[SF] U&I
Gengre; Comedy(?) |Drabble
Pairing;Kim Taehyung*Kim Seokjin
Rate;13
Note: fictober but not october anymore
น้ำตา เป็นกลไกทางธรรมชาติแสนมหัศจรรย์.
มันหล่อเลี้ยงดวงตาคู่นั้น,นัยน์ตาสีเข้มที่ทอประกายสดใสที่ฉายภาพสะท้อนของเขา คิมซอกจินเป็นคนที่ทำอะไรก็น่าเอ็นดู. เดินสะดุดล้มในพื้นเปล่าก็น่าเอ็นดู,ทำเงินหมื่นวอนหายก็น่าเอ็นดู , มุกลุงฝืดๆก็น่าเอ็นดู , เสียงหัวเราะเอี๊ยดอ๊าดแสบแก้วหูก็ยังน่าเอ็นดูอยู่ดี
อาจจะเพราะเป็นคิมซอกจิน ถึงได้อยู่เหนือกฏของจักรวาลทั้งปวง, จักรวาลของแทฮยองน่ะ
น้ำตาของซอกจินเลยเป็นเรื่องที่ขี้โกงที่สุดเสมอสำหรับเขา
“แทแท,———“
แทฮยองมองสบใบหน้าของเพื่อนรัก,ใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ปลายนิ้วกร้านของแทฮยองเกลี่ยเช็ดขอบตาแดงก่ำอย่างเบามือ ทะนุถนอมนัยน์ตาคู่โปรดของตนเป็นอย่างดี
“ออมุกไม่อยู่แล้ว”
เสียงของซอกจินดูสั่นเทา เบาหวิว ราวกับจะแหลกสลายไปกับมวลอากาศทุกเมื่อ ดังนั้นแขนของแทฮยองจึงประคองกอดร่างนั้นไว้ ดันให้ใบหน้าของซอกจินสบลงกับลาดไหล่ของตน ,ให้รองรับ ซึมซับน้ำตาไว้ แม้หัวใจจะเต้นแรง บีบรัดตัวเองจนปวดหนึบ
“มันไปดีแล้ว”
“ไม่เป็นไร”
“กูอยู่ตรงนี้กับมึงเสมอ,——“
แทฮยองกระซิบ,เหมือนกล่อมเด็ก เสียงสะอื้นและความรู้สึกเปียกชื้นที่ไหล่ยังคงเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง แรงสั่นระริกของร่างในอ้อมกอดยังคงไม่ทะเลาลง แทฮยองเอนซบศีรษะของซอกจินพลางปิดนัยน์ตาซึมซับช่วงเวลาอันเป็นนิรันด์ไว้อย่างเชื่องช้า น้ำตาที่มาจากความเจ็บปวดคือสิ่งที่แทฮยองไม่อยากเห็นจากซอกจิน
อยากให้ยิ้มตลอดไป
คำภาวนาแสนขี้ขลาดจากคิมแทฮยองจะปกป้องซอกจินจากทุกสิ่งที่ทำให้ต้องเสียใจ
แม้ว่ามันจะเป็นตัวเขาเองก็ตาม.
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in