เราใช้คุ๊กกี้บนเว็บไซต์ของเรา กรุณาอ่านและยอมรับ นโยบายความเป็นส่วนตัว เพื่อใช้บริการเว็บไซต์ ไม่ยอมรับ
[BTS Fanfic ] SF; U & I (Taejin)Macbeth1995
Day7 : Suit
  • [SF] U&I
    Gengre; Comedy(?) |Double Drabble
    Pairing;Kim Taehyung*Kim Seokjin
    Rate;13
    Note: fictober but not october anymore

                                                                                                                                                                

    แทฮยองเคยจินตนาการถึงภาพงานวิวาห์ของเขากับซอกจิน. งานแต่งเล็กๆในโบถส์ที่มีเพียงพวกเขา,บาทหลวง,ครอบครัว,และมิตรสหาย 

    ซอกจินในชุดสูทสีขาวช่างสวยเหลือเกิน

    วินาทีที่เราสบตาขณะที่เรากล่าวคำสาบานว่าจะใช้ชีวิตร่วมกัน เป็นภาพที่งดงามที่สุดในชีวิตของ
    แทฮยองก็ว่าได้ ราวกับโลกทั้งใบนั้นหยุดหมุน และจักรวาลที่เคยว่างเปล่าของแทฮยองก็พร่างพราวด้วยดวงดาวนับล้านของซอกจิน ในตอนที่ริมฝีปากของเราแนบชิดเพื่อย้ำถึงสัตย์สาบานด้วยชีวิต  ตอนนั้นหัวใจของแทฮยองคงฟูฟ่องและเต้นระรัวจนแทบหลุดออกจากอก.  แทฮยองคงจะโลภมากอีกนิดด้วยการเอาเปรียบอีกคนจนหน้าแดงก่ำ

     เจ้าบ่าวของเขาคงร้อง ‘ย่าห์! ทำอะไรของนายเนี่ย!?’ โวยวายเหมือนเด็กที่โดนแกล้งเหมือนทุกครั้ง

    และแทฮยองก็ยินดีที่จะถูกเจ้าบ่าวต่อว่าอีก เมื่อมือเรียววางบนเอว รั้งอีกฝ่ายเข้ามาใกล้ และแนบชิดกับกลีบเนื้อนุ่มอีกครั้งให้ลึกซึ้งกว่าเดิม...


    แผล่บ!


    “อือ— ไม่เอาสิ ซอกจิน”

    “โฮ่ง!”

    “ซอกจิ——-“

    “โฮ่ง”

    “อ่ะ—— ยอนทันเหรอ”


    โอเค. ช่วงนี้เขาละเมอบ่อย แต่การคว้ายอนทันมาจูบในฝันแทนซอกจินนี่รู้สึกเสียหมาอยู่(แทฮยองหรือยอนทันกันแน่นะที่เสียหมา?) มีคนเคยกล่าวว่า บางครั้งการตื่นจากฝันขึ้นมาพบความจริงอันโหดร้าย ทำให้คนเรามักจะหลีกหนีไปอยู่ในความฝันที่แสนหวาน แทฮยองคิดว่าคำกล่าวนี้ไม่เกินจริง เมื่อได้จูบกับหมา(ถึงจะลูกของเขาก็เถอะ)


    ไอถ่านลูกพ่อ! เอ็งทำให้พ่อดูแย่!!!


    แต่ความจริงมันโหดร้ายกว่านั้นเยอะเมื่อพบสายตาของซอกจินที่มองมาด้วยสายตาเคลือบแคลง เพราะเพิ่งตื่น สติของแทฮยองเลยยังไม่ครบสมบูรณ์ดีนัก แต่ตอนนี้แทฮยองเข้าใจสถานการณ์ที่เกิดขึ้นแล้ว  วันนี้ซอกจินมาบ้านเขาเพื่อมาทำการบ้าน (จริงๆเจ้าตัวแค่อยากเล่นกับยอนทันมากกว่า ) จู่ๆเขาก็เกิดง่วงขึ้นมาเลยของีบสักพัก กลายเป็นว่าเขาฝันหวานมากไปจนเผลอคว้ายอนทันลูกรักมาจูบเพราะเข้าใจว่าเจ้าก้อนขนคือซอกจินหวังแค่ว่า

    เขาคงจะไม่ละเมอ——-



    “ตะกี้เรียกชื่อทำไมน่ะ?”



    โอ้ พระเจ้า! แกล้งกันแบบนี้ฆ่าลูกเลยเถอะ!


    จู่ๆก็นึกอยากแกล้งล้มลงนอนต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือให้มันเป็นฝันซ้อนฝัน แต่แทฮยองก็ทดสอบลองหยิกตัวเองดูแล้วพบว่าไม่ใช่ โอเค สวัสดีครับความจริง


    “เป็นอะไรน่ะ? ไม่สบายเหรอ?”

    “อืม”


    ใช่ ไม่สบายมากๆ อายจะตายอยู่แล้ว 


    ถึงซอกจินจะไม่รู้ก็ตาม  แทฮยองมองซอกจินกับยอนทันโปะๆกันด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยวและบอบช้ำ แบบนั้นเขาสามารถนับเป็นจูบทางอ้อมบ้างได้ไหม? ถ้านับเขาคงไม่เหลือศักดิ์ศรีอะไร นอกจากเพื่อนดีเด่นหลายสมัยที่ปัจจุบันก็ยังทำคะแนนได้ดีกว่าคะแนนสอบเสียอีก 


    แด่เพื่อนที่ดีที่สุดในโลก,เพื่อนรัก,เพื่อนดีเด่น หรืออะไรก็ตามที่แทฮยองจะเป็นให้ซอกจินได้

    ยกเว้น คนรัก นั่นไง


Views

เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น

Log in