เราสองคนเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ประถมปีที่สอง ก่อนจะแยกกันตอนมัธยมต้น จนกลับมาเจอกันอีกครั้งตอนมัธยมปลาย การมาเจอกันอีกครั้ง หลังจากหายหน้าหายตาไปเนิ่นนาน ไม่ได้มีผลต่อความสัมพันธ์เพื่อนของเราเลย เมื่อได้กลับมาใกล้กันอีกครั้ง ความสัมพันธ์เราก็เชื่อมต่อกันเหมือนเดิมอย่างง่ายดาย เหมือนเวลากลับบ้านแล้วแลปทอปของคุณก็เชื่อมต่อไวไฟของแม่คุณโดยอัตโนมัติ แม้ก่อนหน้านี้มันจะเคยไปต่อกับทั้งหอ ร้านกาแฟ หรือแม้กระทั่งห้องเรียน 

      แต่ที่อยากเล่านั่นเพราะว่า เราสองคนมีการฟังดนตรีที่มีจุดร่วมบางจุดตรงกัน ผมกับทุนมักจะแชร์เพลงพวกแนวอิเล็กทรอนิกส์ซาวด์ฟุ้งๆฟังด้วยกัน และแนวเพลงที่เราชอบอีกอย่างคือแนวเพลงแบบที่วง X Ambassaders เล่น ซึ่งผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นยังไง แต่เราสองคนเรียกมันว่า "ดนตรีลูกผู้ชายกลับบ้านหลังจากทำภารกิจสำเร็จ" โดยที่เวลาเราพูดคำนี้ ทำเอาผมคิดถึงภาพสุดท้ายในหนังแรมโบ้ภาค 4 ที่ตัวแรมโบ้ได้กลับเมืองของเขา ลงจากรถบัส และเดินไปบนทางลูกรัง ก่อนภาพจะค่อยๆเฟดตัวลง นั่นเป็นภาพที่ผมชอบมาก การที่เราทำอะไรสำเร็จและกลับสู่สิ่งที่หล่อหลอมเราขึ้นมา มันทำให้ผมคิดถึงบ้านจริงๆ ตอนนี้ผมยังอยู่ที่เชียงใหม่ และคงอีกนานกว่าจะได้กลับบ้าน ผมไม่ได้มีความสุขมากขึ้น แต่หลายๆอย่างที่นี่ทำให้ผมรู้สึกว่ายิ้มได้ เพราะเริ่มเห็นอะไรหลายๆอย่างจากหลายๆคน แต่ไม่ใช่เพียงความรู้สึกที่ยิ้มได้ ความรู้สึกปลงก็เข้ามาหาผมเป็นระยะ มันไม่ใช่ความผิดของใคร ผมตัดสินใจเลือกมันแล้ว ผมก็ต้องรับผลของมัน มันอาจจะมีดีบ้าง ร้ายบ้าง แต่ในท้ายที่สุด ผมหวังว่าจะได้ลงจากรถบัส ก้าวท้าวลงบนถนนลูกรังเพื่อกลับบ้านของตัวเองเหมือนแรมโบ้สักที

      เกือบลืมไป เพลงที่เราชอบที่สุดเป็นเพลงจากโฆษณา Ford Ranger ปี 2016 ตัวนี้ https://www.youtube.com/watch?v=70vTeZQR3aU เป็นเพลงที่ทุนได้พูดประโยค "ดนตรีลูกผู้ชายกลับบ้าน" เป็นครั้งแรก หลังได้ยินท่อน Take Me Home แต่ดูเหมือนจะเป็นเพลงที่ทำมาเพื่อโฆษณาโดยเฉพาะ ทำให้เราไม่มีโอกาสได้ฟังเป็น Audio เลย