หลังจาก ‘ฟั่นจยาหลัว’ ถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร

เพราะเขาโพสต์เตือนเพื่อนร่วมวงไม่ให้ขึ้นไปที่สูง

ราวกับล่วงรู้อนาคตว่าเพื่อนร่วมวงจะตกตึกลงมาตาย

แต่ในเมื่อมีหลักฐานยืนยันที่อยู่ของเขา

แม้แต่ตำรวจที่มองว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัย ก็ไม่สามารถเอาผิดฟั่นจยาหลัวได้

ทว่าเรื่องไม่ได้จบลงเพียงแค่นั้น

เมื่อฟั่นจยาหลัวยังคงโพสต์เตือนว่าจะมีเหยื่อคนที่สอง คนที่สาม...

‘จวงเจิน’ นายตำรวจหนุ่มที่สงสัยฟั่นจยาหลัวอยู่เป็นทุนเดิม

ได้ถึงคราวหัวหมุนเมื่อเห็นคำเตือนแบบเดิมซ้ำๆ และเบาะแสที่มีก็ยังไม่คืบหน้า

แต่เขาจะต้องปกป้องเหยื่อรายต่อไปให้ได้

แม้จะไม่รู้ชื่อ... หรือแม้กระทั่งไม่รู้ว่าใครคือฆาตกรตัวจริงก็ตาม

ช่วงนี้เราอ่านเฟิงหลิวซูไตรัวๆเลยค่ะ เพราะเราเพิ่งอ่านเรื่องซอมบี้ไปจบก่อนเรื่องนี้ แต่ว่าดูเหมือนยังไม่ได้รีวิวใช่มั้ยนะ เดี๋ยวจะแวะมารีวิวหลังเรื่องนี้ละกันค่ะ (แอบเศร้า ไม่ทันรอบพิมพ์หนึ่งของเรื่องซอมบี้เลยไม่มีจิบิค่ะ)

โอเคกลับมาที่ไซคิก เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราซื้อไว้นานละค่ะ แต่ไม่ได้อ่านสักทีเพราะว่าได้ยินว่ามันไม่ค่อยหวานแหววเท่าไหร่ ก็เลยไม่ค่อยมีอารมณ์อยากหยิบมาอ่านค่ะ รอบนี้อยากเคลียร์หนังสือที่บ้านเลยหยิบมา ก็พบว่าสนุกเลย เราอ่านเจ็ดเล่มรวดเลยค่ะ แบบไม่ได้แวะไปอ่านอย่างอื่นเลยแล้วก็มีฟีลแบบวางไม่ลงพอสมควรด้วย

เรื่องนี้เจ็ดเล่มจบ เป็นสไตล์เหนือธรรมชาติ แล้วก็ตบหน้ารัวๆ มีวงการบันเทิงแล้วก็สืบสวนสอบสวนด้วย วิธีการดำเนินเรื่องค่อนข้างเป็นสไตล์นิยายสืบสวนจีนเรื่องยาวๆแบบนี้คือจะเป็นแนวแบบเป็นคดีย่อยๆๆที่จะนำไปสู่คดีหลักอันใหญ่ในตอนท้ายค่ะ เรื่องนี้บอกว่าตบหน้าคือตบจริงๆ ตบดังฉาด ตบทุกคดี แต่ก็อ่านแล้วปวดใจนะคะ รู้สึกนายเอกต้องเผชิญกับความรู้สึกไม่เชื่อใจทุกครั้งที่เริ่มคดีใหม่หรือเจอคนใหม่ๆเลยค่ะ วิธีการดำเนินเรื่องถึงจะสนุกมากแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าซ้ำซากนิดหน่อย เช่นแบบเปิดคดีใหม่ มีบางอย่างเกิดขึ้น คนไม่เชื่อนายเอก เกิดเรื่องร้ายแรงกว่าเดิม คนเริ่มเสียใจทำไมไม่เชื่อนายเอก นายเอกแก้ปัญหา ทุกคนซาบซึ้ง แล้วก็เริ่มใหม่ไปเรื่อยๆแบบนี้

ช่วงแรกๆของเรื่องนี้คือมีแคนดิเดตพระเอกเยอะมาก ทั้งไป๋มู่ จวงเจิน ประธานจ้าว ซ่งรุ่ย ตอนแรกเรายังเล็งเมิ่งจ้งไว้ด้วย 55555  พระเอกจริงๆก็เริ่มมาชัดเอาช่วงครึ่งหลังของเล่มหนึ่ง-เล่มสองประมาณนี้ ส่วนแคนดิเดตที่เหลือต้องบอกว่าน่าเสียดายที่ค่อนข้างจางมาก บางคนก็จบได้อย่างย่ำแย่มาก เช่นไป๋มู่ รู้สึกว่าตัวละครนี้ไม่น่าจะมาจบแบบนี้ได้เลย น่าเศร้าเสียใจจริงๆค่ะ

ส่วนพระเอกอย่างซ่งรุ่ยบทเยอะมากก เพราะว่าเป็นเหมือนคู่หูสืบคดีของนายเอกเลย มาด้วยกันทุกคดี ช่วยกันออกความเห็น แล้วก็แสดงออกชัดเจนมากว่าชอบนายเอก ชอบการที่ซ่งรุ่ยแต่งตัวดีมาหานายเอกตลอดเวลา รู้สึกว่าน่ารักดีค่ะ ส่วนตัวเราก็รู้สึกว่าเป็นพระเอกของเฟิงหลิวซูไตที่น่ารักมากคนหนึ่ง เพราะว่ามีความรักษาระยะได้อย่างดีมาก มีความลองเชิงว่าได้หรือเปล่า ได้แค่ไหน ไม่ได้แบบตู้มต้ามเหมือนพระเอกเฟิงหลิวคนอื่นๆค่ะ

ส่วนตอนจบเรารู้สึกมันยังไม่อิ่มอะ แบบมันยังได้อีก ขอตอนพิเศษสักตอนก็ยังดี ไม่มีชีวิตหลังจากนี้เหรอ แล้วก็ตอนจบก็ค่อนข้างทำให้รู้สึกเศร้าประมาณนึง คือก็รู้แหละว่านายเอกกลับมาแล้ว พระเอกจำได้แล้ว แต่การที่คนอื่นจำไม่ได้มันทำให้เรารู้สึกเจ็บปวดอะ แบบทำไมล่ะะะ ถึงแม้ว่าทุกคนจะต้อนรับนายเอกอย่างดีก็ตาม แต่เราก็อยากให้ทุกคนจำได้

แต่รวมๆก็นับว่าเป็นเรื่องที่อ่านได้เพลินมากค่ะสนุกมากจริงๆ ในแง่ของพลอตเรื่อง ถือเป็นเรื่องที่เราชอบมากเรื่องนึงค่ะ