[SF] U&I
Gengre; Comedy(?) |Double Drabble
Pairing;Kim Taehyung*Kim Seokjin
Rate;13
Note: fictober but not october anymore
ในห้องที่โลกที่ถูกย้อมเป็นสองสี,เหลือเพียงแสงและเงา ขาวกับดำ จะว่าแบบนั้นก็ได้
ท่ามกลางความเงียบที่เหลือเพียงเสียงลมหายใจแผ่วๆที่สม่ำเสมอบ่งบอกว่าคนข้างตัวกำลังจมในห้วงนิทราแสนหวานแค่ไหน คืนนี้คิมซอกจินก็มาระรานห้องของแทฮยองอีกครั้งเหมือนเช่นเคย. ทำการบ้าน เล่นเกม ดูซีรี่ส์อีกสักตอนแล้วก็นอนด้วยกันเหมือนทุกครั้งที่มา. ไหล่กว้างๆของพวกเขาเบียดแนบชิดกันบนเตียงขนาดห้าฟุต จริงๆเตียงไม่ได้แคบขนาดนอนไม่สบาย แต่พวกเขาแค่ชอบนอนใกล้ๆกันเพราะมันอุ่น.
แทฮยองพลิกตัว,มองใบหน้าของซอกจิน ไล่ดูรายละเอียดบนหน้าที่มองมานับครั้งไม่ถ้วนอย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย นอกจากรอยยิ้มแล้ว ใบหน้ายามหลับใหลของซอกจินก็เป็นอีกสิ่งที่แทฮยองชอบมอง
ก่อนที่แทฮยองจะมองด้วยสายตาเช่นนี้ไม่ได้อีก แค่ตอนนี้เขากำลังรอให้เวลาฆ่าความรู้สึกข้างในช้าๆด้วยความปราณีที่สุด
เพราะเรื่องราวเมื่อวานทำให้เขาตระหนักถึงสถานะ ‘เพื่อนที่แสนดี’
สถานะที่ไม่มีทางจะเป็นได้มากกว่าหรือน้อยกว่า...
‘สมมติว่า '
ถ้าจู่ๆมีคนที่สนิทมาขอคบด้วย...แทแทจะตอบกลับไปว่ายังไงเหรอ? ’
แทฮยองนิ่งเงียบไป, วินาทีที่เหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดลง สัญญาณของการล่มสลายของอะไรบางอย่างเริ่มพังทลายไปพร้อมกับก้อนเนื้อในอกที่เริ่มเต้นระรัวบีบรัดจนเจ็บหน่วงไปทั้งอก เขารู้สึกว่าฝ่ามือของตัวเองกำลังเย็นเยียบแม้อากาศจะร้อนก็ตามทีตอนนั้นแทฮยองรับรู้แค่นั้น เสียงหัวเราะคงแหบแห้งพอๆกับรอยยิ้มที่แสร้งปั้นไป ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา
เขากลัว, กลัวว่าถ้าสบนัยน์ตาคู่นั้น ความรู้สึกบางอย่างที่เคยสงบนิ่งจะปะทุพรั่งพรูออกมา
‘ถ้าจินโอเค....ก็ลองคบดูสิ’
ทำไมถึงตอบออกไปแบบนั้น เขาก็ไม่เข้าใจ เขาแค่พยายามจะกลบเกลื่อนเสียงในใจที่กำลังกรีดร้องทุรนทุรายในอกตอนนี้ให้เงียบที่สุด แต่ดูเหมือนว่ามันจะดังมากกว่าเดิม พลันเหลือเพียงแต่เสียงสายลมที่พัดผ่านไป ความเงียบที่เริ่มกัดกินบรรยากาศกำลังฆ่าเขาให้ตาย จนกระทั่งริมฝีปากอิ่มนั้นหลุดคำๆหนึ่งออกมา
‘ อืม’
เสียงบางอย่างที่ปริร้าวเสียดแทงอยู่ในโสตประสาท ณ ตอนนั้นแทฮยองถึงได้รู้ว่าการเหยียบมันไว้ให้มิด ทำให้มันแหลกเหมือนดอกไม้สีขาวที่เขาเพิ่งเผลอเหยียบมันไป
ความรู้สึกของแทฮยอง.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in