วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ
นิ้วเป็นสายระยาง สองเท้าต่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป อัชฌาสัยเป็นเสบียง
สติเป็นหางเสือ ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว ส่องดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตา เป็นล้าต้าฟังดูลม
ขี้เกียจคือปลาร้าย จะทำลายให้เรือจม
เอาใจเป็นปืนคม ยิงระดมให้จมไป
จึงจะได้สินค้ามา คือวิชาอันพิสมัย
จงหมั่นมั่นหมายใจ อย่าได้คร้านการวิชา
แต่งโดย : ฟ.ฮีแลร์ (หนังสือดรุณศึกษา)
จำได้ว่าในช่วงวัยเด็กประถม
คุณครูจะให้พวกเราท่องเป็นอาขยาน
ท่องพร้อมๆกัน เสียงดังกังวาน น่าฟังมาก
เราเองก็เข้าใจความหมายได้ระดับหนึ่ง
.
.
มาวันนี้ เมื่อเราพินิจพิจารณาบทอาขยานนี้
โห..ช่างมีความหมาย ลึกซึ้งจริงๆ..
วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล
ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามา
..วิชาความรู้มีค่ามาก ดั่งสินค้าที่เราดั้งด้นไปหา
เราต้องมีความมานะ บากบั่น จึงจะได้สินค้ามา
จงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา
ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ
..ใช้ตัวเราซึ่งเปรียบประดุจ เรือลำใหญ่
มีความเพียรเป็นกำลัง แขนของเราไว้นำทาง
นิ้วเป็นสายระยาง สองเท้าต่างสมอใหญ่
ปากเป็นนายงานไป อัชฌาสัยเป็นเสบียง
..นิ้วเราที่ขีดเขียน สองเท้าเราพาก้าวเดิน
ปากใช้พูดสั่งสิ่งเป็นคุณ นิสัยดีๆเป็นสิ่งติดตัวเรา
สติเป็นหางเสือ ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง
ถือไว้อย่าให้เอียง ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา
..การมีสติเป็นสิ่งที่สำคัญมาก เป็นหลักยึดให้เรา
มีแนวทางการดำเนินชีวิต ผ่านกระแสเชี่ยวกราก
ปัญญาเป็นกล้องแก้ว ส่องดูแถวแนวหินผา
เจ้าจงเอาหูตา เป็นล้าต้าฟังดูลม
..ปัญญาความรอบรู้ วิเคราะห์เห็นอุปสรรคต่างๆ
ใช้หูตาการรับรู้ได้ยินได้เห็น เป็นตัวจับวัดสิ่งต่างๆ
ขี้เกียจคือปลาร้าย จะทำลายให้เรือจม
เอาใจเป็นปืนคม ยิงระดมให้จมไป
..ความเกียจคร้านเป็นอุปสรรคในชีวิตเรา
เราต้องมีใจที่ยึดมั่น มีความเพียรทำลายมันไป
จึงจะได้สินค้ามา คือวิชาอันพิสมัย
จงหมั่นมั่นหมายใจ อย่าได้คร้านการวิชา
..จึงจะได้ความรู้ หลักวิชาอันมีค่ามา
จงมีความอุตสาหะ อย่าได้คร้านการหาความรู้
.
.
ถึงวัยที่เราเป็นพ่อแม่คน
เราเคยได้ประโยชน์จากการเรียนรู้มาในอดีต
บทอาขยานดีๆ ท่องได้ขึ้นใจ
และนำมาปฏิบัติได้โดยอัตโนมัติ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in