบัติ

ณฐพร เมฆสวัสดิ์

ชัยวัฒน์ เพชรกุล

ลัลลดา พุทธรักษ์

พัชร์พิชา ธนาเกษมพิพัฒน์

สิริกาญจน์ บุญอเนกพัฒน์

ภฤศ ปฐมทัศน์

สนพ. กำมะหยี่, พิมพ์ครั้งที่ 1

มีนาคม 2559

          รวมเรื่องสั้นเล่มนี้ ออกมาพร้อม ๆ กับรวมเรื่องสั้นของมูราคามิในชื่อเดียวกัน (ภาษาอังกฤษ: Men without Women, สำหรับชื่อในฉบับแปลไทย Men without Women ของมูราคามิใช้ชื่อว่า ชายที่คนรักจากไป) เราไม่เคยอ่านงานของ Ernest Hemingway มาก่อน แน่ล่ะว่าเคยได้ยินชื่อมาบ้าง แต่ก็ยังไม่เคยทำความรู้จักกับนักเขียนท่านนี้อย่างจริง ๆ จัง ๆ เสียที ตัดสินใจซื้อมาพร้อมกับของเฮียมู เพราะคิดว่าน่าสนใจดีที่จะอ่านหนังสือชื่อเดียวกัน ของนักเขียนสองสัญชาติ อยากรู้ว่าเหล่าบุรุษที่ไร้สตรีของทั้งสองฟากโลกจะแตกต่าง หรือคล้ายคลึงกันอย่างไร

          ตอนจะจัดพิมพ์จำได้ว่าทางกำมะหยี่ประกาศรับสมัครนักแปลจากทางบ้าน นักแปลทั้ง 7 ท่านนี้คือผู้ที่ผ่านการคัดเลือกเข้ามา เรื่องสั้นในเล่มมีทั้งหมด 14 เรื่อง เล่าเรื่องราวของบรรดาผู้ชายที่ต้องอยู่โดยไร้สตรี บางคนก็เหมือนจะถูกทิ้งมา บางคนก็สูญเสียคนรักไป บางคนก็ต้องแยกมาอยู่ห่างไกลภรรยา บางคนก็เดาไม่ออกว่ามีหรือเคยมีคนรักกับเขาหรือไม่ บางคนเราก็ได้รู้เรื่องราวแต่หนหลังของเขาบ้าง แต่ส่วนใหญ่ก็แทบจะไม่ได้รู้อะไรเลย อันเป็นเอกลักษณ์ของเรื่องสั้น ที่กระชับและไม่อธิบายขยายความอะไรมากนัก แต่อารมณ์ความรู้สึกหนาหนักที่ตัวละครต้องพบเจอกลับถ่ายทอดผ่านตัวอักษรออกมาได้อย่างดี

          เรื่องที่อ่านแล้วชอบที่สุดคือ ไม่มีวันแพ้ (The Undefeated) เรื่องแรกของเล่ม นักสู้วัวกระทิงที่เพิ่งได้รับบาดเจ็บมา แต่ก็ยังฮึดสู้และร้องขอโอกาสในการกลับลงสังเวียนอีกครั้ง อ่านแล้วนึกเดาเอาว่าเขาน่าจะต้องเผชิญกับจังหวะขาลงของชีวิตอันเคยรุ่งโรจน์และพยายามจะไต่กลับขึ้นไปยังจุดสูงสูดของชีวิตอีกครั้ง หรือไม่เขาอาจจะเป็นเพียงนักสู้วัวที่ไม่เคยประสบความสำเร็จในอาชีพมาก่อน แต่ก็ยังไม่ยอมแพ้ และพร้อมจะกลับมาสู้อีกครั้งเพื่อทำให้ฝันเป็นจริง หรือบางทีเขาอาจจะแค่ต้องสู้ สู้เพื่อให้มีชีวิตต่อไปได้ ไม่ก็อาจเป็นทางตรงกันข้าม คือหาทางจบมัน ถ้าไม่นับว่าการสู้วัวกระทิงเป็นเกมกีฬาอันโหดร้ายมีอันตรายถึงชีวิต และยังเป็นการทรมานสัตว์อีกต่างหาก เราว่าเหล่านักสู้วัวกระทิงก็นับเป็นชายใจกล้าหาญอยู่เหมือนกัน รู้ทั้งรู้ว่าอาจถึงตาย แต่ก็ยังมุ่งมั่นกับการแข่งขันที่ต้องแลกมาด้วยชีวิตเยี่ยงนี้ แต่ก็นั่นแหละ บางทีคนเราก็ชอบทำเรื่องท้าทาย เสี่ยงอันตราย เพียงเพื่อทดสอบความกล้าของตัวเอง? หรือพิสูจน์ให้ใครได้เห็นก็สุดรู้

          ในขณะที่ Men without Women ของมูราคามิจะกล่าวถึงหญิงสาว เรื่องชู้สาวมากกว่า Men without Women ของ Ernest Hemingway กลับกล่าวถึงหรือมีตัวละครผู้หญิงน้อยกว่ามาก แต่ความเคว้งคว้าง เจ็บปวด สับสนกลับสัมผัสได้ไม่ต่างกัน นับเป็นรวมเรื่องสั้นที่รู้สึกว่าอ่านง่ายดี ไม่รู้สึกว่าผู้เขียนซ่อนปมอะไรไว้ให้คนอ่านต้องตีความมากมายให้ลึกซึ้ง (แต่จริง ๆ ถ้าตีความให้ลึกซึ้งได้ก็คงดี) คนไม่ถนัดและไม่ใคร่จะชอบเรื่องสั้นเท่าไรอย่างเราอ่านแล้วไม่รู้สึกเบื่อ หรืองงกับเนื้อความ เรื่องเล่าง่าย ๆ อ่านพอเข้าใจ และเพิ่มความโหวงในใจในบางจังหวะ