ห้องที่เราต้องเข้าพักไม่ได้ล็อก สามารถเข้าไปได้เลย พอเปิดประตูเข้าไปก็มีกุญแจห้องวางไว้บนโต๊ะ แต่ไม่มีหมอนผ้าห่มให้เราทั้งๆที่เราสั่งไว้ (แพงมากเลย หมอน ผ้าห่ม ผ้าปูแบบเช่า ราคาประมาณ 3000)  เราก็เลยอีเมลไปบอกเค้า พอเราจัดของเสร็จอะไรเสร็จก็ออกไปชินจุกุ ไปต่อคิวซื้อ AirPods ทางนั้นก็ยังไม่เมลตอบกลับมา แต่พอกลับมาถึงห้องก็เจอ bedding set วางไว้หน้าห้อง งงมาก555555 ห้องที่เราพักกว้างกว่าที่ิคิดไว้ ข้างในห้องมีเตียง ตู้เย็น โต๊ะ เครื่องปรับอากาศ(เป็นได้ทั้งฮีตเตอร์และแอร์) ตู้เสื้อผ้า ราวตากผ้า ตำแหน่งห้องของเราอยู่ติดกับพื้นที่ส่วนกลางและห้องน้ำ เวลาใครมาทำอะไรในห้องครัว ใครทอดไข่ ใช้เครื่องซักผ้า หรือคุยกัน เราได้ยินหมดเลย ที่นี่ผนังบางมาก 5555555 

ย่านที่อาศัยอยู่ค่อนข้างไกลจากเมือง เวลาออกไปเที่ยงข้างนอกต้องไปเปลี่ยนสายรถไฟแถวชินจุกุตลอดเลย แต่ตรงสถานีรถไฟมีร้านเบเกอรี่เจ้าโปรดที่เรากินตอนอยู่ไทยบ่อยมาเปิด มีซาโบเตน ร้านราเมง ร้านอาหารจีน อินเดีย แฟมิลี่มาร์ท ร้านตัดผม คลินิกหมอฟัน sports center(เห็นแล้วอยากไปเล่นแบตเลย) สวนสาธารณะที่มีต้นซากุระบาน รวมๆแล้วก็รู้สึกว่าเป็นย่านที่สงบดี

ที่เราหวังไว้ว่าจะได้ฝึกภาษาก็เหมือนไม่ได้พูดเยอะเท่าไหร่ เหมือนทุกคนต่างคนต่างอยู่ในห้องตัวเอง เจอกันในห้องนั่งเล่นหรือเดินสวนกันก็ทักทายเล็กน้อยแบบนี้มากกว่า ณ ตอนที่เขียนบทความนี้ เหมือนเรายังเจอคนในบ้านไม่ครบทุกคนเลยด้วย แต่คนที่เราเจอทุกคนก็ดูใจดีกัน เราเจอคนฮาวายที่เอาของฝากมาให้เลือกตั้งแต่เจอกันรอบแรก คนไต้หวันที่ให้ความช่วยเหลือเราหลายๆอย่าง คนฮ่องกงที่พาเราไปดูปลอกหมอนปลอกผ้าห่มในห้องเค้าเผื่อเราอยากใช้ในตอนที่เรายังไม่ได้bedding set มันไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่สนิทกันแต่เราก็รู้สึกอุ่นใจมากๆเลย