เรื่องย่อหลังปก
หน่วยสืบสวนคดีพิเศษ สังกัดกระทรวงความมั่นคงแห่งชาติ รับผิดชอบคดีที่ไม่อาจใช้วิธีการปกติสามัญมาคลี่คลายได้ เพราะมันมี ‘สิ่งเหนือธรรมชาติ’ เข้ามาเกี่ยวข้อง ดังนั้นสมาชิกของหน่วยพิเศษนี้ส่วนใหญ่จึง...อยู่เหนือธรรมชาติเช่นกัน
ที่ตั้งสำนักงานกลางวันมีเจ้าหน้าที่มนุษย์ ตกกลางคืนก็มีเจ้าหน้าที่วิญญาณมาเข้ากะ อาคารหมายเลขสี่ ถนนกวงหมิงจึงไม่เคยเลยที่จะปิดไฟปิดประตู!
‘จ้าวอวิ๋นหลาน’ หัวหน้าหน่วยสืบสวนคดีพิเศษ และเป็นผู้สืบทอดตำแหน่ง ‘ราชันเทพผู้พิทักษ์จิตวิญญาณ’ กำลังเผชิญกับคดีที่ซับซ้อนกว่าที่แล้วๆ มา เมื่อดูเหมือนว่าจะมีหนึ่งในสี่ของศักดิ์สิทธิ์จากแดนปรโลกที่สูญหายไปมาพัวพัน
ไหนจะศาสตราจารย์หนุ่มประจำมหาวิทยาลัยอันเป็นที่เกิดเหตุซึ่งมักลอบมองเขาด้วยแววตาแฝงนัยบางอย่าง ทำเอาเขาคันยุบยิบในใจจนแทบไม่เป็นอันไขคดี
คุยกันหลังอ่าน (สปอยล์)
เรื่องนี้เป็นนิยายวายจีนแปลจาก Priest ค่ะ หรือพีต้านั่นเอง คือเราไม่เคยอ่านงานของพีต้ามาก่อนเลยไม่ว่าจะแนววายหรือนอร์มอล เล่มนี้เป็นเล่มแรกค่ะ
Guardian มีสามเล่มจบ มีทำในซีรีส์ในชื่อเดียวกัน เรารู้มาจากคนที่ดูซีรีส์ว่าเรื่องนี้จบแบดเอนดิงค์ ก่อนที่จะหาหนังสือมาอ่านเราก็แอบหาสปอยล์เรื่องจบดีหรือไม่ดีมาก่อนแล้วสำหรับเวอร์ชั่นหนังสือ จบดีค่ะ จบดีแบบแฮปปี้ขำขัน จนนึกไม่ออกเลยว่าทำไมซีรีส์ถึงได้เลี้ยวไปทางนั้นได้
เนื้อเรื่องเป็นเรื่องของหน่วยสืบสวนคดีพิเศษ ที่มีหัวหน้าจ้าวเป็นแกนหลักค่ะ หน่วยนี้ก็จะรับทำคดีอะไรก็ตามที่เหนือธรรมชาติค่ะ คนในหน่วยก็ประกอบด้วย งู ผีดิบ พระ คนธรรมดา แมวพูดได้ ผีหัวขาด และอื่นๆอีกมากมายที่สร้างสีสันให้เรื่องได้ดีทีเดียวค่ะ หัวหน้าจ้าวไปเจอกับศาสตราจารย์เสิ่นแล้วก็ตามจีบอีกฝ่ายมานานค่ะ
คือในช่วงของการสืบคดีก้อกๆแก้กๆนี่เราชอบมากๆเลยค่ะ เราว่าสนุกมาก เค้าวางคาแรกเตอรคนในเรื่องมาค่อนข้างจัดจ้านแล้วก็ชัดเจนมาก เหมือนคาแรกเตอร์ดีไซน์ของการ์ตูน ทุกคนมีคาแรกเตอร์ของตนเองแล้วก็สร้างสีสันได้ดีมาก มุกตลกที่เล่นก็ขำมากทุกมุกเลย เราชอบมาก ช่วงสืบสวน ช่วงตามจีบอาจารย์เสิ่น และการใช้เวลาอยู่กับคนในทีม เป็นส่วนที่เราชอบมากที่สุดของเรื่องนี้เลยค่ะ เราอ่านไปกริ้ดไป มุกไหนขำเราก็หัวเราะออกมาจริงๆ
แต่พอมาถึงช่วงเล่มสอง/สาม ที่เริ่มคลี่คลายปริศนาอดีตชาติของหัวหน้าจ้าวกับศาสตราจารย์เสิ่น ที่คนนึงเป็นถึงเทพบรรพกาลกับอีกคนนึงกำเนิดมาจากความมืดมิดเป็นราชาวิญญาณ ทั้งๆที่การพลัดพรากหลายพันปี และความเจ็บปวดทั้งหมดของการรอคอย ควรจะเจ็บปวดอย่างมาก แต่ด้วยวิธีการเขียนของคนเขียนแล้วก็บุคลิกของหัวหน้าจ้าวที่ทำให้เรารู้สึกว่า มันชิวๆ...เรื่องชิวๆนี้ก็ไม่เป็นไรค่ะ
ส่วนที่ทำให้เรารู้สึกสนุกน้อยลงคือ ตอนที่เล่าเรื่องในอดีต มันมีการเล่าหลายรอบ เนื่องจากเป็นความทรงจำปลอม ความทรงจำที่แท้จริงต่างๆ แต่ละรอบก็เล่าค่อนข้างเร็ว ทำให้เราสับสนนิดหน่อย แล้วมันก็เหมือนเป็นคนละมู้ดกับช่วงแรก
สุดท้ายเราก็ถือว่า เราค่อนข้างชอบเรื่องนี้ค่ะ จบแฮปปี้ ส่วนที่ขำก็ขำดี สร้างคาแรกเตอร์มามีสเน่ห์ทุกตัวค่ะ
เรื่องย่อหลังปก
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in