ใช้เวลาไม่นาน ขึ้นรถไฟจากโอซาก้ามาเกียวโต ทันทีที่ถึงสถานี เราทำตามสูตรเดิม คือนำกระเป๋าไปฝากไว้ที่โรงแรม และไปที่อื่นกันก่อนจะถึงเวลาเช็คอิน ครั้งนี้เราเลือกพักที่ Hotel Kanra ซึ่งอยู่ห่างออกมาจากสถานีเกียวโตประมาณ 10 นาที(รถยนต์) ซึ่งทำให้ต้องนั่งแท็กซี่ในการเดินทางไป แต่ก็แลกกันด้วยที่พักที่ตั้งใจอยากจะมา

Hotel Kanra เป็นโรงแรมที่ได้แรงบันดาลใจมากจากบ้านสไตล์ มาชิยะ(Machiya) ซึ่งเป็นสไตล์ของบ้านทาวน์โฮมญี่ปุ่นในยุคก่อน (ลองนึกภาพ “เรียวกัง” แต่เป็นในลักษณะของบ้านสองชั้นมากกว่าโรงแรม มีองค์ประกอบคล้ายๆ กัน เช่น โครงสร้างและวัสดุส่วนใหญ่ที่ทำขึ้นจากไม้ หลังคากระเบื้องสีดำ เสื่อทาทามิ ประตูโชจิ)  ส่วนใหญ่จะมี 2 ชั้น ชั้นล่างจะทำเป็นร้านค้าและชั้นบนเป็นที่อยู่อาศัย ซึ่งมีเยอะในเกียวโต และถือได้ว่าเป็นเอกลักษณ์อย่างหนึ่งของเมืองนี้

ซึ่งโรงแรมก็นำมาผสมกับความโมเดิล โมเดิลจนตอนแรกผมหาทางเข้าไม่เจอ พอมาถึงหน้าโรงแรม แคทซังก็ใช้เทคนิคเดิมคือให้ผมเป็นคนไปบุกเบิกเส้นทาง มองจากตรงหน้าจะเจอหน้าต่างขนาดใหญ่ ซึ่งจะเห็นเป็นร้านขายของที่ระลึก แต่พอผมเดินลงบันไดไป 1 ชั้น แทนที่จะเป็นทางเข้ากลับเจอกำแพง ผมเลยเดินลงไปอีก 1 ชั้น แต่ก็เจอร้านอาหาร  ผมเดินขึ้นเดินลง 2 รอบเพื่อหาทางเข้า 

สรุป ทางเข้าคือตรงกำแพงนั่นแหละ มันไม่ใช่กำแพงแต่เป็นประตูไม้ขนาดใหญ่ ที่ต้องเดินเข้าไปใกล้ ๆ ถึงจะเลื่อนเปิดแบบอัตโนมัติทั้งบาน

(ทางเข้า Hotel Kanra)

เดินเล่นเลียบคลอง ย่าน Kiyamachi Dori

(คาเฟ่สวย ๆ มีด้านหลังเป็นวิวคลอง)

(หน้าต่างแนวนี้ก็ยังเห็นวิวและดูลึกลับดี)

(เป็ดไหว้น้ำได้)

(ส่วนร้านนี้อยู่ทางด้านซ้ายของถนน ผมถ่ายรูปเฉย ๆ ไม่ได้เข้าไปนะ)

CAFE 04 - Soiree คาเฟ่แนวเรโทรย้อนยุค แฝงความน่ารักปนลึกลับ

(จานชามในตู้โชว์)

(ลายแกะสลักที่ลึกลับตัดกันกับป้ายชื่อร้านที่ดูน่ารัก)

(แคทซังสั่งเมนูฮิตของร้าน เป็นเจลลี่หลากสีในน้ำโซดาใส่มะนาว)

(ผมสั่งกาแฟ)

Kaleidoscope Museum ไซคีเดลิคมือหมุน

(เสาตรงทางเข้า เท่มาก)

Hotel Kanra Kyoto

ถึงเวลาเช็คอิน เข้าไปนั่งตรงเคาร์เตอร์ พนักงานต้อนรับผู้ชายมาดนิ่ง(แต่เป็นกันเอง) คุยกับเราด้วยน้ำเสียงที่เรียบ ๆ แต่มีความตั้งใจ ถามเรื่องจำนวนวันที่จะมาพัก และบอกเราในเรื่องทั่วไปของการเข้าพัก เช่น สิ่งอำนวยความสะดวก ห้องอาหาร กุญแจที่จะได้(เป็นกุญแจแบบยุคเก่า) หลังจากพูดคุยเรื่องที่พักเขาชวนเราคุยถึงเรื่องเกี่ยวกับเกียวโต ว่าเราจะไปไหน ทำอะไรบ้าง และก็แนะนำร้านให้กับเรา (แคทซังจดเอาไว้บ้าง) เขาประหลาดใจเล็กน้อยที่เห็นว่าเธอรู้จักร้านต่าง ๆ เยอะ พอผมบอกว่าแคทซังเตรียมตัวมาอย่างดีและพูดภาษาญี่ปุุ่นได้นิดหน่อย(เพราะเรียนมา) เขาก็เริ่มคุยกับแคทซังเป็นญี่ปุ่น(เป็นคำง่าย ๆ ให้เธอได้ลองพูด) สักพักก็เดินมาแนะนำร้านขายของ/ที่จัด workshop ที่อยู่ด้านหน้าของโรงแรม มีของจำพวกเครื่องปั้นดินเผา เครื่องชาม ที่ขึ้นชื่อในแถบนี้ ทำออกมาในแนวร่วมสมัย มีมุมสำหรับ Workshop ทำ Kintsugi เพื่อซ่อมแซมเครื่องปั้นที่แตกหัก

(สวนหินเล็ก ๆ หน้าทางเข้าห้อง)

ยามค่ำคืนที่ไม่เป็นไปตามคาด

ร้านอาหารที่ตั้งใจจะไป ปิด! 

ในระแวกนั้นยังมีบาร์อยู่ชั้นบน เราลองเดินขึ้นไปดูกันแต่ก็หาที่ลงไม่ได้ซักที