คำเตือน: มีการเปิดเผยเนื้อหาสำคัญบางส่วน

                เนื่องจากไม่กี่วันก่อนจิ้มดูซีรี่ส์เรื่องล่าสุดของพี่ดงอุคและวีฮาจุนมา เราเลยอยากจะมารีวิว(+วิเคราะห์)กันสักหน่อย มีหลายประเด็นที่น่าพูดถึงอยู่ ไม่ว่าจะเป็นความหล่อของพี่ดงอุค วีฮาจุน ฉากบู๊กระจาย ไปจนถึงโรคหลายบุคลิก และการทุจริตของคนใหญ่คนโตในสังคม 

           Bad and Crazy ตามชื่อเรื่องเลย คือประกอบไปด้วย Bad guy ‘รยูซูยอล’ (อีดงอุค) ตำรวจหนุ่มแผนกปราบปรามการทุจริตในองค์กร ฉลาด เจ้าเล่ห์ ขี้ประจบ ที่พร้อมทำงานสกปรก แก้ไขผิดเป็นถูก เพื่อให้ได้เลื่อนตำแหน่ง กับ Crazy guy หรือ ‘เค’ (วีฮาจุน) บุคคลลึกลับที่พกความบ้าระห่ำมาทุกครั้งที่ปรากฎตัว พร้อมพิทักษ์ความยุติธรรมด้วยกำปั้น

          เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อรยูซูยอลได้รับการไหว้วานจากว่าที่ประธานธบดีเกาหลีใต้ในการปกปิดข่าวคดีของน้องชายซึ่งเป็นตำรวจไปทำร้ายร่างกายนายตำรวจรุ่นน้องอีกคน ด้วยอนาคตสดใสที่รอคอยอยู่ไม่ไกล ซูยอลจึงโค้งคำนับสุดตัว รีบลงมือจัดการให้ แต่คดีนี้กลับพาเขาให้ล่วงล้ำเข้าไปในการฆาตกรรมที่มีเบื้องหลังดำมืดยิ่งกว่าที่คิด เมื่อดูท่าไม่ดีแล้วซูยอลพยายามทำคดีให้จบๆไป แต่เคก็ดันเข้ามาขัดขวาง แถมยังใช้กำลังลากตัวเขาไปสืบคดีที่ยิ่งขุดยิ่งซับซ้อน ยิ่งมายิ่งอันตราย จนแผนการเฉียบคมอาจไม่เพียงพอ ต้องใช้ความบ้าคลั่งสักเล็กน้อย(?) เพื่อกอบกู้ความถูกต้อง และกำจัดคนชั่ว

                   ซีรี่ส์เรื่องนี้เป็นแนวตำรวจไล่จับผู้ร้ายแบบจัดเต็ม เนื่องจากพระเอกของเราเป็นตำรวจผู้ตรวจสอบการคอรัปชั่น เนื้อเรื่องก็จะพาเราไปเห็นถึง ระบบอุปถัมภ์ การทุจริต การร่วมมือก่ออาชญากรรมที่เกิดในวงการของผู้มีอำนาจทางสังคม ไม่ว่าจะเป็นนักการเมือง หรือตำรวจเองก็ตาม เรียกได้ว่าโสมมไม่ต่างจากบ้านเรา สามารถเชื่อมโยงกันได้ พอรยูซูยอลที่เดิมเป็นหมากตัวหนึ่งในระบบกลับต้องการแก้เกม การหยอดความก๋ากั่น มุ่งมั่น มุทะลุของเคเข้ามา อีกนัยหนึ่งก็สามารถสะท้อนได้ว่า ปัญหาคอรัปชั่นที่เป็นอยู่ในสังคมอาจต้องใช้ความบ้าขั้นสุดถึงจะแงะแกะออกมาได้ 

และในขณะที่เรื่องราวเปิดเผยว่า คนร้ายของเรื่อง คือเหล่าผู้คนที่มีเบื้องหน้ายิ้มแย้ม ทำเพื่อประชาชน ซีรีส์เรื่องนี้กลับพลิกบทบาทของแก๊งค้ายาเสพติดให้ดูเป็นเพียงธุรกิจผิดกฎหมายธรรมดาอย่างหนึ่ง มีหน้าที่เพื่อกระตุ้นความโลภของคนใหญ่คนโตเท่านั้น ‘เจ๊ยงและอังเดร’ สองคู่หูที่ลวงเราด้วยลักษณะนิ่งๆร้ายๆ แต่จุดมุ่งหมายของพวกเขา คือ ค้ายาเฉยๆค่ะ ไม่ได้มาเพื่อมีเรื่องกับใคร อย่ามีเรื่องกับกุพอ นั่นแหละค่ะ ก็เป็นสิ่งที่ทำให้ประหลาดใจ และผิดไปจากขนบเดิม

                  นอกจากนี้ ในระดับที่เล็กรองลงมา เราก็ยังจะได้เห็นประเด็นในเรื่องของ เหยื่อจากความรุนแรงในครอบครัว  (Domestic Violence) ทั้งทางตรงที่ถูกทารุณจากผู้ปกครอง หรือคนรัก และทางอ้อม ที่ต้องสูญเสียคนใกล้ชิดไปด้วยเหตุความรุนแรง การหาหนทางช่วยเหลือผู้ตกเป็นเหยื่อเหล่านี้เป็นเรื่องยาก ทั้งเหยื่อก็มีโอกาสกลายเป็นผู้ใช้ความรุนแรงเสียเอง ต้องใช้ความรักความเข้าใจอย่างมากเพื่อเยียวยาบาดแผลในใจ พระเอกของเราก็พยายามอย่างยิ่งที่จะแก้ไข และเป็นตัวอย่างว่า สิ่งเหล่านี้มีทางออกอื่นที่ไม่ใช่ความรุนแรง

                    Bad and Crazy มีความน่าสนใจที่เห็นชัดอีกอย่างคือ การหยิบเรื่องโรคหลายบุคลิกมานำเสนอ เมื่อผ่านไปสองตอนแรกเราก็จะเริ่มเข้าใจได้ว่า ความจริงแล้ว เค ที่โผล่มาตั๊นหน้าพระเอกของเรา ก็คืออีกบุคลิกหนึ่งของซูยอลนั่นเอง เราอาจจะพอคุ้นเคยกับประเด็นนี้อยู่บ้าง จากหนัง เช่น Split หรือ Fight Club (ส่วนตัวเราว่ารูปแบบอาการของพระเอกคล้ายกับ Fight club อยู่นะ) ซีรี่ส์เกาหลีก็เคยมีอีกหลายเรื่องที่เล่นกับประเด็นนี้ หรือล่าสุด หากใครดู Moon Knight เหมือนที่เราดูสองเรื่องนี้ไปด้วยกันก็จะพบว่ามีความคล้ายคลึงกัน สิ่งที่Bad and Crazy ทำได้ จึงไม่ใช่การ plot twist ชวนตกใจ แต่เป็นการสร้างความเข้าใจที่ย่อยง่าย ว่าโรคหลายบุคลิกนี้มีลักษณะอย่างไร เกิดอัตลักษณ์ที่แตกต่างกันภายในคนเดียว เข้ามาผลัดเปลี่ยนควบคุมร่างกายเมื่อรู้สึกกดดัน หรืออ่อนแอ เป็นอัตลักษณ์ที่ช่วยให้เราหลีกพ้นจากปัญหาที่เกิดขึ้น อย่างที่วีฮาจุนเข้ามาผดุงจิตสำนึกก่อนที่ซูยอลจะตกต่ำจนกู่ไม่กลับ และสุดท้ายก็นำมาสู่การโอบกอดและยอมรับตัวตนของตัวเอง หากแน่นอนว่า ซีรี่ส์เราเป็นแนว Action Fantasy ใช้เวลาเล่าภายในสิบกว่าตอน อาจไม่ได้ทำเพื่อความสมจริงแต่ก็เชื่อว่าเป็นสิ่งที่ยอมรับกันได้อยู่

                  เรื่องราวของคู่ซ่าบ้าพลังนี้ ขึ้นชื่อว่าเป็นซีรี่ส์เกาหลี ย่อมรับรองความปังไม่ไหว สนุกตามมาตราฐาน เรื่องของคนเลวและคนบ้าคู่นี้ มีความเข้มข้นอย่างต่อเนื่อง น่าตื่นเต้นตลอด ถึงเนื้อหาจะดูเหมือนเคร่งเครียด แต่ไม่เลย มีคอมเมดี้เข้ามาเพื่อพักเบรคเป็นระยะตามสไตล์ พี่ดงอุคแนวรว้ายๆนี่น่ารักมาก วีฮาจุนหล่อกวนโอ๊ย ยิ้มทีคือคาแรคเตอร์ดีมาก เคมีเข้ากันสุดๆ เข้ากว่าเลิฟไลน์ที่มีแบบพอกรุ้มกริ่มเสียอีก ฉากบู๊สนุกสนาน ไม่ได้บู๊ล้างผลาญแบบvagabondหรอกค่ะ แต่ให้อารมณ์แบบเชียร์มวย เพราะพี่ๆเขาเท่มาก ส่วนฉากที่ไม่บู๊(เวลาที่พี่ๆเขาโดนต่อย) ฉากViolence ก็คือถึงใจ รุนแรงเหลือ ได้แต่ตะโกนในใจว่าอย่าทำพี่หนู! เนื้อเรื่องมีหลายอย่างน่าติดตาม เพราะไม่ได้มีคดีใหญ่คดีเดียวจบ เลยไม่ค่อยยืดเยื้อ แต่บางครั้งก็ดูฝืนนิดๆเพื่อที่จะให้เรื่องมาเชื่อมโยงกัน ก็ถือว่าเป็นอีกเรื่องที่ดูได้เพลินๆ ชวนคิดชวนเดา หลากหลายอารมณ์ครบรส