ก่อนหน้าเราอาการดีขึ้นมาบ้างแล้ว ในระยะเวลา 5-6 เดือนที่ผ่านมา

แต่แล้ว..

ความรู้สึกเดิมๆมันก็กลับมาว่ะ

.

.

.

ตลกดีจัง บ่นกับใครไม่ได้ บ่นกับตัวเองนี่แหล่ะน่าจะดีที่สุด
อยากเดินออกจากหลุมดำนี้จัง เราเคยกลับมาดีขึ้นแล้วนะ 

ทำไมล่ะ.. ทำไมเรายังเป็นเหมือนเดิมอีก

ไม่กล้าไปบ่น ไประบายให้ใครฟังซะด้วย
เพราะกลัวเค้าจะรำคาญ กลัวเค้าจะไม่เข้าใจ กลัวไปหมดทุกอย่าง
และเค้าคงไม่ได้มีเวลามานั่งรับฟังปัญหาของเรา
คนที่ดีที่ห่วงใยเราก็มี แต่ไม่ได้สนิทกันขนาดที่จะพูดคุยอะไรไปมากกว่านี้
พิมพ์ไปก็จะร้องไห้ว่ะ 55555 ตลกเนอะ

อยู่ๆ ก็น้ำตารื้นขึ้นมาซะงั้น
ก่อนหน้านี้เราดีขึ้น อาจจะไม่มากมั้ง แต่ก็ดีขึ้นสำหรับเรา
ยิ้มได้เฮฮาได้ปกติ ไม่รู้สึกถึงอารมณ์เหล่านี้มาสักพัก น่าจะหลายเดือนแล้วล่ะ

แต่ช่วงหลังๆมานี้ มันกลับมาอีกแล้วว่ะ ความรู้สึกเฟล หดหู่ พยายามหาเพื่อนคุย
ให้มันมีชีวิตชีวา แต่ก็เหมือนไม่มีใครอยากคุยกับเราสักเท่าไหร่

แล้ววันนี้ก็โดนสะกิดปมในใจขึ้นมาซะงั้น สะกิดจนเป็นแผลใหญ่
จนทำให้เราได้รู้ว่า จริงๆเราความรู้สึก อารมณ์เหล่านั้นไม่ได้หายไปไหนเลย
มันยังอยู่กับเราทุกเวลา...