กาลครั้งหนึ่ง เมื่อเจ็ดสิบห้าปีมาแล้ว

ขณะนั้น ข้าฯ กำลังปกครองดวงดาวต่างๆ อย่างเที่ยงธรรมเช่นที่เคยเป็นมานานนม ข้าฯ คอยออกคำสั่งและตรวจตราให้ทุกอย่างเป็นไปอย่างถูกต้องตามครรลองที่มันควรจะเป็น ข้าฯ คอยดูแลและออกคำสั่งให้ดวงดาวทั้งหลายโคจรไปอย่างเหมาะสมที่สุด การเกิดดับของดวงดาราก็เป็นภาระของข้า ข้าฯ คอยดูแลปกครองสิ่งมีชีวิตทั้งหลายในอาณาจักร แม้ว่าเจ้าหนูแก่ตัวนั้นจะงกๆเงิ่นๆ ชนใต้บัลลังก์ของข้าเป็นเสียงกุกกักในทุกราตรี ข้าฯ ก็อดกลั้นอภัยให้เสียทุกครั้ง

อายุของข้าฯ นั้นนานเกินกว่าจะนับ และแม้สังขารของข้าฯจะไม่อำนวยให้สามารถออกเดินทางไปจนรอบดวงดาวอันเป็นที่ตั้งของบัลลังก์นี้ แต่มั่นใจเถิดว่าสติปัญญาของข้าฯ ยังคงเฉียบแหลม เฉกเช่นเดียวกับที่เคยเป็นมา ข้าฯยังจำได้ เมื่อเจ็ดสิบห้าปีก่อน ข้าฯ มีอาคันตุกะผู้หนึ่งได้มาเยือนดาวดวงนี้ ผู้ร่ำร้องให้ข้าสั่งตะวันให้ตกดินในชั่วขณะนั้น อนิจจา อาคันตุกะน้อยช่างเขลานัก ข้าฯ ได้ให้เหตุผลแล้วว่าเหตุใดจึงควรคอยให้ตะวันตกดินในเวลาที่เหมาะสม เขาก็ยังจากไปอยู่ดี

…..

จะเจ็ดสิบห้าปีก่อน วันนี้ หรือวันพรุ่งนี้ฉันก็ยังคงเป็นเช่นเคย ทุกคนล้วนปรบมือชื่นชมฉัน ฉันเปิดหมวก ค้อมตัวลงอีกครั้ง

....

ขวดเหล้า ขวดที่เท่าไหร่ก็ไม่ทราบได้

ฉันยกขวดกระดกดื่ม ให้ลืมความอับอายเสียให้พ้น อย่าถามฉันอีกเลย เมื่อไม่นานมานี้ก็มีคนตอกย้ำอีกแล้ว ฉันยกขวดขึ้นดื่มรวดเดียวลงคอ อา เมื่อไหร่จะลืมนะ

...

...หกร้อยสิบสี่ล้านห้าแสนเก้าหมื่นสองร้อยสิบสี่ หกร้อยสิบสี่ล้านห้าแสนเก้าหมื่นสองร้อยสิบ อ้าว ขาดไปเสียอีกแล้ว หกร้อยสิบสี่ล้านห้าแสนเก้าหมื่นสองร้อยห้า แย่จริงช่วงนี้เกิดซูเปอร์โนวาเยอะเหลือเกิน หกร้อยสิบสี่ล้านห้าแสนเก้าหมื่นสองร้อยเจ็ด อา อย่างน้อยก็มีดาวเกิดใหม่ขึ้นอยู่บ้าง สิ่งล้ำค่าของข้า เทียบกับเจ็ดสิบห้าปีก่อนยังมีแค่ห้าร้อยเอ็ดล้านหกแสนสองหมื่นสองพันเจ็ดร้อยสามสิบเอ็ด จะว่าไปนั่นก็เป็นอีกครั้งที่มีคนมากวนใจนะ หกร้อยสิบสี่ล้านห้าแสนเก้าหมื่นสองร้อยเก้า หกร้อยสิบสี่ล้านห้าแสนเก้าหมื่นสองร้อยสิบเอ็ด ดีจริง ตัวเลขในดาราคารเพิ่มขึ้นแล้ว...

...

อา นานแค่ไหนแล้วนะที่ฉันไม่ได้จุดโคมไฟขึ้นอีกเลย

ฉันพลิกตัวตะแคงนอนอีกครั้ง ราวๆเจ็ดสิบห้าปีที่แล้ว ดาวดวงนี้หมุนเร็วจนอาทิตย์ขึ้นและตกอยู่ทุกนาที ฉันเหนื่อยมาก แต่ก็ยังต้องทำตามหน้าที่ จุดและดับโคมอยู่ทุกนาทีจนกระทั่งฉันแทบจะจุดโคมไม่ทันแล้ว ในวันหนึ่งดาวก็หลุดวงโคจร ฟ้ามืดสนิท และไม่สว่างขึ้นอีกเลย ฉันล้มตัวลงนอนพักผ่อนอย่างที่อยากทำมานาน อากาศหนาวเย็นไปสักหน่อย แต่จะทำอย่างไรได้ จะจุดโคมหรือก็ไม่ได้เพราะยังไม่ใช่เวลาเช้า ก็ฉันทำตามหน้าที่นี่

...

สมาคมนักภูมิศาสตร์ รับสมัครนักสำรวจเพื่อค้นหาสิ่งที่คงอยู่เป็นนิรันดร์ ผู้เป็นนักสำรวจจะได้รับเกียรติให้บันทึกชื่อเป็นผู้มีส่วนรวมในการจัดทำหนังสือ“ภูมิทัศน์อันจีรังในจักรวาลนี้”

.....

งูยังคงเลื้อยอยู่ที่เนินทราย ถัดไปนั้นดอกไม้ดอกน้อยที่มีเพียงสามกลีบยังคงปรากฏท้าแดดและลม และที่โอเอซิสกุหลาบในสวนก็ยังคงออกดอกสะพรั่ง

เวลาสี่โมงเย็น สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งหลั่งน้ำตา

.....

พนักงานสับรางรถไฟโยกสับรางอย่างว่องไวเร็วขึ้นและเร็วขึ้น พวกเขาไม่ต้องกินไม่ต้องดื่ม กินเพียงยาเม็ดแก้กระหายน้ำสัปดาห์ละเม็ด คนเดินทางในตู้รถไฟนั่งหาวหวอด สายตาซึมเซาทอดมองนอกหน้าต่าง ในมือถือยาเม็ดแก้กระหายน้ำ

.....

ซากเครื่องบินยังคงอยู่นิ่งที่ใดที่หนึ่งกลางทะเลทราย ผ้าใบขาดวิ่นกางแผ่ เม็ดทรายถมทับ นักบินเจ้าของเครื่องไม่ต้องกระหายน้ำอีกต่อไปแล้ว

งูตัวหนึ่งเลื้อยผ่านเนินทราย

กุหลาบงามล้ำค่าดอกหนึ่งที่มีหนามเพียงสี่หนามในครอบแก้วอ้าปากหาวรับแสงตะวัน ใกล้กันนั้นแกะน้อยตัวหนึ่งกำลังและเล็มพุ่มหญ้า

เสียงกระพรวนจากฟากฟ้าดังกรุ๋งกริ๋งกังวาน...