เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
The Wizard Next Doorpiyarak_s
Day 13 : Reptiles
  •  การเดินตามไกด์สาวที่แต่งตัวเป็นสุภาพสตรียุคกลางตามสมัยที่ปราสาทแห่งนี้ถูกสร้างขึ้น แต่กลับบรรยายเรื่องเกี่ยวกับปราสาทในฐานะสถานที่ถ่ายทำแฮรี่ พ็อตเตอร์ไม่ใช่เรื่องราวตามประวัติศาสตร์ก็ได้อารมณ์แปลก ๆ ดีเหมือนกัน เธอบรรยายสนุก เขาเองก็ฟังเพลิน แต่บังเอิญว่าสิ่งที่เธอบรรยายอาจไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากรู้สึกเท่าไหร่ แต่ก็ผิดที่เขาเองที่เลือกฟังโปรแกรมตามรอยภาพยนตร์ที่สร้างจากนิยายแฟนตาซีเรื่องดังของเจ เค โรว์ลิ่ง


    รัสเซลล์หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปตัวอาคารที่ไกด์ชี้ว่าใช้เป็นสถานที่ถ่ายทำตัวตึกภายนอกของบ้านกริฟฟินดอร์สำหรับส่งไปให้เจนนิเฟอร์และมาเรียดูว่า เขาสบายดีและไม่มีอะไรต้องห่วงมากนัก จากนั้นก็เดินตามกลุ่มนักท่องเที่ยวผ่านกลุ่มพ่อมดแม่มดที่กำลังฝึกขี่ไม้กวาดอยู่ในบริเวณลานหญ้าด้านนอกของกำแพงปราสาทเพื่อไปดูจุดที่ฟอร์ดแองเกลียของครอบครัววีสลีย์บินมาจอดตามฉากในตอนห้องแห่งความลับ


    พวกเด็ก ๆ และผู้ใหญ่ที่เป็นแฟนของโลกผู้วิเศษดูสนุก เขาเองก็สนุกกับการที่ได้เห็นคนได้ปลดปล่อยจินตนาการของตัวเองอย่างเต็มที่ แต่ในขณะเดียวกันก็อดสงสัยว่า หากมีพ่อมดแม่มดในชีวิตจริง ที่ไม่นับรวมคนที่นับถือลัทธิวิคคาหรือศาสนาที่เกี่ยวข้องกับเวทมนตร์สมัยใหม่ คนเหล่านั้นจะมองผู้วิเศษในนิยายอย่างไร และภาพของโลกเวทมนตร์ในหัวของแอดดิงตัน ฆาตกรศาสตร์มืดตามฉายาที่นักข่าวเรียกกัน จะมีภาพเป็นอย่างไรกันแน่


    คิดไปแล้วเขาก็อดนึกถึงเบอร์แทรมไม่ได้ 


    เขาจะไม่แปลกใจเลย ถ้าหากชายหนุ่มเจ้าของร้านหนังสือที่กุมใจเขาเอาไว้ได้ตั้งแต่พบกันไม่นานอย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อนจะเป็นพ่อมด หากมีพ่อมดแม่มดอยู่ในชีวิตจริง 


    มีอะไรบางอย่างที่บอกว่าคนคนนี้แตกต่างจากคนธรรมดาทั่วไป แต่เขาไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้รู้สึกอย่างนั้น 


    เบอร์แทรมมีเสน่ห์ลึกลับบางอย่างที่ถูกซุกซ่อนเอาไว้ภายใต้รอยยิ้มและคำพูดเปิดเผย ภาพของเบอร์แทรมที่จุดเตาผิงให้เขาและถือจานใส่ใบเสจเผาไฟใช้ควันกลิ่นหอมรมไล่เอาความชื้นชวนอึดอัดภายในบ้านออกไปยังคงตราตรึง และทำให้เขาอดนึกถึงภาพของนักเวทหรือผู้ทำนายยุคโบราณที่กำลังทำพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ที่ปัดเป่าเอาความทุกข์ร้อนและกังวลออกไปไม่ได้ 


    ภาพนั้นทำให้ทั้งใจเต้นและรู้สึกสงบไปพร้อมกันอย่างที่ไม่น่าจะเป็นไปได้ 


    นึกแล้ว รัสเซลล์ก็กุมสร้อยที่มีจี้เป็นแฮ็กสโตนที่อีกฝ่ายให้เขาเมื่อเช้าที่ผ่านมา และในวินาทีที่มือของเขาสัมผัสกับวัตถุดังกล่าวที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อ เขาก็รู้สึกเหมือนมีกระแสพลังงานบางอย่างแล่นตรงเข้ามาที่มือของเขาจนเขาสะดุ้ง


    ทันทีที่ปล่อยมือออกจากสร้อยแฮ็กสโตนเส้นนั้น เสียงกรีดร้องของผู้คนและเสียงร้องเตือนให้ระวังก็พุ่งตรงเข้ามาในความรับรู้ และเป็นตอนนั้นเองที่หัวใจของเขาแทบจะหยุดเต้น เลือดทั้งกายเย็นเยียบแทบกลายเป็นน้ำแข็ง


    สัตว์เลื้อยคลานไร้ขาสีน้ำตาลอมเทามีลายซิกแซกสีน้ำตาลเข้มตลอดความยาวของลำตัวเลื้อยออกมาจากที่ใดที่หนึ่งพุ่งตรงมายังเขาและดีดตัวพุ่งเข้าฉกเขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ยอมเปิดโอกาสให้เขาได้ทันตั้งตัว แต่เคราะห์ดีที่เขาไหวตัวหลบทันอย่างที่ตัวเขาเองก็ไม่คาดคิดว่าจะทำได้ 


    ด้วยสัญชาตญาณการเอาตัวรอดหรืออะไรก็แล้วแต่ เขาคว้าเอาไม้กวาดจากมือใครสักคนที่กำลังหัดขี่ไม้กวาดอยู่แถวนั้นมายันตัวของสิ่งมีชีวิตที่คิดจะจู่โจมเขาเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้ และโชคดีที่มีคนไปตามเจ้าหน้าที่สวนพฤกษศาสตร์ที่มีความรู้เกี่ยวกับการจัดการกับงูมารับช่วงต่อจากเขาไปอย่างรวดเร็วพอควร


    “คุณแน่ใจนะว่า ปราสาทนี้ใช้ถ่ายทำเฉพาะฉากบ้านกริฟฟินดอร์ ไม่ใช่บ้านสลิธีรินด้วย” รัสเซลล์กล่าวกับไกด์สาว เมื่อเธอเข้ามาหาเขาเพื่อที่จะถามว่า เขาปลอดภัยดีหรือไม่ 


    คำพูดนั้นทำให้เธอและลูกทัวร์คนอื่น ๆ พอจะยิ้มออกได้ และเมื่อหายตกใจกับเหตุการณ์ไม่คาดฝันกันเป็นส่วนใหญ่แล้ว ไกด์สาวในชุดแม่บ้านสมัยกลางก็นำทุกคนไปชมปราสาทยังจุดอื่นต่อ แม้จะมีอาการเกร็งกันบ้าง แต่เมื่อตัดเข้าเนื้อหาที่เกี่ยวกับแฮรี่ พ็อตเตอร์ได้ ทุกคนก็เริ่มคลายใจและหันไปสนใจสิ่งที่เป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้มาเยือนปราสาทแห่งนี้กันมากกว่า


    นายตำรวจหนุ่มเดินตามกลุ่มนักท่องเที่ยวแฟนนิยายและภาพยนตร์แฟนตาซีเกี่ยวกับพ่อมดแม่มดเรื่องดังไปเงียบ ๆ พยายามทำตัวให้เป็นปกติ แต่สมองของเขาไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับเรื่องอันตรายที่เพิ่งเกิดขึ้นกับตนเองได้เลย


    งูที่พยายามโจมตีเขาตัวนั้นเป็นงูแอดเดอร์ ซึ่งสามารถพบได้ทั่วไปในทวีปยุโรป 


    งูแอดเดอร์มีพิษก็จริง แต่ไม่เคยทำให้ใครตายได้ มีความเป็นไปได้ที่มันอาจจะถูกพบเห็นได้ในช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงอย่างช่วงต้นเดือนตุลาคมเช่นเวลานี้ เพราะเป็นช่วงที่งูแอดเดอร์ตัวเมียออกลูก แม้จะมีโอกาสที่จะพบเห็นพวกมันได้ในช่วงนี้ แต่ด้วยนิสัยแล้ว มันไม่ใช่สัตว์ก้าวร้าว เว้นแต่จะมีใครไปก่อกวนมันเข้าก่อน และเท่าที่เขารู้ ไม่มีประวัติการพบงูชนิดนี้ในสถานที่ที่มีมนุษย์พลุกพล่าน และพฤติกรรมที่มันแสดงออกมาก็แปลกประหลาดเกินไป 


    รัสเซลล์อดไม่ได้ที่จะสัมผัสแฮ็กสโตนของเบอร์แทรมที่เขาสวมอยู่ใต้เสื้อ 


    นกเรเวนที่ลอนดอน งูแอดเดอร์ที่นอร์ทธัมเบรีย ไม่น่าจะใช่เรื่องบังเอิญ


    หากไม่ใช่เรื่องบังเอิญ อาจหมายความว่าเรื่องที่แอดดิงตันใช้ศาสตร์มืดได้เป็นเรื่องจริง


    และถ้าหากเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงก็หมายความว่า ฆาตกรหลบหนีรายนั้นตามหาพวกเขาจนพบแล้ว



    To be continued >>> Day 14 : Books


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in
salmonrism (@salmonrism)
โอ้ย ขวัญเอ้ยขวัญมานะคะ นึกว่าจะแย่เอาซะแล้ว แต่ฆาตกรคนนั้นถ้าเก่งขนาดนี้จะแย่เอานะคะ เป็นห่วงทั้งสองคนจังเลยค่ะ;-;
bullettransth (@bullettransth)
หลายๆ อย่างกำลังจะทำให้เราตื่นเต้นแล้วใช่ไหมคะ เนี่ย พอหวานกันแค่ไม่กี่ตอนก็เริ่มหายใจไม่ทั่วท้องแล้ว
piyarak_s (@piyarak_s)
@bullettransth หวานมากไปเดี๋ยวเลี่ยน เลยหาอะไรมาตัดค่ะ 555
xxhhhllll (@nnchaab)
แอดดิงตันนี่ผู้เสพความตายที่หลงเหลืออยู่แน่ ๆ /ผิดเรื่อง!? ชอบจังหวะที่เรื่องเข้มข้นขึ้นแบบนี้เลยค่ะ เหมือนพายุสงบมาสักพักให้เตรียมตัวรับพายุลูกใหญ่ที่กำลังขึ้นฝั่ง คุณพ่อมดต้องออกโรงแล้วละค่ะ เหนือสิ่งอื่นใดคือรออ่านซีนฆาตกรศาสตร์มืด --- เชื่อมือคุณปิยะรักษ์ว่าจะไม่ผิดหวังแน่นอน :)
piyarak_s (@piyarak_s)
@nnchaab 5555 ไม่แน่นะคะ แอดดิงตันอาจจะได้แรงบันดาลใจจากผู้เสพความตายก็ได้

คุณพ่อมดน่าจะค่อยๆ เปิดตัว ส่วนฆาตกรนั้น เราจะได้เห็นหน้าเขาเยอะขนาดไหนต้องดูกันต่อไปค่ะ ^^
pngfo (@pngfo)
กุมใจเอาไส้ได้ตั้งแต่พบไม่นาน เขินจังค่ะ แต่อยากลองสัมผัสบรรยากาศของกลิ่นเตาผิงและใบเสจบ้างจัง
piyarak_s (@piyarak_s)
@pngfo ถ้าเป็นที่โน่นก็จะหอมๆ ควันๆ หน่อย แต่ถ้าเอามาจุดเมืองไทยไม่เวิร์กแน่ๆ ค่ะ 555
smile515903 (@smile515903)
คุณเบอร์แทรมจะพูดภาษาพาร์เซลได้ไหมคะ

สาทุบุญที่แฮ็กสโตนเตือนภัย(?)คุณตำรวจทัน(?) ไม่งั้นแย่แน่
piyarak_s (@piyarak_s)
@smile515903 งานนี้ภาษาพาร์เซลล์อาจจะยากเกินไปค่ะ เพราะไม่มีรอยแผลเป็นรูปสายฟ้าที่หน้าผาก 555